Risico’s bij bergwandelen

[Rkoome]

Hallo dan,

Misschien had je het thema-artikel al gelezen: http://www.hiking-site.nl/themas/thema_2005-10-15.php

Zoals in de intro ervan valt te lezen is dit geschreven naar aanleiding van een artikel dat ik las in een magazine hier in Spanje. Ik ben echter benieuwd hoe de bezoekers van de site tegen deze risico's aankijken. En dan met name de eerste (gebrek aan opleiding) en de vijfde (overmatig gebruik van wandelstokken).

Om met de laatste te beginnen: dat is erg vaak een punt van discussie, want het lijkt soms alsof 50% het hier absoluut mee eens is en de andere 50% het juist als absolute onzin afdoet. Hoe zien jullie dat teveel gebruik van wandelstokken?

En wat betreft de eerste: ben ik het voor een groot deel mee eens. Er zijn natuurlijk ook mensen die zonder cursussen/opleiding veel ervaring hebben opgedaan. Maar die zijn wellicht door schade en schande wijs geworden. Zijn ze daardoor onverantwoord bezig geweest? Voor zowel zichzelf als bijvoorbeeld de reddingsdiensten? Of is het volgen van een cursus alleen iets dat wel een leuke opvulling van de vakantie is en verder niets?

Ik ben benieuwd naar de reactie en hoe jullie denken over de hier genoemde risico's.

Let wel: over twee weken het vervolg met nog 5 risico's.

Raymond

 

[Rob Plas]

Ik zal dan maar de spits afbijten, vooral het eerste onderwerp gaat me ter harte.

Maar even snel de stokken:
Ik ben niet voor en niet tegen, maar zelf kan/wil ik absoluut niet met stokken lopen voorlopig. Ik breek er mijn benen over, heb ze voor evenwicht ed absoluut niet nodig. Maar ik ken zat voorbeelden van mensen die ze echt gebruiken, al dan niet genoodzaakt door (tijdelijke) blessures ed.

Cursus/ervaring....

Zelf ben ik grotendeels "autodidact" geweest de eerste jaren dat ik bergen ging verkennen.
De eerste echte tocht waren de Breacon Beacons, en gelijk een kennismaking met dat typische britse pokkeweer daar dat begint op het moment dat je de wolk die er hangt instapt en stopt zodra je er weer onderuit bent gewandeld.
Anja en ik waren totaal onvoorbereid, hadden eigenlijk alleen de juiste schoenen, de rest was doorweekt, loodzwaar en onhandig.
Wel hadden we tijdens de beginklim al snel aansluiting gezocht en gevonden bij een paar engelsen met duidelijk meer ervaring.
Later ben ik oa. met een vast maatje 4 keer in Snowdonia geweest waarbij we stap voor stap betere spullen en betere prestaties neerzetten.
In eerste instantie was er alleen de basis kennis van kaart en kompas en het besef dat we donders goed moesten opletten op weer, omstandigheden en zaken als een berichtje achterlaten in de jeugdherberg om te laten weten waar en wanneer we in de bergen zaten.
Het vele praten en optrekken met ervaren wandelaars heeft onze kennis en ervaring zo geleidelijk aan op een goed peil gebracht.

In de Alpen zijn we, en later vooral ik hoger gegaan, kwam ik in aanraking met sneeuw, gletschers, touwgroepjes en andere zaken en was er duidelijk meer aan de hand dan in Wales.
De beklimming van de Mont Blanc was ook de eerste kennismaking met basis touw en gletscher technieken, en ook doe ik veel meer tochten met mensen waarvan ik weet dat zij meer ervaring hebben dan ik, en die dat altijd willen delen.
Helaas is de geplande huttentcht in Oostenrijk door het slechte weer niet geworden wat het zou moeten zijn: we hadden een gids ingehuurd die ons lekker zou laten spelen en als een soort waakhond mee zou gaan EN ons zo veel mogelijk zou proberen te leren terwijl we daar bezig waren.
De ene tocht die we wel hebben kunnen maken met hem was kort en krachtig: hij liet ons heel subtiel inzien dat we beter konden terugkeren, en ondanks dat we de hut op een uurtje gaans konden zien liggen hebben we uiteraard dat advies gevolgd.

Waar ik eigenlijk naar toe wil is dit:
Ja ik ben van mening dat je in de bergen tot op zekere hoogte (!) met wat gezond verstand en een minimale basiskennis hele mooie tochten kunt maken, en wees eerlijk: 's zomers lopen er zo tienduizenden rond die netjes de blauwe paaltjes volgen tot de hut en weer terug.

Maar zodra er maar een beetje meer bij komt kijken zoals afwijken van de routes, sneeuw en ijs, gletschers en rots is enige vorm van opleiding sterk aan te raden, en op welke manier dat gebeurt? Er leiden meer wegen naar Rome, maar bedenk wel dat je daarbij zeker veel praktijkervaring moet opdoen.
Huur zoals ons een gids in, volg een officieele C1 of C2 cursus, ga met echt ervaren familie en/of vrienden mee....
Lees de bladen en de boeken maar bedenk daarbij wel dat alleen de boekjes lezen en dan denken dat je het wel aankan een grote fout is.




Yr DDraig Goch

Rb Plas
http://www.twenot-forums.nl

 

[Ekkel]

Zal ik dan maar even als 2e:

Stokken.

Ik had ze deze vakantie mee in de Pyreneeen (gebied Pic du Mide D'Osseau en Gavernie) en aan begin dacht ik daar ga ik veel meelopen, maar na verloop van tijd heb ik ze in mijn rugzak gedaan. Ik voel mij toch veiliger zonder stokken aangezien je meer op je lichaam moet vertrouwen. Voordeel van stokken zegt men is dat je je knieen minder belast, dus ik haal ze meestal bij het afdalen uit mijn rugzak (de afdaling moet er wel geschikt voor zijn), vooral als ik een zware rugzak om heb.
Wat mij bijvoorbeeld ook opvalt is als je eerst met stokken loopt en daarna niet, dat je minder stabiel loopt, je bent gewend aan die stokken. Dus ik ben het wel met het artikel eens en ik gebruik ze zelf ook minder.

Cursussen.

Daar ben ik het met Rob eens. Ik heb zelf nog niet echt specifieke cursussen gevolgd voor gletsjers, dus ik zou dat ook nooit zelf doen. Heb een keer een gletsjer tocht gedaan, maar dat was met 2 gidsen (wel een super belevenis trouwens).
En mijn vakantie dit jaar in de Pyreneeen was ook onder leiding van een instructeur, die ons ook dingen als kaarlezen/ kompas heeft geleerd (al kende ik dat al toen ik vroeger bij de schouting zat), kijken naar het weer, EHBO, goede looptechniek en eten en drinken.
Dat het weer belangrijk is bleek ook wel dat de tocht naar de waterval van Gavernie via Breche Roland 3 dagen is uitgesteld vanwegen het weer, maar gelukkig was het de 4e dag mooi weer. Zal ik dus zelf in de toekomst via gletjers gaan lopen dan zal ik daar eerst een cursus voor gaan volgen. Maar op dit moment houd ik het op hut naar hut tochten over het pad via de steenmannetjes, met zo af en toe een staalkabeltje en klauterwerk maar verder geen gletsjer of andere dingen waar een curus wel beter voor is.

 

[kleuntje]

Mogelijk ongewild is dit nu een gewetensvraag geworden voor mij. Ik heb natuurlijk het stuk gelezen en daarbij ook nog even doorgeklikt naar jouw persoonlijke ervaringen. Daaruit begreeep ik dat de beklimming van de Pedraforce best pittig is met name ook de afdaling over de puin helling. dit terwijl ik je net heb laten weten in die beklimming te willen doen op de zaterdag in Spanje .
Hoewel ik redelijk veel wandel en ook met onder begeleiding in de ardennen gewandeld heb, heb ik nog steeds geen hoge dunk van mezelf als het op de dingen aankomt zoals Raymond ze noemt. Wel gebruik ik mijn gezonde verstand, dus goede schoenen, regenkleding etc. Ik heb inmiddels een isolatie deken in mijn rugzak en ehbo setje. Hoewel ik jaren terug eens een kompascursusje gedaan heb, gebruik ik het in de praktijk erg weinig.
Stokken gebruik ik vooral bij afdaling omdat het mijn knieen inderdaad ontlast, ik heb ze vaak wel bij ,maar gebruik ze niet op voorhand.
Tja, het is jammer dat de cursus bergwandelen van de SNP net in hetzelfde weekend valt als de zevenheuvelenomloop, waar ik al voor in geschreven heb.Ik kijk voorlopig de kunst wel af, maar leg de grens bij me zelf. Overigens is dat ook een probleem, omdat ik altijd twijfel of ik de groep niet zal gaan hinderen, durf ik mezelf niet altijd aan te melden.

;(

Ali

 

[Peter Meier]

Wandelstokken gebruik ik zelf ook en ik merkte zelf al eens dat ik te afhangkelijk van die dingen lief.

Naast cusussen die je grenzen weten te verleggen is één van het belangrijkste dat je weet waar je grenzen en je kennis ligt.

Er zullen ongetwijfelt mensen zijn die na het volgen van een C1 & C2 cursus, zich gedragen als een volleerde gids.
En dat is ook een opleiding van 3 jaar of zo.
Daarnaast is een gezond potje zelfreflectie en zelfkritiek in de bergen zeker op zijn plaats en wat ik vaak doe is om een dag in aller rust even stil voor mezelf te evalueren.
Zo heb ik een hoop van mezelf geleerd en van mij fouten.
Zo kun je een ander wijzen op jou gemaakte fouten maar een ieder moet ook de ruimte hebben om zijn eigen fouten te leren.Wie hhad hier ook alweer de spreuk: Beter 1 keer gezien dan 100 maal gehoord. Was dat niet Frank Beekman.

D'Oude Vos.
(Zo, nu een Vosje).

 

[Rob Plas]

Ali:
Laten we dit afspreken: Als jij denkt dat je op die Pedraforca meer wilt weten van wat er daar door de "ervaren" mensen gedaan en besloten wordt moet je dat gewoon bespreken!
Ik wil er best wel samen met bijv. Richard en Raymond een beetje een les element in proberen te brengen. Niet dat je dan ineens " alles" weet maar alle beetjes kennis dragen bij tot ervaring en daar is het ook allemaal om te doen toch?

Deal???

Rob

Yr DDraig Goch

Rb Plas
http://www.twenot-forums.nl

 

[kleuntje]

Rob,

vind ik prima, Wat ik vooral aan wilde geven is dat het moeilijk in te schatten is van te voren, is of een route te doen is of niet, je weet immers niet welke 'obstakels' je tegenkomt en of jij die dan kunt behappen. Ik wacht af.

:7

Ali

 

[mrtn]

Yup, en om nog maar even met Ron te spreken..

"..experience is just a range of nearly missers.."


Nou heb ik zelf 3 cursussen gevolgd en daar een goede basis mee gelegd om zelfstandig het Alpinisme te beoefenen, maar achteraf had het ook zonder gekund als ik op de juiste tijd de juiste maten was tegengekomen die me op sleeptouw hadden willen nemen. Ervaring heb ik gekregen door vele jaren ieder vrij moment in de bergen door te brengen. En ja, ik heb fouten gemaakt die ernstig hadden kunnen aflopen.

Waar ik me weleens aan kan ergeren is de 'cursusmentaliteit' die in ons landje wel erg aanwezig is. Nog even en men durft niks meer zelfstandig zonder eerst een cursus te volgen. Als je geld wilt verdienen moet je bijvoorbeeld nu cursussen Nordic Walking gaan organiseren..

Gezond verstand en de goede instelling brengen je uiteindelijk ook waar je wezen wil. Dat hebben de mannen die de boekjes geschreven hebben bewezen.

my 2 cts

:7

 

[mrtn]

nog wat..

Het is eigenlijk best wel droef als we de wandelstokken al als risico gaan zien. Welk heroïsch verhaal zou hieraan kunnen gaan ontspruiten?

Zijn het niet de mensen die hier het risico vormen?

Is het niet de simpele onervarenheid en zelfoverschatting in zijn puurste vorm die aan al deze symptomen die je noemt in je artikel ten grondslag liggen?

Je noemt het risico's, maar zijn het niet de symptomen van mensdom.

Wordt deze overmoed niet gestimuleerd door artikelen en publicaties die het allemaal wel heel erg simpel voorstellen.. ( Leuk in de winter, met sneeuwschoenen (plaatje van een hip model) en een lawinepieps. Ja, daar moet je wel even mee oefenen, maar daar maken we een leuk spelletje van)


Alla..

:7
martin
-u doet maar, maar niet als ik erbij ben

 

[Rob Plas]

Ik ga een heel eind met je mee Martin, eigenlijk wel helemaal.
Ik weet niet wat beter is: langzaam maar zeker je zelf ontwikkelen, met vallen en opstaan heel langzaam binnen je eigen kunnen, lef en krachten je mogelijkheden verleggen, aangevuld met een cursus zo hier en daar of vanuit het niets een C1 cursus volgen en dan als "ervaren en gediplomeerd" bergbeklimmer de Alpen eens diep in duiken.

Ik heb ooit eens een paar duiklessen gevolgd, bij een goede duikschool in NL. Een van de zaken waar men zich enorm aan stoorde was het feit dat er in NL en Be een categorie duikers is dat na een geslaagde Padi opleiding in de kristalheldere stromingloze zee bij Ko Samui, Pukhet, Tangalle. Eilat of zelfs het Great Barriere Rif zich zelf als zeer ervaren beschouwd en hoppa, zo de Oosterschelde in springt met geregeld een fataal einde aan de duik.
Dat is wat ik hierboven bedoel.

Laatst hebben Jurgen en ik een hele berg splinternieuwe klimspullen overgenomen van een kerel die alles verkocht omdat het toch niet helemaal was wat hij er van verwachtte, want duiken dat was het... de nieuwe uitrusting stond al klaar, splinternieuw en waarschijnlijk ook binnen een jaar of 2 te koop via Marktplaats.
Dit is nu typisch iemand die eens wat hoort, ziet of misschien zelfs wel leest en denkt: DAT ga ik ook doen, ik koop alles wat de boeken me voorschrijven en ik ga een berg beklimmen!
De pickel die ik kocht zat het beschermingsvet nog op de metalen punten, zo nieuw was alles.
Na het duiken volgen waarschijnlijk nog Golf, een jetski en een parapente uitrusting oid..

En je opmerking over Nordic Walking....
Vergeet niet dat je daar minsten de hele serie boeken, een DVD collectie, speciale kleding, schoenen en de kaarten met speciale routes voor moet aanschaffen, liefst met de GPS update die voor maar 12,50 is te downloaden vanaf internet... :+
Nordic Walking is voornamelijk een commercieel succes, ik heb tot nu toe misschien in NL 3 of 4 keer iemand voorbij zijn NW-en maar de winkels puilen uit van zeer broodnodige en speciale zooi...










Yr DDraig Goch

Rb Plas
http://www.twenot-forums.nl

 

[PetravB]

Ik ben het er mee eens dat de cursusmentaliteit in Nederland doorgeslagen is. Kinderen opvoeden, borstvoeding geven, lekker joggen in het bos, we schijnen het niet meer te kunnen leren door het gewoon te doen met een beetje gezond verstand, een beetje instinct en door te leren van anderen die er al ervaring mee hebben. Toch vind ik alpinisme een ander verhaal. We leven in een land zonder bergen en de meesten van ons hebben de wereld van de bergen aldus niet van kinds af aan meegekregen. En leren met vallen en opstaan kan in het alpinisme al snel fataal zijn, dan heb je geen gelegenheid meer de les er uit te trekken (en heb je misschien reddingsmensen onnodig in gevaar gebracht). Een valkuil is inderdaad dat mensen met 1 of 2 cursussen denken zelfstandig de paden in de bergen te kunnen verlaten. De gidsen die ik in mijn cursussen heb meegemaakt drukten ons echter uitgebreid op het hart dat dat niet het geval is. Het advies was: huur een gids en spreek met hem af dat jij de regie neemt met hem als backup. Je lerend blijven opstellen aldus. Een goede cursist leert vooral ook te zien waar zijn grenzen van weten liggen. In de C2 hebben we 2 weken lang bij herhaling allerlei reddingstechnieken geoefend. Het werd me toen nog duidelijker dat we met al dat materiaal met veel schijnveiligheid in de bergen rondlopen. Van de 4 keer oefenen met iemand voor mij aan het touw die in een spleet "viel" kon ik hem 2 keer niet houden en kwam mijn back up zekering aan de dode man strak te staan. We zouden allebei onder in de spleet gelegen hebben. En dan zit je daar met 80 kilo aan je gordel je schrap te zetten in dat laagje sneeuw. Ik ben blij zo vaak geoefend te hebben in op die manier een dode man naast je te graven, de seilrolle gelegd te hebben en het "slachtoffer" naar boven gehesen te hebben. Zonder kennis (en praktijk) van dergelijke technieken ben je helemaal NERGENS in een dergelijke situatie. En ik denk dat er zo heel veel mensen aan een touw met materiaal over een gletsjer lopen en daar van thuis komen omdat het godzijdank niet zover is gekomen dat ze die techniekkennis nodig hadden. Tijdens een week sneeuwschoenwandelen bij en op de GrossVenediger hebben we uitgebreid met lawinepieps geoefend. Je moet het slachtoffer bij voorkeur binnen een kwartier gevonden hebben wil hij nog een kans maken, en dat lukt je dus echt niet wanneer je nog nooit met zo een ding geoefend hebt! Nog een argument: die cursussen zijn gewoon hartstikke leuk! Ik heb mijn "C1" bij NBA (Nivon Bergsport Amsterdam) gedaan. Daar heet de cursus "basiscursus alpinisme" en is over een 1/2 jaar uitgesmeerd. Naast theorie (alpiene gevaren, weerkunde, EHBO in de bergen, tochtenplanning, etc.) doe je een orientatieloop in het A'damse bos, ga je een weekend bivakkeren in Duitsland, een weekend klimmen in Belgie en sluit je af met een week met de "hochgebirgsschule" in Kaprun. Het heeft mijn plezier in de bergsport alleen maar vergroot. Daarnaast vergroot je je netwerk van mensen waarmee je de bergen in kunt en wilt (die liggen toch niet voor het opscheppen is mijn ervaring).

Met stokken heb ik nog weinig ervaring. Pas dit jaar aangeschaft. Ik ben erg gevoelig voor het argument dat ik balans (voor tredzekerheid) uit mijn lichaam wil kunnen halen en geen viervoeter wil worden. In sneeuw en bij sommige afdalingen heb ik er soms wel voordeel bij ervaren. Ik denk dat ik er aldus bewust en gedoseerd gebruik van zal maken.

Petra.

 

[BikerMike]

Dan ook maar even mijn mening, vers vanuit de Alpen

Wat betreft cursussen: Ja, we zijn diploma en papiertjesgeil in Nederland. Ik legde pas aan iemand uit dat ik gewoon mag klimmen als ik geen enkele cursus heb gevolgd, en dat er geen berg-wachter staat te checken of ik weet welke kant de punt van m'n pickel moet opwijzen. Die jongen snapte dat niet, dat het allemaal zo makkelijk en ongeregeld gaat. Ik heb er maar wel bijverteld dat je wordt geacht zelf in te schatten of je iets kunt, en als dat niet zo is, je ook zelf de verantwoordelijkheid en de moeite neemt je te laten (bij)scholen.
Ik heb deze zomer samen met Maarten (Stokmans) ook een (bonafide, niet bij een officiële instantie) alpine cursus gevolgd, en als er iets is wat wij daar hebben geleerd, dan is het wel dat je met 1 cursusje nog geen ervaren klimmer bent. Tripjes blijven maken, zoals we ook dit weekend weer hebben gedaan (5 dagen Wallis) zijn gewoon hartstikke nodig om die kennis die je tijdens een cursus hebt opgedaan op te bouwen en uit te breiden. En ook van je mislukkingen leer je. Wat het leerelement aangaat was onze cursus zijn geld zeker waard!

Wat betreft stokken: ik heb ze, en neem ze mee, maar heb ze het grootste deel van de dag nutteloos vast. Ik wil inderdaad niet afhankelijk worden van die dingen, ik ben zonder stokken dan ook "tritt-sicher" genoeg. Naar wordt het pas als je wel zonder stokken zou willen leren lopen om meer op je eigen evenwicht te leren vertrouwen, maar dat niet kan omwille van knieproblemen ofzo. Dan zit je in een heel vervelende vicieuze cirkel. Zou de auteur van dat Spaanse artikel die mogelijkheid hebben meegenomen?

Pieter

Beklim dat ding, dan kunnen we daarna tenminste weer aan echte bergsport gaan doen!!
-Bill Tillman in 1923, over de Mount Everest-

 

[aqdennis]

>Naar wordt het pas als je wel
>zonder stokken zou willen leren lopen om meer op je eigen
>evenwicht te leren vertrouwen, maar dat niet kan omwille van
>knieproblemen ofzo. Dan zit je in een heel vervelende vicieuze
>cirkel.

Precies....ik ben dus met stokken gaan lopen omdat ik in een grijs verleden mijn rechterknie wat om zeep heb geholpen en nu na een uurtje lopen met rugzak er zonder stokken helse pijnen in krijg.
Overigens is mijn evenwichtsgevoel bijzonder slecht (volgens de heren medici een heel normaal verschijnsel bij mensen die regelmatig aan migraine lijden) en loop ik zonder stokken maar half zo snel omdat ik bij iedere stap 3x moet corrigeren om niet om mijn plaat te gaan...

Groetz,
Dennis

- Geen enkele cursus gevolgd, en ook geen enkele bergervaring -

 

[Richard Weustink]

Hoi Ali,

begrijp ik het hier goed dat je in je enthousiasme eerst ja hebt gezegd en pas daarna bent gaan kijken of het wel iets voor je is? Dit is één van de klassiekers hoe het fout kan gaan en gaat. Je doet het in ieder geval slimmer als menig ander die pas halverwege de berg er achter komt dat 'de berg anders doet dan men had verwacht en och-oepsie,-ik-zit-in-de-problemen-laat-ik-112-bellen'.x(

groet,
Richard

- vind het prima om met Ali de Pedraforca op te gaan

 

[Bas Visscher]

Jongens, ik lees hier van alles over c1 en c2, maar het ging toch over bergwandelen? Das echt wel ff wat simpeler dan alpien klimmen...

En dan nog, je hebt wandelen en wandelen. Achter de kudde aanlopen op weg naar een drukke berghut of in oktober in je eentje in schotland trekken met een bivakzak.
Iemand zei hierboven dat het jaarlijks bij duizenden mensen die de bordjes volgen ook goed gaat, dat was naar mijn mening de beste opmerking uit de discussie.

En over die stokken....zijn er voorbeelden bekend van mensen die door het gemis van hun stokken serieus in de #### kwamen? Dus een risico? Kan me er weinig bij voorstellen.

 

[Durglim]

Andere risico's wandelstokken

Wandelstokken kunnen inderdaad bij (dreigende) knieblessures een (tijdelijke) oplossing zijn. Tegelijkertijd zijn er meer nadelen dan alleen de aangekweekte afhankelijkheid ervan.

- veel mensen doen hun best met stokken, maar gaan er alleen onregelmatiger van lopen omdat ze ze niet goed gebruiken
- als deze mensen met hun stokken uitschieten komen de scherpe punten een heel stuk verder richting jouw ogen dan de gemiddelde pickel of stijgijzers
- mensen met stokken ontlasten hun knieen, maar dat kan er ook toe leiden dat ze weer sneller gaan lopen en alsnog hun knieen overbelasten
- als mensen niet goed opletten met hun stokken, kunnen ze die als hefboom gebruiken en losliggende stenen langs een helling omlaag wippen
- een paar stokken weegt een halve tot een hele kilo, en als je ze aan je rugzak hangt zullen je knieen dat toch moeten dragen

Bovendien: in mijn ervaring werken stokken het best als je ze gelijkmatig neer kan zetten. Dat gaat het best in vlak terrein...maar daar heb je er weer het minste aan.

Er zijn ook voordelen te noemen. Bijvoorbeeld: in combinatie met sneeuwschoenen zijn ze geweldig: je staat stabieler in losse sneeuw. En je kan sommige obstakels (bv. omgevallen bomen) makkelijker nemen. En voor sommige mensen zijn het uitstekende hulpmiddelen: zo heb ik eens een tocht gemaakt met een jongen die aan een oog half blind was en zijn stokken gebruikte om diepte te peilen.

Mijn ervaring als reisleider: stokken kunnen nuttig zijn, maar als je tijdens een voorbereidingsbijeenkomst hoort dat de helft van de mensen overweegt om stokken mee te nemen, vraag ze dan waarom. Als ze er echt ervaring mee hebben en niet zonder kunnen: prima. Maar meestal is een paar stokken op zeg, vijf mensen genoeg.

Marijn

 

[margavos]

RE: Andere risico's wandelstokken

Ik ben het er mee eens dat je te vaak mensen de bergen in ziet gaan zonder enige ervaring. Deze mensen zijn een risico voor zichzelf en eventueel reddingswerkers. Maar ik ben zelf van mening dat je een heel eind kan komen met 'trial & error'. Ik ben zelf ook begonnen met dagjes wandelen, dan eens een 4-daagse tocht en heb van het zomer de TMB met bepakking gelopen. Zo doe je in de loop van de tijd toch een boel ervaring op. Maar als ik ooit aan het meer serieuze werk zou beginnen, rotsklimmen, gletsjer oversteken, etc, dan zou ik zeker met veel meer ervaren mensen meegaan en waarschijnlijk ook wel eerst een cursus volgen.

Over stokken:
Ik heb zelf heel instabiele enkels, dus voor mij zijn de stokken absoluut een uitkomst. Ik loop in principe niet zonder, maar alleen bij afdalen gebruik ik ze echt om mijn evenwicht te bewaren. Vraag me alleen af of je inderdaad niet in een vicieuze cirkel terechtkomt?
Wel zou ik aanraden om altijd minimaal 1 stok per persoon mee te nemen, je zult maar boven op de berg in de problemen komen, dan kan een stok voor een heleboel doeleinden gebruikt worden.

 

[Mikado]

RE: Andere risico's wandelstokken

Natuurlijk kan je heel veel leuke dingen doen met stokken...
- honden slaan
- spalken
- zeiltjes spannen
- acrobatische goocheltruuks uithalen
- mikado spelen
- marshmellows smelten

Maar een per persoon? Lijkt me veel.

 

[Nanda16]

RE: Andere risico's wandelstokken

Wel of niet met stokken lopen: het blijft discussies opleveren.

Persoonlijk vind ik er niks mis mee om met stokken te lopen.
In de bergen gebruik ik ze regelmatig bij het stijgen. Die stokken geven je wat extra steun + je kan je armkracht gebruiken.

Verders komen ze absoluut van pas bij het oversteken van riviertjes etc. in landen als Noorwegen/Zweden/IJsland.

Overigens zijn er genoeg berggidsen die het gebruik van stokken aanraden, mits je ook zonder kan lopen.

gr. Nanda

 

[Nanda16]

RE: Andere risico's wandelstokken

Wel of niet met stokken lopen: het blijft discussies opleveren.

Persoonlijk vind ik er niks mis mee om met stokken te lopen.
In de bergen gebruik ik ze regelmatig bij het stijgen. Die stokken geven je wat extra steun + je kan je armkracht gebruiken.

Verders komen ze absoluut van pas bij het oversteken van riviertjes etc. in landen als Noorwegen/Zweden/IJsland.

Overigens zijn er genoeg berggidsen die het gebruik van stokken aanraden, mits je ook zonder kan lopen.

gr. Nanda