In de jaren 70 liep ik met mijn vader het rondje texel, toen het nog geen officiele route was, veel klimmen over prikkeldraad en stiekem door het vogelreservaat aan de oostkust dus, erg leuk. Dik zestig km op 1 dag, mijn vader gewoon op zijn doordeweekse schoenen met een overhemdje aan, allemaal onzin volgens hem, speciale buitensportkleding.... Enfin, zo op 2/3 van de afstand zaten we een kop koffie te drinken op een terrasje, toch wel ERG moe en we besproken de mogelijkheid een kortere route te nemen voor de rest van de tocht. De uitbater van het terras vroeg wat we aan het doen waren, wij vertelden hoe of wat, hij vond het geweldig en zei dat er net een 10 minuten tevoren twee tamelijk mooie mevrouwen dezelfde kant opgelopen waren als wij moesten volgen, iets wat ons motiveerde om toch de echte route uit te lopen. De mevrouwen hebben we nooit gezien maar we merkten dat het tempo toch hoger lag als voor de pauze, waarop mijn vader de spreuk lanceerde:
1 vrouw trekt meer dan 10 paarden....
Ik verdenk de terrasuitbater er nog steeds van dat hij de mevrouwen verzonnen heeft. Het hielp wel.....
Groets, Rob. (Wiens vader is blijven wandelen tot zijn tachtigste, kilometertje of 20 op een dag zonder problemen, en nog steeds op zijn doordeweekse schoenen.)