Nog een potje voetballen?

[Rkoome]

Hallo dan,

Afgelopen weekend een beetje bijgekomen van een halve week kwakkelen met verkoudheid en koorts in een schitterend berggebied nabij Oliana (Alt Urgell/Catalunya). Daarbij hebben we op zaterdag een dagtocht gemaakt met redelijk wat klauterwerk (vaak beveiligd met kettingen) en zijn we in totaal 8 uur onderweg geweest.

Ik had zelf Adam in de rugdrager, maar Lluc (5 jaar) heeft de hele route zelf gelopen. Met zijn kleine rugzak om zelf eten, drinken en een regenjas te dragen.

Toen we tegen 19.30u weer aankwamen bij het hotel zat ik er behoorlijk doorheen (mede dankzij de 20 kilo op mijn rug aan baby, babydrager en spul in de rugdrager), maar die kleine van 5 had het lef om te vragen of we dan nu konden gaan voetballen! Gelukkig kon ik hem ervan overtuigen dat we eerst een ijsje moesten eten (kon ik ff bijkomen).

Toch bijzonder om te zien dat als een route interessant is zo'n kleine er totaal geen moeite mee heeft om een hele dag te lopen (afgelopen zaterdag ruim 12 kilometer, de zondag ervoor zelfs ruim 16 kilometer).

Foto's van ons daggie uit: http://www.hiking-site.nl/fotoalbums/showgallery.php?cat=3431

Raymond

 

[Linda P.]

Leuk dat je zo'n sportief zoontje hebt. Knap van 'm. Kennelijk kunnen kinderen vrij veel hebben als je het maar langzaam opbouwt.

Maar je moet niet onderschatten wat het doet om met een zware rugzak te lopen. Normaal heb ik een man met een veel betere conditie dan ik. Maar toen ik een keer met hem wandelde (ik zonder rugzak en hij met ca. 10 kg), werd ik aangemaand om wat rustiger aan te doen. Kennelijk remt 10kg al behoorlijk af, laat staan die 20kg bij jou.

Linda

 

[marla]

Gave foto's. Favoriet is die van mijn ventje ... (nee jij niet)!

Marla

 

[Rkoome]

Overigens is het goede nieuws dat ik het potje voetbal heb gewonnen

Raymond
- die daarbij ook nog per ongeluk zijn vrouw een bal midden in haar gezicht schopte. Ai!

 

[Richard Weustink]

Mmmmh...ik loop net door het centrum van Seoul en ik moet zeggen, vrouwen staan wel vaker in de weg..... Schijnt normaal gedrag te zijn.

groet,
Richard

- een mix van jenever, bier en sprite werkt beter dan een combi van ibu en para;-)

 

[babelfish]

Leuke plaatjes!

Even uit interesse: Hoe doe je het met de veiligheid op die bergpaadjes of was de route kindvriendelijk? Ik zag ouders wel eens in de alpen lopen met kinderen aan een tuigje. Geen gezicht maar enigszins wel begrijpelijk als je zag waar ik ze tegen kwam. Maar van de andere kant totaal niet adequaat dus schijnveligheid.

 

[Rkoome]

Sander,

We hebben Lluc van het begin af aan duidelijk gemaakt dat er 'in de bergen' absoluut geen ruimte is om niet te luisteren. Als ik of Yolanda zegt dat hij stil moet staan, dan blijft hij ter plekke staan zonder verder nog een spier te vertrekken.

Op deze laatste tocht liepen we op een bepaald moment flankerend langs een wand met een redelijke afgrond. Nauwelijks ruimte om te bewegen dus. Toen is Yolanda voor op gaan lopen, Lluc in het midden en ik er achter. Het pad werd beveiligd met een ketting. Toen het voor hem te smal/steil werd heb ik heb hem op getild en zo de laatste paar meter gelopen.

Zeker niet ideaal, maar op zo'n moment is hij zich heel goed bewust dat het gevaarlijk is en er dus absoluut geen ruimte/tijd is om te spelen ofzo. Juist omdat we dat heel consequent vanaf het begin zo hebben gedaan heb ik gemerkt dat hij anders is tijdens bergwandelingen dan tijdens wandelingen op gewone paden of wegen.

In ieder geval hou ik hem bij smalle paadjes altijd tussen mij en de berg in, dus nooit aan de buitenkant. Ik zeg dat specifiek erbij, omdat ik ook wel eens mensen zie die zelf gewoon op het pad lopen en het kind dan half naast het pad laten lopen in de hoop dat ze hem/haar houden als hij uitglijdt of struikelt. Maar dat zal dus zeker niet lukken als het kind van je af valt: dan trekt hij/zij je gewoon mee de berg af.

Raymond

 

[babelfish]

Kijk goed afgericht dus ;-) De kinderen van ons beginnen nu ook meer te lopen, vooral op 'spannende' paadjes. Wij hanteren idd een zelfde soort tactiek, dus niet aanlijnen, maar tussen ons in laten lopen evt. aan de hand. In extremere situaties als we de rambler bij ons hebben binden we de kinderen even vast aan een vast punt of zo. En dan pas de Rambler door de passage heen. Afgelopen vakantie niet noodzakelijk geweest maar die vakanties daarvoor wel... Ze luisteren nu ook veel beter.

 

[Rkoome]

Dat vastbinden wil ik dus juist pertinent niet, omdat ik liever heb dat ze begrijpen wanneer er gevaar is. Anders denken ze dat als ze niet zijn vastgebonden er automatisch ook geen gevaar is. Tegen Lluc vertel ik in zulke gevallen altijd gewoon om iets aan te raken en niet los te laten (een boom of rots ofzo). Tot nu toe luistert hij daar altijd netjes naar

Over aanbinden in een tuigje gesproken: dat zag ik afgelopen zomer bij een stel Belgen helemaal mis gaan: een klein mannetje was dus ingebonden in zo'n soort van klimtuigje en de vader had het met een karabiner aan zijn riem vast gemaakt. Die gleed schijnbaar uit en trok daarbij het mannetje volledig onderste boven. Ik zag het pas toen het ventje het op een schreeuwen zette en een flinke wond op zijn achterhoofd bleek te hebben: het mannetje was schijnaar met een flinke knal naar achteren getrokken en daarbij dus zijn hoofd gestoten op de stenen op de grond

Verder ook wel 'bijzonder': een kind in een rugdrager tijdens het klettersteigen(!!) en kinderen laten spelen op een kleed onderaan de wand bij het sportklimmen

Raymond

 

[Avondsterre]

Denk vooral aan de gevaren op de momenten dat je het niet verwacht.
Ik schijn ooit te zijn gaan koppeltje duikelen over een hekje boven op een bergtop.
Vond mijn moeder niet zo leuk. Dat hek stond daar natuurlijk niet voor niets.

Saskia

 

[babelfish]

Yup ik begrijp je positie tegen het vastbinden aan een vast punt Raymond. Maar onze kinderen zijn nog niet zo ver, daar zien ze te weinig bergen voor, ben ik bang voor. Maar het ging deze vakantie al een stuk beter. Vorige keer zouden we ze op sommige passages die we deze keer tegenkwamen zeker nog vastgebonden hebben maar dat hebben we deze reis niet gedaan. Dus er zit vooruitgang in ;-)

Dat het mis kan gaan met het aanlijnen aan een persoon dat vermoeden had ik al

Je ziet idd af en toe zeer gekke dingen gebeuren met kinderen en dan bedenk ik toch weer dat er weer veel beschermengeltjes op worden gemaakt, want het gaat vaak gelukkig niet echt heel erg mis.