Ik weet eigenlijk niet hoe te beginnen.............
Ik weet ergens niet eens of ik dit hier wel wil en moet neerzetten..
Maar goed, dit is een virtueel kampvuur, en aan een goed kampvuur gaan de gesprekken soms alle kanten op!
Azie, de beelden hebben we allemaal wel gezien, vaak te gruwelijk om te bevatten en het gaat maar door. Het ene verschrikkelijke verhaal na het andere, ook door vakantievierende landgenoten.
Ik hoop ten zeerste dat niemand hier echt persoonlijk betrokken is bij een van de gebeurtenissen aldaar. Maar veel bezoekers hier reizen graag en veel en er zullen er zat zijn die wel eens in een of meer van de getroffen landen zijn geweest. Waarschijnlijk hebben ze daar fantastische mensen ontmoet waar ze nog vaak aan terugdenken. Want dat is toch een van de charmes van het reizen.
En daar wil ik eigenlijk naar toe met mijn verhaal.
Zo'n vijf jaar terug ben ik met mijn familie een kleine maand in Sri Lanka geweest, en hebben daar gelogeerd in een pension pal aan de kust, 30 meter van de zee. Hier staat nog een verhaaltje over die vakantie:http://www.hiking-site.nl/schrijfblok_20030915-1.php
Achter het huis, zo'n 150 meter in het binnenland schitterende moerasgebieden en een spoorlijn. Die spoorlijn zag ik vanavond terug op het NOS journaal.
En langzaam dringt er hier meer en meer nieuws door en zo weet ik sinds een paar uur dat ook de zuid-west kust van Sri Lanka zwaar getroffen is. De treinen zijn er letterlijk van de rails gespoeld.
En ik realiseer me nu ook dat het pension waar we zoveel lol met de familie daar hebben gehad er waarschijnlijk niet meer zal staan.
Een blik op de kaart leerde me dat Roy en zijn familie pal midden in het getroffen gebied wonen, en dan ook nog eens zo dicht aan de kust.
Er zijn al brieven die kant op, in de hoop dat ze ooit zullen aankomen, wie weet lukt het.
Misschien kan ik iets voor ze betekenen, misschien is het vergeefse moeite.
Zomaar een verhaal, er zijn er waarschijnlijk vele meer, misschien ook wel veel aangrijpender.
Ik wens iedereen sterkte, hier, daar en overal.
En voor één keer zal ik me hier wagen aan iets waar ik normaal nooit aan zal beginnen:
Rob
Yr DDraig Goch
R
b Plas
http://www.twenot-forums.nl
Yr DDraig Goch
Rb Plas
http://www.twenot-forums.nl
Ik weet ergens niet eens of ik dit hier wel wil en moet neerzetten..
Maar goed, dit is een virtueel kampvuur, en aan een goed kampvuur gaan de gesprekken soms alle kanten op!
Azie, de beelden hebben we allemaal wel gezien, vaak te gruwelijk om te bevatten en het gaat maar door. Het ene verschrikkelijke verhaal na het andere, ook door vakantievierende landgenoten.
Ik hoop ten zeerste dat niemand hier echt persoonlijk betrokken is bij een van de gebeurtenissen aldaar. Maar veel bezoekers hier reizen graag en veel en er zullen er zat zijn die wel eens in een of meer van de getroffen landen zijn geweest. Waarschijnlijk hebben ze daar fantastische mensen ontmoet waar ze nog vaak aan terugdenken. Want dat is toch een van de charmes van het reizen.
En daar wil ik eigenlijk naar toe met mijn verhaal.
Zo'n vijf jaar terug ben ik met mijn familie een kleine maand in Sri Lanka geweest, en hebben daar gelogeerd in een pension pal aan de kust, 30 meter van de zee. Hier staat nog een verhaaltje over die vakantie:http://www.hiking-site.nl/schrijfblok_20030915-1.php
Achter het huis, zo'n 150 meter in het binnenland schitterende moerasgebieden en een spoorlijn. Die spoorlijn zag ik vanavond terug op het NOS journaal.
En langzaam dringt er hier meer en meer nieuws door en zo weet ik sinds een paar uur dat ook de zuid-west kust van Sri Lanka zwaar getroffen is. De treinen zijn er letterlijk van de rails gespoeld.
En ik realiseer me nu ook dat het pension waar we zoveel lol met de familie daar hebben gehad er waarschijnlijk niet meer zal staan.
Een blik op de kaart leerde me dat Roy en zijn familie pal midden in het getroffen gebied wonen, en dan ook nog eens zo dicht aan de kust.
Er zijn al brieven die kant op, in de hoop dat ze ooit zullen aankomen, wie weet lukt het.
Misschien kan ik iets voor ze betekenen, misschien is het vergeefse moeite.
Zomaar een verhaal, er zijn er waarschijnlijk vele meer, misschien ook wel veel aangrijpender.
Ik wens iedereen sterkte, hier, daar en overal.
En voor één keer zal ik me hier wagen aan iets waar ik normaal nooit aan zal beginnen:
Rob
Yr DDraig Goch
R
b Plashttp://www.twenot-forums.nl
Yr DDraig Goch
R
b Plashttp://www.twenot-forums.nl