Daar gaan m'n goede voornemens...

[Linda P.]

Vanmiddag op internet de busroutes bekeken en gepland om vanavond naar een hut in de buurt met fantastisch uitzicht te gaan. Voor de geïnteresseerden: http://www.turistforeningen.no/cabin.php?ca_id=1508&fo_id=6292. Trein van 19 uur, bus van half 8 en dan nog 2-2,5 uurt lopen. Zou net moeten kunnen voordat het donker wordt zo rond de langste dag.
Daar sta ik dan in mijn waterdichte broek, rugzak ingepakt, drinkwater mee omdat deze hun geen water in de buurt heeft. Ontbijt samengesteld en in zakje gedaan. Avondeten mee, goed boek, kaart en kompas. Nog een half uurtje over. Toch nog een keer de bustijden checken...
Dan blijkt het dus allemaal toch niet aan te sluiten. De bus die ik had gezien ging de andere kant langs en eindigt bij mijn beginpunt. Het plan gaat dus niet door. Vanmiddag niet gezien. Onze auto is elders vakantie aan het vieren, dus dat is geen alternatief. Fietsen met een framerugzak zie ik ook niet zitten. En ik heb geen tijd om voor het donker nog erg veel andere plannen te maken. Morgen is dezelfde hut volgeboekt en moet ik voetbal kijken, dus dat gaat ook niet. Pech dus, of beter gezegd, niet zorgvuldig genoeg plannen.

Ik zou wel wat troost vinden in andere verhalen over pech/slecht plannen.

Linda

Morgen misschien maar een gewone wandeling zonder overnachting...

 

[Linda P.]

Vanmiddag op internet de busroutes bekeken en gepland om vanavond naar een hut in de buurt met fantastisch uitzicht te gaan. Voor de geïnteresseerden: http://www.turistforeningen.no/cabin.php?ca_id=1508&fo_id=6292. Trein van 19 uur, bus van half 8 en dan nog 2-2,5 uurt lopen. Zou net moeten kunnen voordat het donker wordt zo rond de langste dag.
Daar sta ik dan in mijn waterdichte broek, rugzak ingepakt, drinkwater mee omdat deze hun geen water in de buurt heeft. Ontbijt samengesteld en in zakje gedaan. Avondeten mee, goed boek, kaart en kompas. Nog een half uurtje over. Toch nog een keer de bustijden checken...
Dan blijkt het dus allemaal toch niet aan te sluiten. De bus die ik had gezien ging de andere kant langs en eindigt bij mijn beginpunt. Het plan gaat dus niet door. Vanmiddag niet gezien. Onze auto is elders vakantie aan het vieren, dus dat is geen alternatief. Fietsen met een framerugzak zie ik ook niet zitten. En ik heb geen tijd om voor het donker nog erg veel andere plannen te maken. Morgen is dezelfde hut volgeboekt en moet ik voetbal kijken, dus dat gaat ook niet. Pech dus, of beter gezegd, niet zorgvuldig genoeg plannen.

Ik zou wel wat troost vinden in andere verhalen over pech/slecht plannen.

Linda

Morgen misschien maar een gewone wandeling zonder overnachting...

 

[Anna.]

Ik zou wel wat troost vinden in andere verhalen over pech/slecht plannen.

Komend weekend had ik in de planning om mee naar de Veluwe te gaan met de HS, maar dat gaat dus niet door. Het zou alleen al zaterdagavond tot zondag zijn, maar een leuke avond, een lekkere overnachting en een goeie zondagwandeling zouden dat ruimschoots goedmaken. Laat ik nou nieuwe aangepaste zooltjes hebben gekregen afgelopen week. Top zou je zeggen, ehhh ja, maar niet als er in beiden een randje niet goed is weggewerkt, waardoor ik onder beide voeten een rooie geïrriteerde streep heb lopen. En dat randje in de zooltjes is alleen weg te werken door de podotherapeut. Volgende week... Zonder die dingen kan ik niet lopen, want binnen twee uur raakt er een zenuw bekneld.

Maar mijn absolute pech was wel een aantal jaar terug. Ik zou eindelijk weer eens naar het buitenland op vacantie, de tweede keer sinds mijn jeugd eigenlijk. Spannend (en ik ben al niet zo'n "eerste-keer-mens") en in mijn uppie een treinreis gereserveerd naar Oostenrijk. Ik twee aansluitingen voor de benodigde naar het station getogen, waar dus een paar honderd meter verderop iemand voor de trein was gesprongen. :-(

Enfin, ik miste gegarandeerd allerhande aansluitingen, de taxicentrale dacht dat ik niet helemaal van Den Bosch naar Nijmegen zou willen voor al dat geld en heeft me dus wel beloofd iemand te sturen, maar deden dat niet. Dus toen ik een half uur later mijn aansluiting in Nijmegen zou missen zo zonder taxi weer eens gebeld, dat ik nu een taxi naar Arnhem wilde. Dat geloofde ze schijnbaar helemaal niet, maar ik werd een kwartier later alsnog gebeld. Of ik echt nog stond te wachten en of ik echt wel naar Arnhem wilde en dat ze me dan alsnog...

Enfin, ik werd witheet en was al hardstikke gespannen en gestressed omdat ik mijn trein naar Oostenrijk in gedachten al weg zag rijden. Ik begon te huilen en das niet goed. Ik weet dan ook niet meer wat ik allemaal tegen dr gezegd heb, maar ze schakelde een ander bedrijf vlakbij mij in en die pikte me op. De beste man kende mijn man en zo werd ik voor een afgerond bedrag van 120 euro naar Arnhem gereden. Nouja, we vlogen laag, zeg maar.

Daar aangekomen zouden we (er was langs de snelweg nog een duits meisje opgepikt uit een andere taxi op de vluchtstrook) de trein gemist hebben op zo'n twee minuten, ware het niet dat deze vertraging had. Van alle stress en het rennen met een rugzak van honderd kilo op mijn nek (ik was nog niet zo lichtgewicht) had ik geen drup vocht meer in mijn mond en kon niet eens iets zeggen tegen de NSlui op het perron.

Ik kreeg een bak thee van hen en daar kwam de internationale trein aan. Dus eigenlijk meer mazzel dan pech, zeker omdat mij door iemand van de NS aan de foon beloofd was, dat ik het geld van de reis naar Arnhem terug zou krijgen. Officieel was dat dus gewoon de prijs van het kaartje, maar ik had het verkeerd begrepen ofzo. Dus ik heb alle bonnen ingediend en ik kreeg de taxiritprijs terug.

Een half jaar ervoor was ik met vrienden een paar dagen naar Engeland gegaan en dat was eigenlijk mijn eerste wandelervaring, niet eens echt heftig, maar voor mij al echt wat. Dus toen ik in Oostenrijk rondsjouwde, vond ik dat ik heel wat deed. Want klimmen, daar ben ik niet zo'n held in, glooiend gaat nog net. Wel leuk om terug te zien (voor mij) en misschien nog wat afleiding voor jou: http://85.17.220.100/~anna/pagepics/webalbum/austria2005/index.html

 

[Anna.]

Ik zou wel wat troost vinden in andere verhalen over pech/slecht plannen.

Komend weekend had ik in de planning om mee naar de Veluwe te gaan met de HS, maar dat gaat dus niet door. Het zou alleen al zaterdagavond tot zondag zijn, maar een leuke avond, een lekkere overnachting en een goeie zondagwandeling zouden dat ruimschoots goedmaken. Laat ik nou nieuwe aangepaste zooltjes hebben gekregen afgelopen week. Top zou je zeggen, ehhh ja, maar niet als er in beiden een randje niet goed is weggewerkt, waardoor ik onder beide voeten een rooie geïrriteerde streep heb lopen. En dat randje in de zooltjes is alleen weg te werken door de podotherapeut. Volgende week... Zonder die dingen kan ik niet lopen, want binnen twee uur raakt er een zenuw bekneld.

Maar mijn absolute pech was wel een aantal jaar terug. Ik zou eindelijk weer eens naar het buitenland op vacantie, de tweede keer sinds mijn jeugd eigenlijk. Spannend (en ik ben al niet zo'n "eerste-keer-mens") en in mijn uppie een treinreis gereserveerd naar Oostenrijk. Ik twee aansluitingen voor de benodigde naar het station getogen, waar dus een paar honderd meter verderop iemand voor de trein was gesprongen. :-(

Enfin, ik miste gegarandeerd allerhande aansluitingen, de taxicentrale dacht dat ik niet helemaal van Den Bosch naar Nijmegen zou willen voor al dat geld en heeft me dus wel beloofd iemand te sturen, maar deden dat niet. Dus toen ik een half uur later mijn aansluiting in Nijmegen zou missen zo zonder taxi weer eens gebeld, dat ik nu een taxi naar Arnhem wilde. Dat geloofde ze schijnbaar helemaal niet, maar ik werd een kwartier later alsnog gebeld. Of ik echt nog stond te wachten en of ik echt wel naar Arnhem wilde en dat ze me dan alsnog...

Enfin, ik werd witheet en was al hardstikke gespannen en gestressed omdat ik mijn trein naar Oostenrijk in gedachten al weg zag rijden. Ik begon te huilen en das niet goed. Ik weet dan ook niet meer wat ik allemaal tegen dr gezegd heb, maar ze schakelde een ander bedrijf vlakbij mij in en die pikte me op. De beste man kende mijn man en zo werd ik voor een afgerond bedrag van 120 euro naar Arnhem gereden. Nouja, we vlogen laag, zeg maar.

Daar aangekomen zouden we (er was langs de snelweg nog een duits meisje opgepikt uit een andere taxi op de vluchtstrook) de trein gemist hebben op zo'n twee minuten, ware het niet dat deze vertraging had. Van alle stress en het rennen met een rugzak van honderd kilo op mijn nek (ik was nog niet zo lichtgewicht) had ik geen drup vocht meer in mijn mond en kon niet eens iets zeggen tegen de NSlui op het perron.

Ik kreeg een bak thee van hen en daar kwam de internationale trein aan. Dus eigenlijk meer mazzel dan pech, zeker omdat mij door iemand van de NS aan de foon beloofd was, dat ik het geld van de reis naar Arnhem terug zou krijgen. Officieel was dat dus gewoon de prijs van het kaartje, maar ik had het verkeerd begrepen ofzo. Dus ik heb alle bonnen ingediend en ik kreeg de taxiritprijs terug.

Een half jaar ervoor was ik met vrienden een paar dagen naar Engeland gegaan en dat was eigenlijk mijn eerste wandelervaring, niet eens echt heftig, maar voor mij al echt wat. Dus toen ik in Oostenrijk rondsjouwde, vond ik dat ik heel wat deed. Want klimmen, daar ben ik niet zo'n held in, glooiend gaat nog net. Wel leuk om terug te zien (voor mij) en misschien nog wat afleiding voor jou: http://85.17.220.100/~anna/pagepics/webalbum/austria2005/index.html

 

[babelfish]

Hoeveel pech verhalen wil je er hebben? x(

Ik heb er legio. Van opgeheven campings, materiaal dat het opgeeft en je lichaam die je in de steek laat omdat je materiaal eigenlijk is versleten.

De laatste had ik bij mijn wandeling van Montserrat naar Barcelona. Ik had mijn rugzak keurig ingepakt in een transporthoes. Maar ik was vergeten de sluiting van de heupband dicht te doen. Driemaal raden wat er gebeurde? Juist ja sluiting naar de filistijnen. Ik moest eerst nog langs mijn hotel voor na de wandeling om mijn werkspullen af te zetten. Dus met kapotte rugzak door Barcelona sjouwen om mijn spullen af te zetten en vervolgens een poging gedaan om een buitensport zaak te vinden. Dat wilde niet vlotten. Ik dacht laat ik Raymond maar eens bellen, gelukkig wist hij wel wat adresjes. Maar enfin toen ik eindelijk bij de winkel was, was het net siesta... Ik zag 'm al aankomen, weg geplande middagwandeling door het massief van montserrat, en mogelijk ging ik de laatste gondel naar boven niet halen. Gelukkig wel een nieuwe sluiting!

Na de siesta als een gek naar de trein gerend om daar te horen dat de kabelbaan niet meer omhoog zou gaan. Dus ik een kaartje een dorp verder gekocht zodat ik naar boven kon lopen. Enfin eenmaal in de trein stopt de trein toch nog bij de halte van de kabelbaan. Ik weer rennen. Of ze nog een keer omhoog gingen, op een of andere manier was de wanhoop op mijn gezicht te zien en was het geen probleem om nog een keer om hoog te gaan, ik superblij want ik was al behoorlijk kapot van het dragen van een zware rugzak zonder heupband door Barcelona.

Moraal: Sluitingen altijd sluiten bij transport, dan gaan ze minder snel stuk. Ander moraal, zielig kijken, er wanhopig uitzien helpt!

 

[babelfish]

Hoeveel pech verhalen wil je er hebben? x(

Ik heb er legio. Van opgeheven campings, materiaal dat het opgeeft en je lichaam die je in de steek laat omdat je materiaal eigenlijk is versleten.

De laatste had ik bij mijn wandeling van Montserrat naar Barcelona. Ik had mijn rugzak keurig ingepakt in een transporthoes. Maar ik was vergeten de sluiting van de heupband dicht te doen. Driemaal raden wat er gebeurde? Juist ja sluiting naar de filistijnen. Ik moest eerst nog langs mijn hotel voor na de wandeling om mijn werkspullen af te zetten. Dus met kapotte rugzak door Barcelona sjouwen om mijn spullen af te zetten en vervolgens een poging gedaan om een buitensport zaak te vinden. Dat wilde niet vlotten. Ik dacht laat ik Raymond maar eens bellen, gelukkig wist hij wel wat adresjes. Maar enfin toen ik eindelijk bij de winkel was, was het net siesta... Ik zag 'm al aankomen, weg geplande middagwandeling door het massief van montserrat, en mogelijk ging ik de laatste gondel naar boven niet halen. Gelukkig wel een nieuwe sluiting!

Na de siesta als een gek naar de trein gerend om daar te horen dat de kabelbaan niet meer omhoog zou gaan. Dus ik een kaartje een dorp verder gekocht zodat ik naar boven kon lopen. Enfin eenmaal in de trein stopt de trein toch nog bij de halte van de kabelbaan. Ik weer rennen. Of ze nog een keer omhoog gingen, op een of andere manier was de wanhoop op mijn gezicht te zien en was het geen probleem om nog een keer om hoog te gaan, ik superblij want ik was al behoorlijk kapot van het dragen van een zware rugzak zonder heupband door Barcelona.

Moraal: Sluitingen altijd sluiten bij transport, dan gaan ze minder snel stuk. Ander moraal, zielig kijken, er wanhopig uitzien helpt!

 

[Linda P.]

Meestal draai ik de heupband binnestebuiten om de achterkant van de rugzak heen. En dan klik ik hem dicht. Dan zit ie ook redelijk goed beschermd.

Inmiddels heb ik vandaag ook een aantal uren gewandeld. Geprobeerd om een overhangende steen (soort grot) te vinden die we laatst met een DNT wandeling hadden bezocht. Ik wist alleen niet precies waar die op de kaart zou moeten liggen en er ging geen pad naartoe. Ik kwam wel in de buurt, maar niet helemaal op de goede plek. Vond wel een aantal andere spannende plekjes en nieuwe paadjes. Blijft toch wel leuk, een beetje orienteren. Ik heb nu een 1:20.000 kaart van het bos bij mij in de buurt en daarmee kun je ook redelijk door het terrein lopen. Wij hebben een nogal raar bos. De grond is van graniet en door aardverschuivingen(?) zijn er veel vertikale wandjes. Je moet dus goed zoeken om naar een andere "verdieping" te komen.

Het is ook spannend om steeds elandsporen te kruizen. Van de week 's avonds hoorde ik een hoop krakende takken tussen de bomen niet zover voor mij naast het pad. Vermoedelijk ook een eland, maar ik zag hem niet. Ben er maar in een ruime boog omheen gelopen. 's Zomers beschermen de moeders hun kalfje en dan kun je beter bij de uit de buurt blijven.

 

[Linda P.]

Meestal draai ik de heupband binnestebuiten om de achterkant van de rugzak heen. En dan klik ik hem dicht. Dan zit ie ook redelijk goed beschermd.

Inmiddels heb ik vandaag ook een aantal uren gewandeld. Geprobeerd om een overhangende steen (soort grot) te vinden die we laatst met een DNT wandeling hadden bezocht. Ik wist alleen niet precies waar die op de kaart zou moeten liggen en er ging geen pad naartoe. Ik kwam wel in de buurt, maar niet helemaal op de goede plek. Vond wel een aantal andere spannende plekjes en nieuwe paadjes. Blijft toch wel leuk, een beetje orienteren. Ik heb nu een 1:20.000 kaart van het bos bij mij in de buurt en daarmee kun je ook redelijk door het terrein lopen. Wij hebben een nogal raar bos. De grond is van graniet en door aardverschuivingen(?) zijn er veel vertikale wandjes. Je moet dus goed zoeken om naar een andere "verdieping" te komen.

Het is ook spannend om steeds elandsporen te kruizen. Van de week 's avonds hoorde ik een hoop krakende takken tussen de bomen niet zover voor mij naast het pad. Vermoedelijk ook een eland, maar ik zag hem niet. Ben er maar in een ruime boog omheen gelopen. 's Zomers beschermen de moeders hun kalfje en dan kun je beter bij de uit de buurt blijven.

 

[Anna.]

Moraal: Sluitingen altijd sluiten bij transport, dan gaan ze
minder snel stuk.

Ik heb altijd een nieuwe sluiting bij me voor mijn grote rugzak. Waarschijnlijk is dat zo'n stukkie materiaal wat ik mijn leven lang voor jan #### meesjouw, maar het zin niet zoveel grammetjes extra, dat ik er ooit om verlegen wil zitten. Zoiets zou ik ook wel willen voor een tweede paar goed ingelopen Bschoenen voor het geval ik er één over een randje laat kukelen ofzo, alleen dat is me iets teveel gesjouw extra.

 

[Anna.]

Moraal: Sluitingen altijd sluiten bij transport, dan gaan ze
minder snel stuk.

Ik heb altijd een nieuwe sluiting bij me voor mijn grote rugzak. Waarschijnlijk is dat zo'n stukkie materiaal wat ik mijn leven lang voor jan #### meesjouw, maar het zin niet zoveel grammetjes extra, dat ik er ooit om verlegen wil zitten. Zoiets zou ik ook wel willen voor een tweede paar goed ingelopen Bschoenen voor het geval ik er één over een randje laat kukelen ofzo, alleen dat is me iets teveel gesjouw extra.

 

[Anna.]

jan ####

Heej, hier wordt op stoute woordjes gemodereerd! Lachen. Jan met de korte achternaam dan? Overigens is het inderdaad zo, dat je houding heel veel uitmaakt of mensen bij bosjes hulp aanbieden of niet.

Ik liep vorig jaar van de tien dagen in Wales er acht in de regen en kwam een keertje volkomen verzopen in een dorpje aan waar er niet werd gereageerd op de bel bij de enige B&B die ik mezelf zo gegund had. Terwijl ik het liefst boos wilde worden, omdat moedeloos niet bij me past (duh), stond ik langs de kant van de weg in de zware regen te druipen en me te bedenken wat ik nu eens zou gaan doen, waarop van twee kanten een deur openging en er tegelijkertijd iemand met de auto stopte, voorzichtig een oud mensie ontwijkend die met de hond onder een plu op me af kwam gestapt. Er kwamen werkelijk van allevier de windstreken mensen op me af om enige hulp te bieden. Van een plu boven mijn hoofd tot een bak thee, een bed bij iemand thuis en een rit naar de niet aangegeven camping aan de andere kant van het dorpje. Ik was alweer opgeknapt voordat ik echt nijdig had kunnen worden en ben na een schouderklopje zelf naar de camping gelopen.

 

[Anna.]

jan ####

Heej, hier wordt op stoute woordjes gemodereerd! Lachen. Jan met de korte achternaam dan? Overigens is het inderdaad zo, dat je houding heel veel uitmaakt of mensen bij bosjes hulp aanbieden of niet.

Ik liep vorig jaar van de tien dagen in Wales er acht in de regen en kwam een keertje volkomen verzopen in een dorpje aan waar er niet werd gereageerd op de bel bij de enige B&B die ik mezelf zo gegund had. Terwijl ik het liefst boos wilde worden, omdat moedeloos niet bij me past (duh), stond ik langs de kant van de weg in de zware regen te druipen en me te bedenken wat ik nu eens zou gaan doen, waarop van twee kanten een deur openging en er tegelijkertijd iemand met de auto stopte, voorzichtig een oud mensie ontwijkend die met de hond onder een plu op me af kwam gestapt. Er kwamen werkelijk van allevier de windstreken mensen op me af om enige hulp te bieden. Van een plu boven mijn hoofd tot een bak thee, een bed bij iemand thuis en een rit naar de niet aangegeven camping aan de andere kant van het dorpje. Ik was alweer opgeknapt voordat ik echt nijdig had kunnen worden en ben na een schouderklopje zelf naar de camping gelopen.

 

[babelfish]

Nou moedeloos zijn is ook niet mijn stiel; er is altijd wel een oplossing. En die oplossingen zijn af te dwingen, altijd vriendelijk blijven edoch wel enige wanhopige, vermoeide of uitgeputte blik op kunnen zetten.

 

[babelfish]

Nou moedeloos zijn is ook niet mijn stiel; er is altijd wel een oplossing. En die oplossingen zijn af te dwingen, altijd vriendelijk blijven edoch wel enige wanhopige, vermoeide of uitgeputte blik op kunnen zetten.

 

[Linda P.]

Ik heb ook wel eens een weekendtocht gepland in de buurt van Finse in Noorwegen. Van tevoren gechecked dat de hut open was voor overnachting. Toen ik de dag van vertrek nog even checkte of ze echt wel open waren, stond er op de website dat ze gesloten waren dat weekend. Toen ik belde was er wel iemand aanwezig, maar ze wilden geen mensen voor overnachting hebben :-(. Ik wist echt heel zeker dat er eerder stond dat ze wel open waren. Kennelijk kunnen ze dat dus op het laatste moment veranderen. Maar toen hadden we dus een probleem. We zouden uitkomen bij een ander plaatsje, waar een hotel staat. Ik belde daarheen om te horen of die misschien nog plek hadden, zodat we de route zouden kunnen omdraaien. Nee, die waren ook vol. We zijn toch maar met z'n drieën in de trein gestapt. Mijn vriendin kan kennelijk beter overhalen dan ik, want die heeft in de trein nog gebeld naar het hotel en na veel zielig doen kreeg ze te horen dat ze wel een paar kamers met stapelbedden hadden. Daar konden we inderdaad terecht en zelfs voor een laag bedrag vergelijkbaar met DNT-hutten. Dus inderdaad, je moet goed blijven aandringen en zielig doen. Er zijn altijd wel mogelijkheden als mensen maar willen meewerken.

 

[Linda P.]

Ik heb ook wel eens een weekendtocht gepland in de buurt van Finse in Noorwegen. Van tevoren gechecked dat de hut open was voor overnachting. Toen ik de dag van vertrek nog even checkte of ze echt wel open waren, stond er op de website dat ze gesloten waren dat weekend. Toen ik belde was er wel iemand aanwezig, maar ze wilden geen mensen voor overnachting hebben :-(. Ik wist echt heel zeker dat er eerder stond dat ze wel open waren. Kennelijk kunnen ze dat dus op het laatste moment veranderen. Maar toen hadden we dus een probleem. We zouden uitkomen bij een ander plaatsje, waar een hotel staat. Ik belde daarheen om te horen of die misschien nog plek hadden, zodat we de route zouden kunnen omdraaien. Nee, die waren ook vol. We zijn toch maar met z'n drieën in de trein gestapt. Mijn vriendin kan kennelijk beter overhalen dan ik, want die heeft in de trein nog gebeld naar het hotel en na veel zielig doen kreeg ze te horen dat ze wel een paar kamers met stapelbedden hadden. Daar konden we inderdaad terecht en zelfs voor een laag bedrag vergelijkbaar met DNT-hutten. Dus inderdaad, je moet goed blijven aandringen en zielig doen. Er zijn altijd wel mogelijkheden als mensen maar willen meewerken.

 

[babelfish]

Hebben die hutten niet gewoon een winterruimte? Kunnen ze die niet even los gooien als ze dicht zijn?

 

[babelfish]

Hebben die hutten niet gewoon een winterruimte? Kunnen ze die niet even los gooien als ze dicht zijn?

 

[Linda P.]

>Hebben die hutten niet gewoon een winterruimte? Kunnen ze die
>niet even los gooien als ze dicht zijn?

Nee, raar genoeg niet. Dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken. Finse is open vanaf het voorjaar als iedereen gaat skiën. En verder in de zomer tot ergens in september. Maar eind september zijn ze kennelijk dicht en ik verdenk ze ervan dat ze de boel dan openhouden voor conferenties (vandaar dat er iemand de telefoon aannam). Daar verdienen ze meer aan dan aan wandelaars, maar ik ben het er dus niet mee eens dat dat zo geprioriteerd wordt. Volgens de leiding van DNT is dit nodig om rond te kunnen komen met die hutten.

Sommige bediende hutten hebben trouwens wel een ekstra hut die het hele jaar gebruikt kan worden. Maar Finse dus niet.

 

[Linda P.]

>Hebben die hutten niet gewoon een winterruimte? Kunnen ze die
>niet even los gooien als ze dicht zijn?

Nee, raar genoeg niet. Dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken. Finse is open vanaf het voorjaar als iedereen gaat skiën. En verder in de zomer tot ergens in september. Maar eind september zijn ze kennelijk dicht en ik verdenk ze ervan dat ze de boel dan openhouden voor conferenties (vandaar dat er iemand de telefoon aannam). Daar verdienen ze meer aan dan aan wandelaars, maar ik ben het er dus niet mee eens dat dat zo geprioriteerd wordt. Volgens de leiding van DNT is dit nodig om rond te kunnen komen met die hutten.

Sommige bediende hutten hebben trouwens wel een ekstra hut die het hele jaar gebruikt kan worden. Maar Finse dus niet.