Buitensport is een gevoel????

[BikerMike]

Als ik buiten ben voel ik me goed, ik kom er tot rust, en het leidt me even af van dagelijkse beslommeringen als werk en boodschappen doen. Iedereen zal z'n buitensportgevoel anders omschrijven, dus het is moeilijk in een hokje te stoppen, maar ik denk dat het overkoepelende idee is dat je je er goed bij voelt om te genieten van en in de natuur.
of dat nou picknicken op de grebbeberg of een 8000-er beklimmen is, maakt weinig uit. Je doet iets waar je op dat moment gelukkig van wordt, waardoor je je een met de natuur voelt.

Pieter
Beklim dat ding, dan kunnen we daarna tenminste weer aan echte bergsport gaan doen!!
-Bill Tillman in 1923, over de Mount Everest-

 

[Rkoome]

Hallo Kim,

Beetje vaag allemaal, maar voor mij is buitensport een wisselwerking van emoties. Op het moment dat ik met m'n tong tussen m'n knietjes en brandende voetzolen bijna aan het einde van een lange hike ben, dan ben ik blij dat het er op zit. Maar toch voel ik me er dan goed bij en heb ik het (over het algemeen) prima naar m'n zin gehad.

Raymond

 

[Reisdiertje]

Buitensport is voor mij lekker alles achter je laten. Geen telefoon, geen agenda of andere dingen die "moeten". Ik voel me in en in gelukkig als ik bv. een dag flink kan wandelen in Limburg. Voor veel
mensen is dit misschien geen buitensport, maar als ik naar mezelf kijk, en dan het liefst naar dingen die ik nog wel kan, dan kan ik daar gelukkig van worden. Een wandeling van een paar jaar geleden was een (te) zware onderneming. Dagenlang pijn gehad daarna, maar toch gelukkig

 

[Reisdiertje]

Die wandeling van een paar jaar geleden was op een gletsjer, sorry voor het onvolledige bericht.

Groetjes, Mirjam

 

[DaandeW]

Ik denk dat emotie nog wel een verdere invulling krijgen, voor mij is het niet alleen een soort escapisme, zeker niet zelfs! Het is voornamelijk een zoeken naar de meest pure vorm van mens-zijn en dat bereik ik erg goed in gebieden waar geen andere mensen zijn. Een lange toch door zo'n gebied leert je naar de mensen kijken, maar je leert bovenal je eigen plaats in de natuur kennen. Of om het nog wat pathetischer uit te drukken, je ervaart op een directe wijze dat je onderdeel bent van de natuur en dat dat de meest elementaire en werkelijke manier van zijn is. Nietzscheaans uitgedrukt, je bent verlost van de leugens van de moraal die opgelegd zijn in een samenleving...

zoiets...

 

[Digna]

Jezelf afmatten en toch genieten.
In de ijzige kou de hele dag buiten lopen en toch genieten.
Je voldaan voelen na een lange dag, week of langer buiten ploeteren op welke manier dan ook.
Genieten van de natuur, frisse lucht inademen.
Geen zin hebben en toch gaan om uiteindelijk tot de conclusie komen dat het toch weer erg lekker is om buiten te zijn.
Mopperen op de bloedhitte en aan het eind van de dag met een koud drankje voor je tent neerploffen en genieten van de zonsondergang.
Telkens weer verbaasd zijn dat het weer je toch gunstig gezind is en de regen op gepaste afstand blijft.
En inderdaad, geen telefoon, geen computer, geen luxe, gewoon lekker buiten zijn en je gedachten tot rust laten komen en toch actief bezig zijn.
Groetjes,
Digna

 

[Rob Plas]

http://www.hiking-site.nl/schrijfblok_20031015-1.php beschrijft mijn gevoel aardig



Yr DDraig Goch

Rb Plas
http://www.twenot-forums.nl

 

[Duncan]

Vrijheid!

Niemand die je aan kop loopt te zeuren.
Niets moeten, afgezien van het uitklimmen van je route of terug komen bij je tent... De boel de boel laten en lekker onspannen. Ontspannen door inspanning hoort daar dan ook bij. Met of tegen de elementen... Dusss... Enzo...

Duncan.

 

[Peter Meier]

van dat er altijd wel iets fout gaat.
Anders heb je niets om thuis over te vertellen.

D'Oude Vos.
(Zo, nu een Vosje).

 

[Linda P.]

Voor mij heeft buitensport (trektochten) ook veel te maken met op plekken komen waar niet zoveel andere mensen komen en waar je een beetje moeite voor moet hebben gedaan om er te komen. Bijv. 2 dagen lopen van de dichtsbijzijnde weg. Die plekken moeten dan ook het liefst nog enigszins ongerept zijn. Geeft mij een gevoel van voldoening, rust en één zijn met de natuur. Geen geluid van auto's of mobiele telefoons, maar alleen het geruis van een riviertje of een waterval.
Maar niets heeft zo'n domper op het gevoel als je op zo'n plekje afval van je voorgangers vindt :-( wat helaas nogal ´s het geval is.
Voor de tochten in het weekend is het gewoon een lekker gevoel om buiten te zijn, te bewegen en te genieten van de natuur en de spanning om misschien een wild dier te zien.

Linda

 

[Cobus]

Voor mij is avontuur ook een belangrijk element. Het niet weten wat je om de bocht aantreft... maar wel het vertrouwen hebben dat je er (samen) een oplossing voor vindt. Altijd weer verrast worden door onverwachte dingen (ontmoetingen, tegenslagen, etc etc...)

Tijdens een tocht wordt alles terug gebracht naar de essentie. Overbodige dingen, zoals: zit m'n haar wel goed? is het nu wel of niet gepast om een boer te laten? etc. Worden vervangen door vragen als: hebben we nog genoeg te eten? kunnen we morgen die bergkam over komen? Hoe krijg ik m'n slaapzak weer droog? Dagen onderweg zijn met alleen gedachten aan de tocht en genieten van het landschap en van elkaar... We zijn in het dagelijks leven vergeten hoe we moeten genieten, en als we dan toch nog genieten dan moet het op dinsdagavond gebeuren van 10 tot 12 uur.

Het geluk van samen uit 1 pan eten...

Alles wat je nodig hebt om 2 weken te overleven op je rug vastgesjort en vrij te zijn waar je heen gaat...

Ach er valt eigenlijk veel te veel over te zeggen.... maar het vatten in een definitie gaat niet meevallen. Misschien kan je het het beste ervaren door er zelf eens op uit te trekken met rugzak en tent;-) Er gaat een wereld voor je open!

Succes en laat de uitkomst maar eens horen!

 

[kleuntje]

Er komt wel wat los bij zo'n vraag. Het gevoel wat sommige beschrijven ervaar ik hier al als ik in de vroege ochtend op mijn weilandje naar de zonsopgang kijk, of midden in de nacht bij heldere hemel onder de indruk raak van de hoeveelheid sterren (die ene kan ik nog steeds niet vinden)
of de kleuren bij het ondergaan van de zon. Ik woon buitenaf en heb dus nauwelijks last van al het licht van de stad.
Als ik buitensport moet beschrijven komt toch wel een idee van inspanning naar boven en Duncan zei het al niets moet, maar ik merk dat ik dus een zekere druk ervaar om toch binnen een redelijke tijd een wandeltocht te hebben gelopen. Het lopen met de hiking site geeft dat niet, dan is er geen uitgezette tocht. Maar het kan dan wel zo zijn dat je van jezelf vind dat je een bepaalde beklimming zonder zichtbare inspanning moet volbrengen (dus niet als een oud aftands hijgend postpaard). Wellicht zit daar het element buiten en sport wel in.
Uiteraard geheel louter mijn ervarenvan buitensport.
Ali:7

 

[Student_Kim]

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie reacties. Ik wou vragen of er misschien een aantal van jullie bereid zijn een vragenlijst in te vullen waarbij je kiest tussen twee waarden of emoties. Het invullen van de lijst neemt zo'n 5 minuutjes in beslag.

Groeten Kim

 

[jnieuwelaar]

kom maar op met die vragenlijst

 

[Arjen]

ja, doe mij er ook maar eentje. 5 minuutjes niet surfen moet wel lukken

 

[Rob Plas]

Yep, stuur maar op



Yr DDraig Goch

Rb Plas
http://www.twenot-forums.nl

 

[krekel]

Voor mij is buitensport het gevoel dat binnen ontstaat om naar buiten te gaan. Als je genoegzaam buiten bent geweest ben je weer er aan toe om naar binnen te gaan.
Krekel

 

[Erik the Red]

Mooi gezegd. Vooral het onderdeel zijn van de natuur spreekt me erg aan.
Voor mij is het meer verlost zijn van de leugens van de marketeers; namelijk dat je gelukkig wordt van nieuwe produkten. Als ik aan buitensport doe ervaar ik dat ik heel weinig nodig heb, alleen kleren etc. geen lcd-tv, nieuwste kleding, i-pod...

 

[Student_Kim]

Hello allemaal,

Mijn naam is Kim en ik ben een student aan de NHTV in Breda.
Ik ben op dit moment onderzoek aan het doel naar de buitensporter
en zijn/haar wensen en behoeften. Ik zag dat jullie een aantal jaar geleden een discussie hebben gevoerd over het begrip "buitensporter".
Hierin ging het voornamelijk wat moet je doen om binnen de categorie biutensporter te vallen.

Ik heb al veel gelezen over buitensport en lees eigenlijk overal "Buitensport is een gevoel". Ik zou het nogmaals met jullie willen hebben over de "buitensporter" maar dan niet in de vorm van vereiste handelingen maar in de vorm waarden en emoties. Kunnen jullie mij helpen bij het omschrijven van dat buitensportgevoel??

 

[rob van iren]

Het laatste waar ik aan denk als ik weg ben, weg van alles, is aan sport. Aan getallen (hoe hoog ik zit, loopafstanden)aan tijd, aan spullen die je zou moeten aanschaffen. Aan de sfeer rond een buitensportevenement, (de leukste thuis, sterke verhalen, gebral (kwalificatie gedaan door een kennis, over een nachthike). Wel denk ik nog even aan dingen die niet kloppen, aan mensen die klakkeloos een auto of een vliegtuig instappen, het geronk als je net naar de stilte zit te luister, die lelijke witte strepen in het blauwe zwerk – als krassen op een treinruit-, het monotone geraas van een verkeersweg, maar dan, na een uur of wat lopen, valt het allemaal van me af. En rest me een hemels gevoel, ja dat ik op een plek kom waarvan ik denk: laat mij hier maar sterven, en allen de wolven en aaskevers mij vinden.Dus eigenlijk herken ik weinig in de reisverslagen van hiking-siters die ik gelezen heb, in al dat gepraat over spullen en zo. Dan denk ik: mensen zien jullie nog wel wat, daar in die natuur, een vogel of een plant, horen jullie de stilte wel? In Op Pad kwam je nog wel eens een lyrisch verhaal tegen, maar wat is dat blad nog waard na de “volledige restyling”? Maar nu, na al deze reakties gelezen te hebben, denk ik: ze zijn er wel, geestverwanten. Werd mij tijdens de Biesbosch-hike, waar ik me zo peilloos eenzaam heb gevoeld, niet de vraag gesteld: geloof jij? (Dat heb je nog tegoed, Vosje). Laat ik hier kort zijn: als ik daar ben, in mijn oergevoel, voel ik me aan gene zijde.
Misschien moet ik maar eens een poëten- of filosofenhike organiseren.

Afijn, zondag weer lekker weg van alles en iedereen, 10 dagen ZO-Spanje (half-woestijn)
Zal wel een verslagke maken, met boekbespreking (De wildernis in).
De grutjes,
Rob