Deze zomervakantie heb ik twee maanden vrij. Ik heb altijd veel in de bergen gewandeld, tochten van twee weken in de Alpen en de Pyreneen, maar altijd in gezelschap. Toen ik een tijd geleden met twee vrienden een deel van de gr10 wandelde in bloedheet Andorra, kwamen we een jongen tegen die inmiddels een maand bezig was om in z'n eentje de tocht tussen de Atlantische Oceaan en de Middelandse Zee af te leggen. Hij was lyrisch, en vanaf dat moment heb ik het plan opgevat die tocht ook ooit in mijn eentje te doen. Nu is de tijd rijp, ik heb het boek GR10 in 52 ettapes van Ton Joosten gekocht, mijn materiaal bijna gereed, dus praktisch klaar om te vertrekken. Nu krijg ik van veel kanten te horen dat het niet erg verstandig is om in mijn eentje de bergen in te trekken. Dat begrijp ik, in eerdere tochten heb ik ervaren dat het gevaar van wandelen in de bergen niet te onderschatten valt. Heeft iemand misschien ervaring in het wandelen in je eentje? Is het een risico wat men eigenlijk niet zou moeten nemen, of zijn er manieren (het doorgeven van je route aan vrienden in Nederland, aan huteigenaren, een aantal routes samenwandelen met medewandelaars) die zo'n tocht toch redelijk veilig kunnen maken? Dank alvast voor reacties.
Hiking-site.nl is een site voor actieve buitensporters, wandelaars en hikers die op zoek zijn naar informatie over materiaal, routes, navigatie, EHBO, tips en tricks, avontuur, wandelen, outdoor en buitensporten.
Nieuw op deze site? Lees dan eerst eens rustig deze pagina met informatie over Hiking-site.nl!
Alleen de bergen in
- Onderwerp starter Marcel79
- Startdatum
Registreer en meld je aan om geen Google-advertenties te zien op het prikbord!
- Status
Steun Hiking-site.nl door aankopen te doen via de volgende links (een kleine commissie op aankopen zijn de verdiensten):
Marcel,
In zekere zin is het allemaal erg subjectief. Misschien ervaar ik een wandeling op een rustige doordeweekse dag door een bos in Nederland waar paaltjes met gekleurde koppen langs het pad staan als een hele expeditie waar je van alles kan overkomen.
Zelf wandel ik al een aantal jaren alleen in de Pyreneen en ook ik ben lyrisch. Ik zie stukken GR, op andere wijze gemarkeerde routes, steenmannetjes of helemaal geen markeringen. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat waar ik ooit ook ben geweest, anderen mij al voor zijn geweest.Ik overnacht een enkele keer in een beheerde hut, vaker in cabanes, refuges en verder is mijn tent mijn toevluchtsoord.
Ik meen echter dat ik geen onverantwoorde risico's neem. Ik heb bijvoorbeeld nog een bepaald stukje op mijn verlanglijstje staan. Twee keer heb ik dit deel in mijn plannen opgenomen. Beide keren heb ik er vanwege de weersomstandigheden vanaf gezien. (Dit jaar derde poging). Het is vooral belangrijk jezelf goed te kennen en niet te overschatten. Blijf gewoon verstandig en verhef je doel niet niet tot iets zaligmakends.
Het is natuurlijk ook waar dat een simpele misstap een botbreuk tot gevolg kan hebben. Waarschijnlijk heb ik dan een vrij groot probleem. Ik leid echter uit jouw verhaal af dat jij de GR10 gaat volgen. Wel, je zult bepaald niet de enige zijn die zich op deze routes beweegt. Bovendien heb je veel ervaring begrijp ik.
Mijn advies zou zijn: gewoon doen en geniet er vooral van!
Stefan
In zekere zin is het allemaal erg subjectief. Misschien ervaar ik een wandeling op een rustige doordeweekse dag door een bos in Nederland waar paaltjes met gekleurde koppen langs het pad staan als een hele expeditie waar je van alles kan overkomen.
Zelf wandel ik al een aantal jaren alleen in de Pyreneen en ook ik ben lyrisch. Ik zie stukken GR, op andere wijze gemarkeerde routes, steenmannetjes of helemaal geen markeringen. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat waar ik ooit ook ben geweest, anderen mij al voor zijn geweest.Ik overnacht een enkele keer in een beheerde hut, vaker in cabanes, refuges en verder is mijn tent mijn toevluchtsoord.
Ik meen echter dat ik geen onverantwoorde risico's neem. Ik heb bijvoorbeeld nog een bepaald stukje op mijn verlanglijstje staan. Twee keer heb ik dit deel in mijn plannen opgenomen. Beide keren heb ik er vanwege de weersomstandigheden vanaf gezien. (Dit jaar derde poging). Het is vooral belangrijk jezelf goed te kennen en niet te overschatten. Blijf gewoon verstandig en verhef je doel niet niet tot iets zaligmakends.
Het is natuurlijk ook waar dat een simpele misstap een botbreuk tot gevolg kan hebben. Waarschijnlijk heb ik dan een vrij groot probleem. Ik leid echter uit jouw verhaal af dat jij de GR10 gaat volgen. Wel, je zult bepaald niet de enige zijn die zich op deze routes beweegt. Bovendien heb je veel ervaring begrijp ik.
Mijn advies zou zijn: gewoon doen en geniet er vooral van!
Stefan
Marcel,
Ik sluit me aan bij Stefan.
Volgens de boekjes mag het niet en uiteraard loop je meer risico omdat je er alleen voor staat áls er iets gebeurt. Je struikelt of valt niet eerder, uiteraard, maar áls ...
Ik vind het gezellig om met geliefde, vriendin of groep door de bergen te sjouwen (en ook dat heeft veel mooie kanten die alleen lopen niet heeft), maar ik loop ook héél graag hele trajecten GR 11 alleen.
De beleving in de bergen is domweg intenser als je alleen je eigen voetstappen en de wind hoort. Het besef van je eigen nietigheid in het stenen geweld van miljoenen jaren en in het heelal, vind ik zelf prachtig en is juist eerder te voelen als je alleen bent, dan wanneer je met een groep gezellig kletsende medelopers bent. Daarnaast heb je eerder contact met anderen (verondersteld dat je de taal spreekt).
Als je je in ieder geval bewust bent van de risico's en daarnaar handelt, dan ben je niet roekeloos en beperk je onnodige ellende. Hoewel ik graag altijd zoek naar onbekende paden, loop ik in het hooggebergte alleen gemarkeerde en veel gelopen paden, onder motto dat als ik ook maar een enkel verstuik, ik niet lang onontdekt zal blijven.
Lees ook eens wat onder het draadje van telefoonbereik in Lapland staat. Zoiets doe ik ook. Routes achterlaten bij bekenden of de bergwaard, iets afspreken met bekenden over bellen. Sinds jaar en dag heb ik bijv. met mijn broer afspraken over de scenarios als ik niets meer laat horen. Juist bij vooraf afgesproken routes heb ik de discipline om daar ook niet van af te wijken. Dat is soms jammer, maart het is wel een van de pijlers van het systeem.
O ja, die opmerkingen van anderen.... Ik neem geen enkele opmerking serieus als iemand zelf geen bergwandelaar is. Er zijn al mensen die het onverantwoord vinden als ik 's avonds alleen over straat loop. Daar ga ik maar niet naar luisteren. Omgekeerd heb ik na een vraag over alleen lopen in de Drakensbergen (Zuid-Afrika) echt van mijn plan afgezien nadat iemand op de NKBV-site, die ik wél serieus nam, dat sterk afraadde.
Alleen lopen in de bergen is een hele intense beleving. Geniet ervan!
Marla
- die nog steeds een spoedcursus bergsport-ehbo wil doen om in geval van nood bij zichzelf het goede te doen
Ik sluit me aan bij Stefan.
Volgens de boekjes mag het niet en uiteraard loop je meer risico omdat je er alleen voor staat áls er iets gebeurt. Je struikelt of valt niet eerder, uiteraard, maar áls ...
Ik vind het gezellig om met geliefde, vriendin of groep door de bergen te sjouwen (en ook dat heeft veel mooie kanten die alleen lopen niet heeft), maar ik loop ook héél graag hele trajecten GR 11 alleen.
De beleving in de bergen is domweg intenser als je alleen je eigen voetstappen en de wind hoort. Het besef van je eigen nietigheid in het stenen geweld van miljoenen jaren en in het heelal, vind ik zelf prachtig en is juist eerder te voelen als je alleen bent, dan wanneer je met een groep gezellig kletsende medelopers bent. Daarnaast heb je eerder contact met anderen (verondersteld dat je de taal spreekt).
Als je je in ieder geval bewust bent van de risico's en daarnaar handelt, dan ben je niet roekeloos en beperk je onnodige ellende. Hoewel ik graag altijd zoek naar onbekende paden, loop ik in het hooggebergte alleen gemarkeerde en veel gelopen paden, onder motto dat als ik ook maar een enkel verstuik, ik niet lang onontdekt zal blijven.
Lees ook eens wat onder het draadje van telefoonbereik in Lapland staat. Zoiets doe ik ook. Routes achterlaten bij bekenden of de bergwaard, iets afspreken met bekenden over bellen. Sinds jaar en dag heb ik bijv. met mijn broer afspraken over de scenarios als ik niets meer laat horen. Juist bij vooraf afgesproken routes heb ik de discipline om daar ook niet van af te wijken. Dat is soms jammer, maart het is wel een van de pijlers van het systeem.
O ja, die opmerkingen van anderen.... Ik neem geen enkele opmerking serieus als iemand zelf geen bergwandelaar is. Er zijn al mensen die het onverantwoord vinden als ik 's avonds alleen over straat loop. Daar ga ik maar niet naar luisteren. Omgekeerd heb ik na een vraag over alleen lopen in de Drakensbergen (Zuid-Afrika) echt van mijn plan afgezien nadat iemand op de NKBV-site, die ik wél serieus nam, dat sterk afraadde.
Alleen lopen in de bergen is een hele intense beleving. Geniet ervan!
Marla
- die nog steeds een spoedcursus bergsport-ehbo wil doen om in geval van nood bij zichzelf het goede te doen
Ja, zo gaat dat. Zo'n solist was voor mij ook de aanleiding. Wilde dat ik er veel eerder mee begonnen was (het thuisfront waardeert het ook, schijn een stuk aangenamer mens te zijn als ik terugkom ;-), geeft overigens wel te denken :-(.
De ervaring van het alleen wild kamperen is een heel bijzondere. Al helemaal als je kunt vermoeden dat er ook echt niets of niemand in de buurt is. Ik kan me niet herinneren dat ik voor mijn 1e solotocht ooit 3 dagen lang geen mensen gezien heb.
Ik wil het ook niet vergelijken met het samen optrekken. Dat is appels met peren vergelijken.
Veiligheid is belangrijk, zeker op stille routes, of als je een stuk van de route afwijkt. Meer risico als je alleen gaat? Ja, dat is waar, maar daar kun je veel aan doen. En met meer gaan kan ook schijnzekerheid zijn. Je vertrouwt op elkaars kennis, inzicht en ervaring. Wat niet altijd terecht is en waardoor juist meer risico genomen wordt. Raar maar waar, als er geen vangrail in de bocht staat wordt er langzamer gereden.
Dit voorjaar verongelukten er 3 Shotten in Noorwegen. Te lang, te ver, te slechte kleding en overvallen door slecht weer. Twee zijn doodgevroren, 1 heeft het overleefd.
Je veiligheid (let wel, heb zelf nog nooit in die contreien gewandeld):
- Maak je globale routeplanning bekend; voor thuis, en eventueel onderweg. Er zijn op bestaande routes vaak mogelijkheden voor (tussen 2 hutten op de route bijvoorbeeld);
- Ken de GR10 goed voor je gaat. Over bestaande routes zijn altijd veel ervaringen te vinden, ook op eigen homepages van mensen
- Wees voorzichtig bij iedere stap, en heb nooit haast; je bent voor niemand een prestatie aan het neerzetten (al ga je natuurlijk uitgerust en met een goede conditie op pad);
- Neem 1 of 2 reddingsdekens mee, een goede fluit en ken het noodsignaal (draagt erg ver in de bergen);
- Zorg dat je uitrusting slechter / kouder / heter weer aan kan dan je verwacht of wat normaal is; eten (en water als je niet veel drinkwater tegenkomt) voor een paar dagen bij je;
- Neem je GSM mee, maar vertrouw er niet op dat je verbinding hebt; wil je zekerder zijn van verbinding huur dan een satelliettelefoon (info op deze site te vinden);
Het hangt natuurlijk allemaal sterk af van het aantal mensen op de route die je loopt en de afstand tot de bewoonde wereld. Maar aangezien je altijd de weg kunt kwijt raken mag je daar ook niet teveel op rekenen.
Veel plezier!
Gr. Joop
De ervaring van het alleen wild kamperen is een heel bijzondere. Al helemaal als je kunt vermoeden dat er ook echt niets of niemand in de buurt is. Ik kan me niet herinneren dat ik voor mijn 1e solotocht ooit 3 dagen lang geen mensen gezien heb.
Ik wil het ook niet vergelijken met het samen optrekken. Dat is appels met peren vergelijken.
Veiligheid is belangrijk, zeker op stille routes, of als je een stuk van de route afwijkt. Meer risico als je alleen gaat? Ja, dat is waar, maar daar kun je veel aan doen. En met meer gaan kan ook schijnzekerheid zijn. Je vertrouwt op elkaars kennis, inzicht en ervaring. Wat niet altijd terecht is en waardoor juist meer risico genomen wordt. Raar maar waar, als er geen vangrail in de bocht staat wordt er langzamer gereden.
Dit voorjaar verongelukten er 3 Shotten in Noorwegen. Te lang, te ver, te slechte kleding en overvallen door slecht weer. Twee zijn doodgevroren, 1 heeft het overleefd.
Je veiligheid (let wel, heb zelf nog nooit in die contreien gewandeld):
- Maak je globale routeplanning bekend; voor thuis, en eventueel onderweg. Er zijn op bestaande routes vaak mogelijkheden voor (tussen 2 hutten op de route bijvoorbeeld);
- Ken de GR10 goed voor je gaat. Over bestaande routes zijn altijd veel ervaringen te vinden, ook op eigen homepages van mensen
- Wees voorzichtig bij iedere stap, en heb nooit haast; je bent voor niemand een prestatie aan het neerzetten (al ga je natuurlijk uitgerust en met een goede conditie op pad);
- Neem 1 of 2 reddingsdekens mee, een goede fluit en ken het noodsignaal (draagt erg ver in de bergen);
- Zorg dat je uitrusting slechter / kouder / heter weer aan kan dan je verwacht of wat normaal is; eten (en water als je niet veel drinkwater tegenkomt) voor een paar dagen bij je;
- Neem je GSM mee, maar vertrouw er niet op dat je verbinding hebt; wil je zekerder zijn van verbinding huur dan een satelliettelefoon (info op deze site te vinden);
Het hangt natuurlijk allemaal sterk af van het aantal mensen op de route die je loopt en de afstand tot de bewoonde wereld. Maar aangezien je altijd de weg kunt kwijt raken mag je daar ook niet teveel op rekenen.
Veel plezier!
Gr. Joop
Hoi Marcel,
Ik ben even voor je aan het zoeken op het prikbord naar dingen die ik eerder heb gezegd over alleen wandelen, deze heb ik al gevonden:
http://www.hiking-site.nl/prikbord/...sg&forum=129&topic_id=8992&mesg_id=9027&page=
Ik wilde ook referen aan een discussie waarin iemand vertelde dat ze een rugzak vol met EHBO spullen meeneemt, maar die kan ik nergens vinden (misschien is het een idee om alle posts van een gebruiker te kunnen bekijken in zijn/haar profiel Raymond?).
Hiken in je eentje is niet gevaarlijk. Een goed routeboek maken, die achterlaten bij iemand die genoeg om je geeft en geen risico volle dingen doen. En als je wel risico volle dingen wilt doen (solo vrij klimmen bv) een goed testament maken en aan je moeder vertellen dat die risico volle activiteit voor jou dusdanig belangrijk is dat je daar eventueel je leven voor over hebt.
Maar goed, je hebt het over het wandelen van een GR10 en dat is solo niet gevaarlijk. Het gevaarlijkste wat je kan gebeuren is een beer tegenkomen, maar daar zijn er in de pyreneeen geloof ik maar een paar van dus je moet wel heel veel geluk hebben als je die tegenkomt.
Veel plezier.
Eins
Ik ben even voor je aan het zoeken op het prikbord naar dingen die ik eerder heb gezegd over alleen wandelen, deze heb ik al gevonden:
http://www.hiking-site.nl/prikbord/...sg&forum=129&topic_id=8992&mesg_id=9027&page=
Ik wilde ook referen aan een discussie waarin iemand vertelde dat ze een rugzak vol met EHBO spullen meeneemt, maar die kan ik nergens vinden (misschien is het een idee om alle posts van een gebruiker te kunnen bekijken in zijn/haar profiel Raymond?).
Hiken in je eentje is niet gevaarlijk. Een goed routeboek maken, die achterlaten bij iemand die genoeg om je geeft en geen risico volle dingen doen. En als je wel risico volle dingen wilt doen (solo vrij klimmen bv) een goed testament maken en aan je moeder vertellen dat die risico volle activiteit voor jou dusdanig belangrijk is dat je daar eventueel je leven voor over hebt.
Maar goed, je hebt het over het wandelen van een GR10 en dat is solo niet gevaarlijk. Het gevaarlijkste wat je kan gebeuren is een beer tegenkomen, maar daar zijn er in de pyreneeen geloof ik maar een paar van dus je moet wel heel veel geluk hebben als je die tegenkomt.
Veel plezier.
Eins
>Ik wilde ook referen aan een discussie waarin iemand vertelde
>dat ze een rugzak vol met EHBO spullen meeneemt, maar die kan
>ik nergens vinden
Eins,
volia ...
http://www.hiking-site.nl/prikbord/...33&page=2&topic_id=11401&prev_page=show_topic
Marla
>dat ze een rugzak vol met EHBO spullen meeneemt, maar die kan
>ik nergens vinden
Eins,
volia ...
http://www.hiking-site.nl/prikbord/...33&page=2&topic_id=11401&prev_page=show_topic
Marla
marla,
Jouw derde alinea verwoord exact mijn gevoel als ik daar alleen ben.
Zo nietig in die grootsheid van de natuur. Maar tegelijk ook, als je ergens bovenin geniet van de vergezichten, een beetje het gevoel van(hoe zal ik het zeggen) een heerser?
En ja, ook voor mij geldt hetgemakkelijker contact met anderen, juist omdat je alleen bent.
Stefan.
Jouw derde alinea verwoord exact mijn gevoel als ik daar alleen ben.
Zo nietig in die grootsheid van de natuur. Maar tegelijk ook, als je ergens bovenin geniet van de vergezichten, een beetje het gevoel van(hoe zal ik het zeggen) een heerser?
En ja, ook voor mij geldt hetgemakkelijker contact met anderen, juist omdat je alleen bent.
Stefan.
Zo heb ik afgelopen paasweekend een mountainbiketocht van 3 dagen in mijn eentje gereden. Dat raadde iedereen mij ook af, vooral degenen die nog nooit op een fiets hebben gezeten zijn daar goed in. Uiteindelijk is het een unieke ervaring geweest die ik zo over zou doen.
Groeten,
Jeroen
Groeten,
Jeroen
Beste Stefan, Marla, Joop en anderen,
Dank voor de uitgebreide reacties en links. Ik vertrek over een paar dagen met de trein naar Hendaye, en hoop begin september aan de overkant te zijn. Het inlezen geeft me al zoveel lol, alleen moet ik uitkijken dat ik me niet helemaal blut koop aan alle hypernieuwe dingen die in de etalages van alle buitensportzaken liggen. Ik heb me al laten verleiden tot een nieuwe tent, vederlichte wandelstokken en zelfs een pannetje (terwijl ik er gewoon nog eentje had, wel wat geblutst maar goed), dus het is maar goed dat ik snel vertrek, anders zou ik geen geld meer overhouden voor een droge worst onderweg.
Ik ga hart kekken denk ik,
Groet Marcel
Dank voor de uitgebreide reacties en links. Ik vertrek over een paar dagen met de trein naar Hendaye, en hoop begin september aan de overkant te zijn. Het inlezen geeft me al zoveel lol, alleen moet ik uitkijken dat ik me niet helemaal blut koop aan alle hypernieuwe dingen die in de etalages van alle buitensportzaken liggen. Ik heb me al laten verleiden tot een nieuwe tent, vederlichte wandelstokken en zelfs een pannetje (terwijl ik er gewoon nog eentje had, wel wat geblutst maar goed), dus het is maar goed dat ik snel vertrek, anders zou ik geen geld meer overhouden voor een droge worst onderweg.
Ik ga hart kekken denk ik,
Groet Marcel
Veel plezier joh, en laatt even weten hoe het geweest is, kunnen anderen ook weer wat van leren..
Yr DDraig Goch
R
b Plas
http://www.twenot-forums.nl
Yr DDraig Goch
R
b Plashttp://www.twenot-forums.nl
>In zekere zin is het allemaal erg subjectief. Misschien ervaar
>ik een wandeling op een rustige doordeweekse dag door een bos
>in Nederland waar paaltjes met gekleurde koppen langs het pad
>staan als een hele expeditie waar je van alles kan overkomen.
Beetje late reactie, maar ik kon het niet laten:
Risico's en gevaar zijn niet subjectief, iets heeft (gegeven de omstandigheden en je eigen kennis en vaardigheden) risico's of niet. Wat je daar subjectief van vindt doet daar niets aan af.
Verder sluit ik me overigens aan bij de reacties hier; ik denk dat de risico's van alleen bergwandelen acceptabel zijn als je je goed voorbereid en je hoofd erbij houdt.
Veel plezier!
>ik een wandeling op een rustige doordeweekse dag door een bos
>in Nederland waar paaltjes met gekleurde koppen langs het pad
>staan als een hele expeditie waar je van alles kan overkomen.
Beetje late reactie, maar ik kon het niet laten:
Risico's en gevaar zijn niet subjectief, iets heeft (gegeven de omstandigheden en je eigen kennis en vaardigheden) risico's of niet. Wat je daar subjectief van vindt doet daar niets aan af.
Verder sluit ik me overigens aan bij de reacties hier; ik denk dat de risico's van alleen bergwandelen acceptabel zijn als je je goed voorbereid en je hoofd erbij houdt.
Veel plezier!
Tja, deze reaktie komt helemaal als mosterd na de maaltijd, maar misschien levert het toch iets op.
Alleen lopen is voor mijn een gewoonte. Je zou kunnen zeggen dat ik veel geluk heb gehad, en door weinig schade veel wijzer ben geworden, en vooral dat mijn enkels bijna alles aan kunnen, en ik mijn ballast beperk tot 13/14 kilo (denk aan je evenwichtsvermogen bij schuine stukken of sprongen!). Ik heb half Ierland, Frankrijk, Spanje, Polen, en zo nog wat landen doorzworven, en ook in India, Sri Lanka, Honduras, Nieuw Zeeland en Brazilie gehiket. Canada heb ik me nog niet aan gewaagd.
Hoe ervaar ik het? Het is een mystieke ervaring, alleen zijn met jezelf, die andere wereld optimaal ervaren. Als je niet meer hoeft te communiceren kan je hoofd gewoon uit, en dan zijn er zoveel andere zintuigen die opeens gaan genieten ! Je weet niet wat je ziet en hoort,je zou er menig patiënt op loslaten.
Wel heeft iemand, door mij aangestoken, in Roemenië het niet overleefd. Ik wil best een held zijn voor iemand, maar dit is minder.
Iets anders: ik ervaar een groep soms gevaarlijker.
1. Je forceert je tempo, omdat je je aanpast
2. je neemt risiko’s die je zelf nooit zou nemen. (ik spreek nu voor mezelf)
3. als je slecht slaapt door drankgebruik (hoewel er ook lonely boozers zijn), te lang doorkletsen, gesnurk, heeft dat een aanmerkelijk inbreuk op je conditie.
Zo zijn er meer te noemen. Er is mij na 20 jaar van 4x per jaar trekkings nooit iets overkomen, behalve even buiten een dorpje onderaan de Pyreneeen verkeerd uit een kerseboom springen, en ik kon naar huis. O, en ook toen ik in Polen op een verkeerspleintje over zo’n ketting heensprong, en maar 1 lens in had.
Waarom ik dit zo laat lees, is dat ik de site niet echt goed lees, omdat dit soort dingen, het echte werk, er zo weinig in voorkomt. Ik heb het idee dat de beleving van 90 % van de hikers zo anders is. Wat ik nou zou willen is een combinatie. Je gaat met einzelgängers weg, ter plekke split je, halverwege een rendezvous om je ervaringen te delen, weer uit elkaar en aan het eind opnieuw. Idee? Verhalen vetrellen. Dat is wat er gebeurt, als je alleen gaat, als die wonderen die je waarneemt als je ergens stil zit/bent, daar wordt je vanzelf poëtisch van.
Ik kan een avond vullen met reisverhalen. Niet alleen over vogels en plantjes, ook dat ik tijdens het tandenpoetsen mijn slaapzak over mijn hoofd de zee in zag zeilen, een hele pelotons Hongaarse, Turkse en Israelische soldaten in staat van oorlog bracht,(naast Poolse (3x) in alarmstaat ,in Honduras een (ws. speelgoed)pistool op me gericht kreeg van iemand die er zo arm uitzag dat hij ws. geen geld had om kogels te kopen. Ach je moet zowel cool als ontvankelijk zijn, anders leer je dat wel. Nou ja, ook ontroerende dingen, een reekalfje midden op mijn pad,……..Je leert dat overal een oplossing voor is, en dat er naast onze Godsverziekende overdaad een hele andere wereld bestaat, waar wij nb. uit voortkomen, en daar nog uit kunnen putten. Eens was dit allemaal gewoon voor ons, het heeft ons gevormd (al is dat dan bij de meesten niet meer te zien, zo vermomd hebben ze zich.
Nou, sorry weer voor mijn geouwehoer, ik moet weer niet teveel hierop kijken.
Rob
O, nog dit: ik voel me dan zo thuis, meer dan in mijn huis, en zo gelukkig, dat ik er op moment geheel vrede mee zou hebben, op die plek het einde te moeten beleven. Hoewel half door een beer verscheurd geen pretje lijkt. Maar ja, hoe groot is die kans, die beesten kijken wel uit (voor ons), behalve een doodenkele door verhuizing getraumatiseerde. Die lopen dus in Roemenie rond, 1 of 2
Alleen lopen is voor mijn een gewoonte. Je zou kunnen zeggen dat ik veel geluk heb gehad, en door weinig schade veel wijzer ben geworden, en vooral dat mijn enkels bijna alles aan kunnen, en ik mijn ballast beperk tot 13/14 kilo (denk aan je evenwichtsvermogen bij schuine stukken of sprongen!). Ik heb half Ierland, Frankrijk, Spanje, Polen, en zo nog wat landen doorzworven, en ook in India, Sri Lanka, Honduras, Nieuw Zeeland en Brazilie gehiket. Canada heb ik me nog niet aan gewaagd.
Hoe ervaar ik het? Het is een mystieke ervaring, alleen zijn met jezelf, die andere wereld optimaal ervaren. Als je niet meer hoeft te communiceren kan je hoofd gewoon uit, en dan zijn er zoveel andere zintuigen die opeens gaan genieten ! Je weet niet wat je ziet en hoort,je zou er menig patiënt op loslaten.
Wel heeft iemand, door mij aangestoken, in Roemenië het niet overleefd. Ik wil best een held zijn voor iemand, maar dit is minder.
Iets anders: ik ervaar een groep soms gevaarlijker.
1. Je forceert je tempo, omdat je je aanpast
2. je neemt risiko’s die je zelf nooit zou nemen. (ik spreek nu voor mezelf)
3. als je slecht slaapt door drankgebruik (hoewel er ook lonely boozers zijn), te lang doorkletsen, gesnurk, heeft dat een aanmerkelijk inbreuk op je conditie.
Zo zijn er meer te noemen. Er is mij na 20 jaar van 4x per jaar trekkings nooit iets overkomen, behalve even buiten een dorpje onderaan de Pyreneeen verkeerd uit een kerseboom springen, en ik kon naar huis. O, en ook toen ik in Polen op een verkeerspleintje over zo’n ketting heensprong, en maar 1 lens in had.
Waarom ik dit zo laat lees, is dat ik de site niet echt goed lees, omdat dit soort dingen, het echte werk, er zo weinig in voorkomt. Ik heb het idee dat de beleving van 90 % van de hikers zo anders is. Wat ik nou zou willen is een combinatie. Je gaat met einzelgängers weg, ter plekke split je, halverwege een rendezvous om je ervaringen te delen, weer uit elkaar en aan het eind opnieuw. Idee? Verhalen vetrellen. Dat is wat er gebeurt, als je alleen gaat, als die wonderen die je waarneemt als je ergens stil zit/bent, daar wordt je vanzelf poëtisch van.
Ik kan een avond vullen met reisverhalen. Niet alleen over vogels en plantjes, ook dat ik tijdens het tandenpoetsen mijn slaapzak over mijn hoofd de zee in zag zeilen, een hele pelotons Hongaarse, Turkse en Israelische soldaten in staat van oorlog bracht,(naast Poolse (3x) in alarmstaat ,in Honduras een (ws. speelgoed)pistool op me gericht kreeg van iemand die er zo arm uitzag dat hij ws. geen geld had om kogels te kopen. Ach je moet zowel cool als ontvankelijk zijn, anders leer je dat wel. Nou ja, ook ontroerende dingen, een reekalfje midden op mijn pad,……..Je leert dat overal een oplossing voor is, en dat er naast onze Godsverziekende overdaad een hele andere wereld bestaat, waar wij nb. uit voortkomen, en daar nog uit kunnen putten. Eens was dit allemaal gewoon voor ons, het heeft ons gevormd (al is dat dan bij de meesten niet meer te zien, zo vermomd hebben ze zich.
Nou, sorry weer voor mijn geouwehoer, ik moet weer niet teveel hierop kijken.
Rob
O, nog dit: ik voel me dan zo thuis, meer dan in mijn huis, en zo gelukkig, dat ik er op moment geheel vrede mee zou hebben, op die plek het einde te moeten beleven. Hoewel half door een beer verscheurd geen pretje lijkt. Maar ja, hoe groot is die kans, die beesten kijken wel uit (voor ons), behalve een doodenkele door verhuizing getraumatiseerde. Die lopen dus in Roemenie rond, 1 of 2
Hallo Stefan,
ik meng me ook even in deze conversatie, die overigens al anderhalve maand oud is.
Alleen lopen hoeft niet veel onveiliger te zijn dan lopen met een gezelschap. Bovendien geniet je tijdens het solo-lopen veel intenser dan in een groep. En stress bestaat niet meer.
Ik ben 57 jaar, loop al 12 jaar allen door de bergen, heb de hele GR10, GR20 en een aantal andere routes alleen gelopen. Ik heb altijd mijn tent bij me, water en astronautenmaaltijden. Ik heb al verschillende keren mee gemaakt, dat ik door slecht weer werd overvallen, doodmoe en koud was, of verdwaald. Geen nood, je zet je tentje op, ligt even te rillen in je slaapzak, eet even goed, en de volgende morgen sta je weer op met stralende zon, uitgerust en vol goede moed. Zonder tent zou ik misschien zijn doodgevroren. Nog los van dit veiligheidsaspect ben je met een tent veel vrijer. Ik slaap nooit in hutten, maar eet en drink er zomogelijk wel. Daar heb ik mijn voornaamste sociale contacten. Maar het wandelen doe ik alleen.
OK, je kunt een ongeluk krijgen. Alle routes zijn belopen, dus als er iets met je gebeurt, dan komt er binnen een dag wel iemand langs, die zonodig hulp kan halen. Dat zou je zelf ook doen als je een wandelaar langs het pad zag creperen. Dan heb je altijd nog GSM, spiegel, fluit, e.d. En belangrijk: nooit haast hebben en let op het pad. Desondanks kom je toch wel hard vooruit.
Mijn vrouw vindt dat solo-lopen maar niks. Maar ik zweer er bij.
Lopen in een groep is wel mogelijk, als je onderweg maar niet in ganzepas door de bergen loopt.
Vriendelijke groet,
Maarten Schaareman
ik meng me ook even in deze conversatie, die overigens al anderhalve maand oud is.
Alleen lopen hoeft niet veel onveiliger te zijn dan lopen met een gezelschap. Bovendien geniet je tijdens het solo-lopen veel intenser dan in een groep. En stress bestaat niet meer.
Ik ben 57 jaar, loop al 12 jaar allen door de bergen, heb de hele GR10, GR20 en een aantal andere routes alleen gelopen. Ik heb altijd mijn tent bij me, water en astronautenmaaltijden. Ik heb al verschillende keren mee gemaakt, dat ik door slecht weer werd overvallen, doodmoe en koud was, of verdwaald. Geen nood, je zet je tentje op, ligt even te rillen in je slaapzak, eet even goed, en de volgende morgen sta je weer op met stralende zon, uitgerust en vol goede moed. Zonder tent zou ik misschien zijn doodgevroren. Nog los van dit veiligheidsaspect ben je met een tent veel vrijer. Ik slaap nooit in hutten, maar eet en drink er zomogelijk wel. Daar heb ik mijn voornaamste sociale contacten. Maar het wandelen doe ik alleen.
OK, je kunt een ongeluk krijgen. Alle routes zijn belopen, dus als er iets met je gebeurt, dan komt er binnen een dag wel iemand langs, die zonodig hulp kan halen. Dat zou je zelf ook doen als je een wandelaar langs het pad zag creperen. Dan heb je altijd nog GSM, spiegel, fluit, e.d. En belangrijk: nooit haast hebben en let op het pad. Desondanks kom je toch wel hard vooruit.
Mijn vrouw vindt dat solo-lopen maar niks. Maar ik zweer er bij.
Lopen in een groep is wel mogelijk, als je onderweg maar niet in ganzepas door de bergen loopt.
Vriendelijke groet,
Maarten Schaareman
Dag Maarten,
Ik zie veel gelijkenissen, maar ben het niet op alle punten volledig met je eens.
Nuancering: m.i. hangt het begrip veiligheid erg nauw samen met de persoon.
Ik ben van ongeveer dezelfde leeftijd als jij (54) en schat in wat minder ervaring te hebben. Ik sjouw altijd mijn tent mee. Ik vind het een heel geruststellende gedachte altijd onderdak te hebben. Het is niet beslist noodzakelijk tegen het einde van de dag een hut te vinden. Wel maak ik dankbaar gebruik van hutten voor overnachtingen.
Altijd een buffervoorraadje water bij me, hoewel dit in de praktijk slechts zelden nodig is gebleken. Verder neem ik voor een dag of zeven voedsel mee. Mijn expedities duren ook ongeveer zoveel dagen. Veel meer kan ik mij helaas niet permitteren.
>>Alle routes zijn belopen, dus als er iets met je gebeurt, dan komt er binnen een dag wel iemand langs, die zonodig hulp kan halen.<<
Mee eens, alleroutes zijn belopen. Hoeft echter niet elke dag het geval te zijn. Ik heb dit jaar op een zaterdag en een zondag (kamp halverwege) het couloir Riufret belopen. In de eerste helft van de zaterdagmiddag ben ik iemand tegengekomen. Ik ben ervan overtuigd dat dit op doordeweekse dagen niet het geval geweest zou zijn.
Zie ook: http://www.hiking-site.nl/fotoalbums/showgallery.php?cat=3343
Ik zweer bij solo lopen en, inderdaad, mijn vrouw vindt het maar niks. Niet met een groep. Liever een of enkele dagen gezelschap aansluitend op een toevallige ontmoeting onderweg.
Stefan
Ik zie veel gelijkenissen, maar ben het niet op alle punten volledig met je eens.
Nuancering: m.i. hangt het begrip veiligheid erg nauw samen met de persoon.
Ik ben van ongeveer dezelfde leeftijd als jij (54) en schat in wat minder ervaring te hebben. Ik sjouw altijd mijn tent mee. Ik vind het een heel geruststellende gedachte altijd onderdak te hebben. Het is niet beslist noodzakelijk tegen het einde van de dag een hut te vinden. Wel maak ik dankbaar gebruik van hutten voor overnachtingen.
Altijd een buffervoorraadje water bij me, hoewel dit in de praktijk slechts zelden nodig is gebleken. Verder neem ik voor een dag of zeven voedsel mee. Mijn expedities duren ook ongeveer zoveel dagen. Veel meer kan ik mij helaas niet permitteren.
>>Alle routes zijn belopen, dus als er iets met je gebeurt, dan komt er binnen een dag wel iemand langs, die zonodig hulp kan halen.<<
Mee eens, alleroutes zijn belopen. Hoeft echter niet elke dag het geval te zijn. Ik heb dit jaar op een zaterdag en een zondag (kamp halverwege) het couloir Riufret belopen. In de eerste helft van de zaterdagmiddag ben ik iemand tegengekomen. Ik ben ervan overtuigd dat dit op doordeweekse dagen niet het geval geweest zou zijn.
Zie ook: http://www.hiking-site.nl/fotoalbums/showgallery.php?cat=3343
Ik zweer bij solo lopen en, inderdaad, mijn vrouw vindt het maar niks. Niet met een groep. Liever een of enkele dagen gezelschap aansluitend op een toevallige ontmoeting onderweg.
Stefan
Ik loop meestal alleen, ook in de bergen. Er kan je natuurlijk altijd iets overkomen, of je nou alleen loopt of met meer. Als je al veel ervaring hebt, dan weet je gevaren en risico's wsl ondertussen goed in te schatten en zoveel mogelijk te voorkomen. Dat is het belangrijkste wat je nodig hebt. Ik zorg wel altijd dat ik iemand thuis of op kantoor heb zitten die ik alle alarmeringsgegevens doorgeef. Ik spreek af dat ik minstens eens in de 2 dagen een sms-je stuur waarin ik a. mijn huidige positie doorgeef en b. mijn verwachtte positie de komende 2 dagen. Ik spreek met hem/haar af dat na vier dagen onbereikbaarheid het alarmeringssysteem wordt geactiveerd.
Als ik iets essentieels breek of ziek wordt (nooit gebeurt nog gelukkig) dan zet ik mijn tentje op (zo mogelijk langs een pad) en gebruik stem,fluit,spiegel,lamp,vuurpijl (en indien bereik mobiel) om aandacht te trekken. Als dit allemaal niks oplevert dan zal ik uiterlijk vier dagen in mijn tentje moeten uitzitten voordat mijn contact de alarmdiensten heeft geactiveerd.
Als ik iets essentieels breek of ziek wordt (nooit gebeurt nog gelukkig) dan zet ik mijn tentje op (zo mogelijk langs een pad) en gebruik stem,fluit,spiegel,lamp,vuurpijl (en indien bereik mobiel) om aandacht te trekken. Als dit allemaal niks oplevert dan zal ik uiterlijk vier dagen in mijn tentje moeten uitzitten voordat mijn contact de alarmdiensten heeft geactiveerd.
Landloper,
Zo denk ik er ook ongeveer over. Wat ik alleen nog wil doen is met mijn huisarts om tafel zitten om van hem serieuze pijnstillers te krijgen en uitleg over wanneer en hoe ik die gebruik. Vier dagen met een gebroken been is geen pretje, zeker niet als je ook nog water moet halen. Pijnstillers en voorla de kennis wat ermee te doen kunnen/kan dan een hoop uitmaken.
Misschien een idee.
Eins
Zo denk ik er ook ongeveer over. Wat ik alleen nog wil doen is met mijn huisarts om tafel zitten om van hem serieuze pijnstillers te krijgen en uitleg over wanneer en hoe ik die gebruik. Vier dagen met een gebroken been is geen pretje, zeker niet als je ook nog water moet halen. Pijnstillers en voorla de kennis wat ermee te doen kunnen/kan dan een hoop uitmaken.
Misschien een idee.
Eins
Net terug van 12 dagen Borgefjell (Noorwegen bij de poolcirkel). In een tocht van 12 dagen ben ik 4 mensen tegen gekomen en is alles wat ik aan kampeerervaring had kwa weersomstandigheden (25 jaar) op zijn kop gezet.
Wat me steeds opvalt aan discussies over veiligheid als je solo gaat is de schijnzekerheid die mensen aan een groep of hun technische middelen denken te ontlenen. Flauwekul volgens mij.
Je bent echt op jezelf aangewezen, je kennis, je ervaring, en tenslotte je uitrusting. Reken in noodsituaties niet te snel op hulp, dat is voor Discovery Channel.
Regel 1 die je leert bij de EHBO / BHV (bedrijfshulpverlening): let op gevaar, 1 - voor jezelf, 2 - de omstanders, en 3 - tenslotte het slachtoffer. Anders kun je nl. niet effectief helpen.
Dat geldt dus ook in de bergen.
Maw: je kunt fluiten wat je wilt, vuurpijlen afsteken en weet ik wat nog meer, maar denk niet dat die helicopter zo gek is door de (te) laaghangende wolken omlaag te zakken omdat jij daar beneden een probleem hebt.
Geen reden om niet solo te gaan, maar bereid je dus goed voor en wees zorgvuldig.
gr.Joop
Wat me steeds opvalt aan discussies over veiligheid als je solo gaat is de schijnzekerheid die mensen aan een groep of hun technische middelen denken te ontlenen. Flauwekul volgens mij.
Je bent echt op jezelf aangewezen, je kennis, je ervaring, en tenslotte je uitrusting. Reken in noodsituaties niet te snel op hulp, dat is voor Discovery Channel.
Regel 1 die je leert bij de EHBO / BHV (bedrijfshulpverlening): let op gevaar, 1 - voor jezelf, 2 - de omstanders, en 3 - tenslotte het slachtoffer. Anders kun je nl. niet effectief helpen.
Dat geldt dus ook in de bergen.
Maw: je kunt fluiten wat je wilt, vuurpijlen afsteken en weet ik wat nog meer, maar denk niet dat die helicopter zo gek is door de (te) laaghangende wolken omlaag te zakken omdat jij daar beneden een probleem hebt.
Geen reden om niet solo te gaan, maar bereid je dus goed voor en wees zorgvuldig.
gr.Joop
Steun Hiking-site.nl door aankopen te doen via de volgende links (een kleine commissie op aankopen zijn de verdiensten):
Beleef jij plezier aan Hiking-site.nl?
Overweeg dan een (eventueel maandelijkse) vrijwillige donatie te doen via onderstaande knop:
- Status
Steun Hiking-site.nl door aankopen te doen via de volgende links (een kleine commissie op aankopen zijn de verdiensten):
