Naar mijn mening heeft Naar een aantal van zijn meest memorabele beklimmingen gerealiseerd toen hij nog jong en onbekend (en onbedorven?) was: de eerste NL-beklimming van de eiger noordwand, en ik meen ook de eerste NL-beklimming van de matterhorn-noordwand.
Na dat gedoe op de nanga parbat met dat fotorolletje is het alleen maar bergafwaarts gegaan op klimgebied. Hij was in z'n jonge jaren een goede klimmer, maar door bevroren tengels die hij in de alpen opliep (hij was toen volgens mij maar iets ouder dan ik, 24 of 25) kon ie niet meer moeilijk klimmen, en dus moest ie het vanaf toen maar hebben van zijn contacten en sponsors om toch nog mee te kunnen op moeilijke klimtochten.
Dat ie nog steeds actief is is natuurlijk wel mooi voor iemand van zijn leeftijd, en ook verlegt hij zijn interesses nu van de bekende bergen naar mooie onbedorven plekjes op aarde, maar het blijft natuurlijk een publiciteitsgeil manneke. Moet ook wel, tjakka! praatjes zijn z'n inkomen.
Overigens geeft het te denken dat Martin Fickweiler het rotsklimmen moeilijk vond. Als zo'n goede bigwall-klimmer dat al moeilijk vindt, kan Naar dat met z'n kapotte handen nooit voorklimmen. Mijn idee: hij heeft hun trip voor een groot deel gefinancierd, in ruil daarvoor kon hij gebruikmaken van hun klimcapaciteiten.
Ronald Naar maakt er overigens zelf ook geen geheim van dat hij best jonge mensen wil helpen bij het financiele aspect van zo'n expeditie, als hij dan maar wel gebruik mag maken van hun capaciteiten. En dat ze niet achteraf moeten zeuren dat hij over hun ruggen met de eer gaat strijken. Zie het als de verhouding tussen kopmannen en knechten in een wielerpeloton.
Voor mij is hij meer een gehaaide zakenman dan een goede klimmer.
Pieter
Beklim dat ding, dan kunnen we daarna tenminste weer aan echte bergsport gaan doen!!
-Bill Tillman in 1923, over de Mount Everest-
b Plas