trailblazing

[jnieuwelaar]

Ik las bij de reisverhalen het nieuwste verhaal. Dat gaat over trailblazing; het zelf maken van paden door de natuur.
--> http://www.hiking-site.nl/schrijfblok_20040415-2.php

Hoe zijn de meningen daarover? Graag zou ik ook een reactie hebben van de schrijster van het stuk, maar ik weet niet of zij geregistreerd lid is.

Gewoon een leuke discussie starten!

 

[fbeekman]

Ik wist niet dat het een naam had, trailblazing dus, oftewel cross-country of wat dan ook, deze manier van hiken heeft altijd al mijn duidelijke voorkeur. Op deze manier kom je op de mooiste en meest onverwachte plekken en heb je ook een beetje het pionier gevoel. Wel een beetje uitkijken dat je de natuur niet vernielt waar deze kwetsbaar is. Gelukkig doen niet al te veel mensen dit waardoor het leuk blijft.

Ciao
Frank.

 

[Rob Plas]

Staatsbosbeheer onderkent de behoefte aan deze vorm van wandelen en heeft 2 of 3 zgn "Struingebieden" in Nederland aangewezen waar je inderdaad padloos op pad mag.
Ergens in het forum is dit eerder ter sprake gekomen, maar vraag me niet waar.
Rob



Deze verrekijker vergroot 8 x vertelde de verkoper.
Zal ik je eens wat vertellen?
Ik heb er gisteren voor de negende keer doorheen gekeken en hij doet het gewoon nog!

Rob Plas
http://www.twenot.nl

 

[hyz]

"Trailblazing heeft zo zijn eigen wetten. Je breekt de dode taken die je tegenkomt in de richting die je volgt, je hakt een verticale kerf van boven naar beneden in de bast van een niet te dikke boom, je knoopt een bosje gras in de te volgen richting, of je stapelt wat rotsen op elkaar in een voorgeschreven patroon. Alles afhankelijk van het terrein. Wij breken takken."

Ik vraag me af waarom men dit doet, om het pad terug te vinden ofzo?

grtz
Henk


--

 

[mvdc]

Als je dat in de bossen van Nederland gaat doen, dan blijft er niet veel over (ook al breek je alleen dode takken af". Je moet je route dus terug vinden aan de hand van een spoor "vernielingen".

Dit zal in de struingebieden van SBB waarschijnlijk niet de bedoeling zijn.


Martijn...
http://www.vdcruijsen.nl

 

[Linda P.]

Hoi,

Ik loop wel vaak buiten de paden, maar dat is daarna niet zichtbaar. Omdat iedereen die buiten de paden loopt, dat op een net iets andere plek doet, is dit dus ook niet belastend voor de omgeving.

Als een pad erg beschadigd is door bijv. gemotoriseerd vervoer en het is erg modderig, kan het vaak een goede oplossing te zijn om op kaart en kompas (evt. GPS) een eigen route te vinden en die te lopen in plaats van het wijder maken van bestaande paden door om de modder heen te lopen.

Het achterlaten van beschadigingen in de natuur lijkt mij een verkeerde gewoonte. Misschien dat dat men die tekens achterlaat om de gekozen route te markeren voor het nageslacht. Dat zou zonde zijn. Echte paden die veel belopen worden zijn wel betastend voor het gebied en er moeten dus niet zomaar her en der allerlei nieuwe paden worden aangelegd.

Groeten,

Linda

 

[bigfoot retreat]

ik begrijp de verontrusting. ook in het gematigde regenwoud van canada, waar ik me bevind, is die aan de orde. het gaat dan niet om het banen van je eigen pad dat je markeert om je weg terug te kunnen vinden, maar om het kappen van volledige wouden met bomen die soms wel 1000 jaar oud zijn.
om een vergelijking te trekken met de natuur in nederland: het kost mij 3 uur om mij met een auto van de bewoonde wereld (=stedelije omgeving met ca. 40.000 mensen) naar mijn dorp met 250 inwoners te verplaatsen. de helft van deze weg is niet geplaveid. de volledige route (ca. 250 km) gaat door bergen en regenwoud.
vaak is 'trailblazing' de enige manier om van a naar b te gaan in een relatief dunbevolkt gebied, zeker als dat ondoordringbaar is. ik gebruik de natuur op dezelfde wijze als de locale berenbevolking, een deel van de tijd delen we dezelfde sporen, omdat we allebei de meest begaanbare routes zoeken.
natuurlijk blijft het zaak om geen onnodige vernielingen te veroorzaken in dit wonderschone landschap, en inderdaad, zolang de hoeveelheid menselijke trailblazers maar beperkt blijft, gaat alles goed.
tineke veenhoven