M
Mark Donners
Guest
Hoi allemaal,
Ik kan het niet laten..het is hartje winter..en mijn bloed kruipt weer waar het
niet gaan kan. Ik heb het natuurlijk over de zomerse wandelvakantie. Zomerse
vakantie? Waarom moet een wandelvakantie per regel in de zomer plaats vinden?
Natuurlijk hoeft dat niet! Ik weet echter niet beter daar ik elk jaar slecht een
maal op vakantie ben geweest. Ieder jaar opnieuw heb ik super veel plezier.
Winter? Nee niet voor mij. Ik kijk een heel jaar uit naar die geweldige vakantie.
Tot op heden heeft deze eigenlijk altijd in Oostenrijk plaats gevonden.
Oostenrijk het land van bergen en backerbsen, gemzen en schnitzel. Frankrijk heeft toch ook bergen? Ja, inderdaad. Maar ik denk dat als je al zo vaak in oostenrijk bent
geweest als ik dat je niets anders meer wilt. Zo vaak dat je reeds bent uitgekeken
en het uitkijken weer ontgroeid. Dat is het punt vanaf waar je niets anders meer
wilt. En als het zo ver is dan besef je pas echt wat er zo geweldig is aan
oostenrijk. In mijn opinie is dat zeker niet de muziek, welke zeker ook zijn
charme heeft, zeker ook niet taal, alhoewel een Nederlandstalig Oostenrijk ook
niet echt bij zo dragen aan zijn charme.
Nee, Als ik aan Oostenrijk denk dan denk ik aan bergen. Bergen om te overwinnen
omdat ze er zijn. De lucht van dennen tijdens de warme dagen. De regendruppels
welke kletteren op regenjas wanneer ik het weer eens niet heb kunnen laten om te
gaan wandelen terwijl er regen voorspelt was. De donderslagen tijdens de
gewelddadige onweersbuien. De snelle hartslag wanneer dit onweer me verraste
tijdens een afdaling. Het lekker uitwaaien in de wind op 2500m hoogte.
misschien iets te veel van het goede? Nee hoor, geloof me. Ik begin net! Steeds weer denk ik terug aan geweldige langdurige dagtochten. Het overwinnen van nieuwe en zeker ook oude toppen. Het meest fantastische vind ik nog het lopen over de verschillende kammen. ( reeks van aaneengesloten bergtoppen) Als ik eenmaal een berg beklommen heb, dan wil ik zo lang mogelijk boven blijven om te genieten van het uitzicht, de natuur en het geluid van de koeien. Als ik dan eindelijk het besluit moet nemen om af te dalen zodat ik op tijd kom voor de avond inval, begin ik met volle moed, relaxed aan de afdaling. Enigszins uitgeput maar voldaan kom ik dan bij mijn hotel aan om aldaar te genieten van een lekkere pot bier en een heerlijke maaltijd. Voor het slapen gaan bekijk ik vol spanning de weersvoorspelling. Natuurlijk hoop ik alleen op goed weer en als er alweer eens een hitte onweersbui wordt verspeld, dan kijk ik naar buiten. Regent het? Ach dat is nu ,morgen zie ik wel weer….
;-)
Met uitzondering van afgelopen jaar ben ik altijd met kleine groepjes op vakantie geweest. Deze groepjes hadden altijd wel "groentjes", mensen die nog nooit in de bergen gewandeld hadden. Voor vele van hun was het de eerste keer. Voor niemand was het de laatste keer. ( zie schrijfblok voor een tweetal verhaaltjes , "Het inlopen van groentjes", en "Een buitengewone ervaring."
Afgelopen jaar ben ik voor het eerst weer alleen wezen wandelen. Een weekje in Malnitz. Geweldig veel gezien! Het feit dat ik alleen ben gegaan was wegens gebrek aan reisgenoten. En ja, als je zo'n liefhebber bent als mij, dan ga je zelfs alleen. Tenminste ik.
Maar eerlijk is eerlijk, wandelen in een klein groepje is nu eenmaal het leukste.
Vandaar ook deze oproep: Zijn er mensen, het liefst rond mijn eigen leeftijd (ben 29), die zelf ook een wandelliefde koesteren voor Oostenrijk? Of, misschien wil je dit wel, maar heb je nog nooit gedaan?
Ik wil deze zomer ergens in Juli weer een bezoekje brengen aan het land van de schnitzel. Een specifieke plaats heb ik nog niet uitgezocht, maar ik heb in dat gebied nog nooit gefaald...
De vakantie die ik gedachten heb, heeft uiteraard een hoog wandelgehalte. Verder bevat deze overnachtingen in een Hotel. Mogelijkerwijs, ook een of twee hutovernachtingen. Het voordeel van een hotel is dat je steeds een warm bed hebt. Ook kan je makkelijker een rustdag inplannen. Tevens, en dat is belangrijk als er "groentjes"in de groep zitten, kun je bij een hotel een dag verantwoordt uitzitten wanneer je echt niet meer kan. Of als het weer het niet toe laat te wandelen, hoef je geen risico te nemen omdat je een einddoel met halen. Dit laatste is bij een huttentocht meestal het geval.
Liefhebbers?
mail me!
chordstar@hotmail.com
Ik kan het niet laten..het is hartje winter..en mijn bloed kruipt weer waar het
niet gaan kan. Ik heb het natuurlijk over de zomerse wandelvakantie. Zomerse
vakantie? Waarom moet een wandelvakantie per regel in de zomer plaats vinden?
Natuurlijk hoeft dat niet! Ik weet echter niet beter daar ik elk jaar slecht een
maal op vakantie ben geweest. Ieder jaar opnieuw heb ik super veel plezier.
Winter? Nee niet voor mij. Ik kijk een heel jaar uit naar die geweldige vakantie.
Tot op heden heeft deze eigenlijk altijd in Oostenrijk plaats gevonden.
Oostenrijk het land van bergen en backerbsen, gemzen en schnitzel. Frankrijk heeft toch ook bergen? Ja, inderdaad. Maar ik denk dat als je al zo vaak in oostenrijk bent
geweest als ik dat je niets anders meer wilt. Zo vaak dat je reeds bent uitgekeken
en het uitkijken weer ontgroeid. Dat is het punt vanaf waar je niets anders meer
wilt. En als het zo ver is dan besef je pas echt wat er zo geweldig is aan
oostenrijk. In mijn opinie is dat zeker niet de muziek, welke zeker ook zijn
charme heeft, zeker ook niet taal, alhoewel een Nederlandstalig Oostenrijk ook
niet echt bij zo dragen aan zijn charme.
Nee, Als ik aan Oostenrijk denk dan denk ik aan bergen. Bergen om te overwinnen
omdat ze er zijn. De lucht van dennen tijdens de warme dagen. De regendruppels
welke kletteren op regenjas wanneer ik het weer eens niet heb kunnen laten om te
gaan wandelen terwijl er regen voorspelt was. De donderslagen tijdens de
gewelddadige onweersbuien. De snelle hartslag wanneer dit onweer me verraste
tijdens een afdaling. Het lekker uitwaaien in de wind op 2500m hoogte.
misschien iets te veel van het goede? Nee hoor, geloof me. Ik begin net! Steeds weer denk ik terug aan geweldige langdurige dagtochten. Het overwinnen van nieuwe en zeker ook oude toppen. Het meest fantastische vind ik nog het lopen over de verschillende kammen. ( reeks van aaneengesloten bergtoppen) Als ik eenmaal een berg beklommen heb, dan wil ik zo lang mogelijk boven blijven om te genieten van het uitzicht, de natuur en het geluid van de koeien. Als ik dan eindelijk het besluit moet nemen om af te dalen zodat ik op tijd kom voor de avond inval, begin ik met volle moed, relaxed aan de afdaling. Enigszins uitgeput maar voldaan kom ik dan bij mijn hotel aan om aldaar te genieten van een lekkere pot bier en een heerlijke maaltijd. Voor het slapen gaan bekijk ik vol spanning de weersvoorspelling. Natuurlijk hoop ik alleen op goed weer en als er alweer eens een hitte onweersbui wordt verspeld, dan kijk ik naar buiten. Regent het? Ach dat is nu ,morgen zie ik wel weer….
;-)
Met uitzondering van afgelopen jaar ben ik altijd met kleine groepjes op vakantie geweest. Deze groepjes hadden altijd wel "groentjes", mensen die nog nooit in de bergen gewandeld hadden. Voor vele van hun was het de eerste keer. Voor niemand was het de laatste keer. ( zie schrijfblok voor een tweetal verhaaltjes , "Het inlopen van groentjes", en "Een buitengewone ervaring."
Afgelopen jaar ben ik voor het eerst weer alleen wezen wandelen. Een weekje in Malnitz. Geweldig veel gezien! Het feit dat ik alleen ben gegaan was wegens gebrek aan reisgenoten. En ja, als je zo'n liefhebber bent als mij, dan ga je zelfs alleen. Tenminste ik.
Maar eerlijk is eerlijk, wandelen in een klein groepje is nu eenmaal het leukste.
Vandaar ook deze oproep: Zijn er mensen, het liefst rond mijn eigen leeftijd (ben 29), die zelf ook een wandelliefde koesteren voor Oostenrijk? Of, misschien wil je dit wel, maar heb je nog nooit gedaan?
Ik wil deze zomer ergens in Juli weer een bezoekje brengen aan het land van de schnitzel. Een specifieke plaats heb ik nog niet uitgezocht, maar ik heb in dat gebied nog nooit gefaald...
De vakantie die ik gedachten heb, heeft uiteraard een hoog wandelgehalte. Verder bevat deze overnachtingen in een Hotel. Mogelijkerwijs, ook een of twee hutovernachtingen. Het voordeel van een hotel is dat je steeds een warm bed hebt. Ook kan je makkelijker een rustdag inplannen. Tevens, en dat is belangrijk als er "groentjes"in de groep zitten, kun je bij een hotel een dag verantwoordt uitzitten wanneer je echt niet meer kan. Of als het weer het niet toe laat te wandelen, hoef je geen risico te nemen omdat je een einddoel met halen. Dit laatste is bij een huttentocht meestal het geval.
Liefhebbers?
mail me!
chordstar@hotmail.com