Hallo allemaal,
Tijdens mijn laatste trektocht is de spier vooraan aan het scheenbeen beginnen ontsteken... zelf ben ik nochtans in prima conditie (doe een viertal trainingen per week, waaronder twee maal lopen), gebruik wandelstokken, heb juiste maat van schoenen en mijn rugzak zit ook netjes.
Vrij vervelende en pijnlijk bedoening (de ontstoken spier beweegt in "schokjes", zelfde gewaarwording als je in diepe sneeuw loopt, daar zakt je voet ook niet in één vlotte beweging, maar in schokjes tot een vaste ondergrond), welke alleen maar erger wordt naarmate je je tocht verder zet.
Een collega wist me te vertellen dat dit het gevolg zou zijn van het te hard toeknopen van mijn veters.... de spier zou met andere woorden niet optimaal kunnen bewegen.... verder wist mijn collega te vertellen dat dit ongemak te vermijden is door bij het knopen van je veters geen rechte hoek, maar een scherp hoek (+/- 75°) te vormen tussen je scheenbeen en de grond. Op deze manier zit je voet iets losser in je bergschoenen.
Kloppen deze beweringen? Of zijn er andere oorzaken en oplossingen?
Zijn er mesnen met zelfde ervaringen? En wat als dit probleem zich stelt met nog heel wat kilometers in het vooruitzicht (van de dokter kreeg ik telkens verplichte rust opgelegd)?
Groeten, Wim
Tijdens mijn laatste trektocht is de spier vooraan aan het scheenbeen beginnen ontsteken... zelf ben ik nochtans in prima conditie (doe een viertal trainingen per week, waaronder twee maal lopen), gebruik wandelstokken, heb juiste maat van schoenen en mijn rugzak zit ook netjes.
Vrij vervelende en pijnlijk bedoening (de ontstoken spier beweegt in "schokjes", zelfde gewaarwording als je in diepe sneeuw loopt, daar zakt je voet ook niet in één vlotte beweging, maar in schokjes tot een vaste ondergrond), welke alleen maar erger wordt naarmate je je tocht verder zet.
Een collega wist me te vertellen dat dit het gevolg zou zijn van het te hard toeknopen van mijn veters.... de spier zou met andere woorden niet optimaal kunnen bewegen.... verder wist mijn collega te vertellen dat dit ongemak te vermijden is door bij het knopen van je veters geen rechte hoek, maar een scherp hoek (+/- 75°) te vormen tussen je scheenbeen en de grond. Op deze manier zit je voet iets losser in je bergschoenen.
Kloppen deze beweringen? Of zijn er andere oorzaken en oplossingen?
Zijn er mesnen met zelfde ervaringen? En wat als dit probleem zich stelt met nog heel wat kilometers in het vooruitzicht (van de dokter kreeg ik telkens verplichte rust opgelegd)?
Groeten, Wim
