Inmiddels ook weer terug en het was een heerlijke vakantie. Lopen, wildkamperen en Guinness drinken, oh oh wat is Ierland toch mooi.
Voor ons is het Dingle geworden als keuze en Beara is afgevallen omdat we vooraf het idee hadden dat Dingle wat ruiger zou zijn wat landschap betreft.
We zijn begonnen aan de zuidzijde van het schiereiland bij Inch (of Inse in Gaelic). Vooral een mooi strand en apart om te zien omdat het strand (en duinen) een uitsteeksel is van zo'n vier kilometer in de baai. We zijn uiteindelijk doorgelopen tot aan Brandon aan de noordzijde, net over Mount Brandon.
Achteraf gezien vonden wij de westkust en de noordelijke kant van het schiereiland het interessantste en als advies; als je loopt met de klok mee, start dan in Ventry. Tenzij je tijd genoeg hebt en perse de dingle way in zijn geheel wil lopen.
Wat ons een beetje is tegengevallen is dat het (zeker het zuiden) je niet echt buiten de bewoonde wereld komt, overal staan huizen in de buurt en je loopt ook vaak over asfalt. Laatste is iets waar we geen groot fan van zijn.
Het heeft ook zo zijn voordelen, want je kunt vrijwel overal je waterflessen laten vullen en vanuit je wildkampeer plekje naar de pub is ook een aantal keren mogelijk geweest.
We hebben zodoende geen water uit beekjes genomen. Over de beekjes, op Dingle staan werkelijk overal schapen, zelfs bovenop de bergen, zodat je volgens mij nooit echt kunt vertrouwen op de waterkwaliteit.
Wildkamperen heeft ook geen problemen opgeleverd en was goed te doen. Een enkele maal was de tent niet bestand tegen het natuurgeweld. De plaats waar we hoopten de tent op te zetten leek zo'n beetje een windtunnel en beschutting was in de verte niet te vinden. Uiteindelijk aangebeld bij het enige huis waar een lampje brandde en de mensen boden gewoon hun "beehive" (traditioneel Iers rond stenen bouwsel, van honderden jaren oud) in de tuin aan. Zo wordt zo'n avond overgetelijk omdat vervolgens de hoosbuien losbarsten en we heerlijk droog hebben gekookt en overnacht.
Verder hebben we illegaal en uit het zicht van de boer in enkele weien gestaan, met toestemming van een pub-eigenaar bij hem in de wei, met toestemming van een boer pal aan zee (terwijl er een bordje hing met "private property, no camping") en gratis in de tuin van een B&B.
Ook liften, bij gebrek aan bussen op zaterdag, bleek de laatste dag geen enkel probleem en in korte tijd hebben we drie liften gekregen om terug te keren naar Tralee.
Kortom de ervaringen die wij hebben gehad zijn dat de Ieren echt zeer vriendelijk en behulpzaam zijn.
Dingle is een prachtig schiereiland, de natuur is mooi en ruig, geschiedenis en oude bouwsels volop aanwezig, maar behalve in bergachtige stuk, kom je overal huizen tegen. Je zult je dus ook zelden buiten de bewoonde wereld wanen.
Om het wilder te maken de toch, zijn er rondom Mount Brandon volop mogelijkheden. Met vele mensen hebben we erover gesproken en er zijn vele routes die niet op de kaart staan, maar die niet altijd even makkelijk begaanbaar zijn. Het weer is een grote bepalende factor en dan vooral de mist en drassige grond. Dus als je dit soort plannen hebt, vooral goed informeren bij de locale bevolking, maar mogelijkheden volop.
Ierland is ons goed bevallen, ondanks dat het anders is geweest als we vooraf hadden verwacht. Het was voor ons een wat luxe tocht met de beschaving zo dicht bij; pubs, koffiehuizen en shops regelmatig tegengekomen. Niet geheel verwacht, maar het had ook zijn positieve kanten.
Als tip voor toekomstige andere gebieden in Ierland, kregen we van een Duitse in het hostel, Galway en Donegal. Deze zouden ook de ruige natuur en kust hebben en niet al te druk bezocht zijn.
Joris
