Trekken met z'n tweeën

[Shenz]

Hallo,

ik zou wat meningen willen horen in verband met gevaren met trekken met 2 personen. In de zomer ben ik dit jaar met 9 personen naar Noorwegen geweest om daar een lange wandeltocht te doen. Een 2 à 3 dagen zaten we ver van de bewoonde wereld en had ik geen gsmontvangst meer. Nu ja, had er iemand zijn been gebroken dan waren we met genoeg om ons uit die situatie te redden. Een ander verhaal wordt het volgens mij als je slechts met z'n tweeën op pad gaat ver van de bewoonde wereld en er is geen ontvangst meer met de gsm. Wat moet je dan bv. doen als iemand zijn been breekt en amper nog kan wandelen? Die persoon alleen achter laten en zelf verder trekken totdat je hulpdiensten kan contacteren of...? En welke spullen kan je best altijd in je rugzak meenemen om zo goed mogelijk uit dergelijke situaties te komen: isolatiedeken, fluitje,....? En wat met de verzekering in dat geval (zijn er specifieke (Belgische) verzekeringen die dergelijke ongevallen dekken?)?

 

[EinsteinX]

Ik denk dat je met zijn tweeen nog behoorlijk veilig bent. Wat als je solo op pad gaat zoals ik dat meestal doe?

In Schotland was ik 16 dagen alleen op pad. Het enige dat echt voor grote moeilijkheden zorgt is een gebroken onderbeen. Bij een gebroken rib, arm, sleutelbeen of een ontwrichte schouder kun je nog best jezelf in veiligheid brengen. Goed, lopen doet best heeeeeel erg pijn, maar je kunt lopen. Anders wordt het met een gebroken been. Zelf spalken met een wandelstok en ducktape of sporttape en je andere wandelstok als kruk gebruiken. Voor deze reden wil ik voor een volgende serieuze solo tocht van mijn huisarts een paar serieuze pijnstillers voor geschreven krijgen, zodat ik mezelf kan redden en niet in shock raak.

Anders is het met een gebroken bovenbeen (vrijwel zeker scheur je dan ook je slagader en ben je zo goed als dood) en bij het breken van je rug met mogelijke verlamming. Maar deze verwondingen krijg je niet zomaar. Daar heb je een goede voorklim val of het vallen in een behoorlijke afgrond voor nodig. En aangezien ik niet klim en ook geen via ferrata-achtige bergpaadjes bewandel ben ik daar niet zo bang voor.


Van meer practische aard voor 2 personen:

1/ wees voorbereid (doe een cursus EHBO het liefst met een nadruk op bergsport)
2/ Blijf kalm
3/ stabiliseer slachtoffer (ook hier zijn serieuze pijnstillers en kennis over het gebruik ervan een goed idee)
4/ Zorg dat je allebei weet waar je bent: als je navigator buiten kennis raakt en jij hebt geen benul van waar je bent, kun je ook niet hulp regelen.
5/ zorg dat iemand (thuis, huttenwaard, parkwachter) weet waar je was, waar je naar toe gaat en hoe je van plan bent daar te komen. Als het reddingsteam weet waar ze je moeten zoeken vergroot je ten eerste je (overlevings)kans aanzienlijk. Reddingwerkers zijn niet onnodig dagen bezig je te vinden, hebben ze ook tijd om een eventueel ander persoon te vinden.
6/ Zorg dat het slachtoffer warm en droog is. Slachtoffer in tent en in slaapzak met zoveel mogelijk extra isolatie. Een verwonding koelt je namelijk snel af. Maak een inschatting van de tijd die je nodig hebt om hulp te halen en eventueel weer terug naar het slachtoffer te gaan. Zorg voor voldoende (gefilterd) water en eten. Neem zelf een noodbivakzak mee als je meerdere dagen nodig hebt om hulp te halen.
7/ Geef zodra je hulp gevonden hebt duidelijk door WAAR het slachtoffer ligt en de aard en ernst van de verwonding
8/ Ga eventueel terug om het slachtoffer bij te staan en te signaleren als de reddingswerkers arriveren.

Kijk "I shouldn't be alive" op discovery.

Suc6 Eins

 

[Linda P.]

Hoi Shenz,

Als je een tent bij je hebt, ben je redelijk veilig. Je kunt de gewonde persoon warm inpakken in een slaapzak en in de tent. Eten en drinken onder handbereik leggen. De andere moet dan hulp gaan halen. Deze persoon kan dan het best zo licht mogelijk gaan, zodat je een grote afstand op een dag kunt afleggen, misschien 2-3 een normale dagetappe in vakantietempo.

Er zijn weinig plekken in Noorwegen waar echt geen mobieldekking in de buurt is. Soms moet je daarvoor naar een top klimmen. Van tevoren kun je eventueel de dekkingskaart van Telenor en Netcom bekijken.

Zelf trek ik al jaren met z'n tweetjes rond buiten de bewoonde wereld en maak me er niet druk over. Mijn man is van de zomer een paar weken alleen gaan trekken, ook dat was geen probleem.

Een fluitje is altijd handig om bij je te hebben. En verder nog iets om signalen aan vliegtuigen te geven, bijv. een rode slaapzak waar je mee kunt zwaaien.

Wat ik wel eens doe als ik met de auto ergens heen ga, is een briefje achter de ruit leggen met de datum waarop ik denk terug te zijn. Handig voor de autodieven, maar ik hoop dan dat als iemand de auto vindt en ziet dat de datum voorbij is, dat hij dan de politie waarschuwt. Hetzelfde kun je ook doen door een datum af te spreken met een bekende die je belt als je weer terug bent.

Linda

 

[johelm]

Helaas net een week te laat, maar kijk eens 'Touching the Void'. Vorige week nog te zien op de belg en ongetwijfeld in de videotheek (of heet het tegenwoordig dvd-theek) te vinden.
Normaal is het not done om het einde te verklappen, maar aangezien ze met tweeen vanaf het begin vertellen over hun ervaringen op een berg in Peru, is de afloop duidelijk.
Na niet al te lange tijd zit de film op het punt dat je denkt, onmogelijk dat te overleven, maar goed ze vertellen het zelf. Een absolute aanrader als het gaat om doorzettingsvermogen en een film boeiend van begin tot eind.

Je hebt al vrij veel reactie gekregen op je werkelijke vraag, maar ik zou me persoonlijk niet tegen laten houden door de gedachte dat er iets mis kan gaan.
Heb een aantal maal alleen rondgetrokken en natuurlijk schiet soms de gedachte door je hoofd dat er iets mis kan gaan en dan zou het verdomd lastig worden. Maar toch, ik had al het moois niet willen missen.

gr. Joris.

 

[johelm]

Helaas net een week te laat, maar kijk eens 'Touching the Void'. Vorige week nog te zien op de belg en ongetwijfeld in de videotheek (of heet het tegenwoordig dvd-theek) te vinden.
Normaal is het not done om het einde te verklappen, maar aangezien ze met tweeen vanaf het begin vertellen over hun ervaringen op een berg in Peru, is de afloop duidelijk.
Na niet al te lange tijd zit de film op het punt dat je denkt, onmogelijk dat te overleven, maar goed ze vertellen het zelf. Een absolute aanrader als het gaat om doorzettingsvermogen en een film boeiend van begin tot eind.

Je hebt al vrij veel reactie gekregen op je werkelijke vraag, maar ik zou me persoonlijk niet tegen laten houden door de gedachte dat er iets mis kan gaan.
Heb een aantal maal alleen rondgetrokken en natuurlijk schiet soms de gedachte door je hoofd dat er iets mis kan gaan en dan zou het verdomd lastig worden. Maar toch, ik had al het moois niet willen missen.

gr. Joris.

 

[Duncan]

Even off-topic...

Hai Eins,

Duidelijk verhaal maar over onderstaande wil ik toch een kanttekening maken:

>Voor deze reden wil ik voor een volgende serieuze
>solo tocht van mijn huisarts een paar serieuze pijnstillers
>voor geschreven krijgen, zodat ik mezelf kan redden en niet in
>shock raak.

Of ik moet het helemaal verkeerd lezen maar het is natuurlijk niet zo dat je niet in shock raakt omdat je (zware) pijnstillers gebruikt...

Groeten,
Duncan.

 

[Duncan]

Even off-topic...

Hai Eins,

Duidelijk verhaal maar over onderstaande wil ik toch een kanttekening maken:

>Voor deze reden wil ik voor een volgende serieuze
>solo tocht van mijn huisarts een paar serieuze pijnstillers
>voor geschreven krijgen, zodat ik mezelf kan redden en niet in
>shock raak.

Of ik moet het helemaal verkeerd lezen maar het is natuurlijk niet zo dat je niet in shock raakt omdat je (zware) pijnstillers gebruikt...

Groeten,
Duncan.

 

[petra]

RE: Even off-topic...

>Hai Eins,
>
>Duidelijk verhaal maar over onderstaande wil ik toch een
>kanttekening maken:
>
>>Voor deze reden wil ik voor een volgende serieuze
>>solo tocht van mijn huisarts een paar serieuze pijnstillers
>>voor geschreven krijgen, zodat ik mezelf kan redden en niet
>in
>>shock raak.
>
>Of ik moet het helemaal verkeerd lezen maar het is natuurlijk
>niet zo dat je niet in shock raakt omdat je
>(zware) pijnstillers gebruikt...
>
>Groeten,
>Duncan.

Uhm, je kunt niet in shock raken door alleen maar je been te breken. Dan moet je door de breuk ook een serieus bloedvat gescheurd hebben. En dan is zorgen dat dat lek gedicht wordt dus van cruciaal belang, anders heeft die pijnstiller niet zoveel zin meer.....

Waarschijnlijk bedoel je Acute Stress Reaction Einstein? De symptomen lijken op die van shock, maar zijn gelukkig niet levensbedreigend. Vaak is geruststellen van het slachtoffer al voldoende om ASR te doen verdwijnen.

Uiteraard zijn sterke pijnstillers handig bij evt. calamiteiten bij tochten in de wildernis om jezelf of het slachtoffer 'comfortabel' naar de dichtsbijzijndste medische hulp te transporteren.

@ Raymond: misschien leuk om es een stukje aan te wijden: shock vs. ASR en de behandeling ervan?

Groetjes
Petra
-in januari nog met een gebroken pols anderhalve dag mogen afdalen over ongebaand terrein.... niet aan te raden....

 

[petra]

RE: Even off-topic...

>Hai Eins,
>
>Duidelijk verhaal maar over onderstaande wil ik toch een
>kanttekening maken:
>
>>Voor deze reden wil ik voor een volgende serieuze
>>solo tocht van mijn huisarts een paar serieuze pijnstillers
>>voor geschreven krijgen, zodat ik mezelf kan redden en niet
>in
>>shock raak.
>
>Of ik moet het helemaal verkeerd lezen maar het is natuurlijk
>niet zo dat je niet in shock raakt omdat je
>(zware) pijnstillers gebruikt...
>
>Groeten,
>Duncan.

Uhm, je kunt niet in shock raken door alleen maar je been te breken. Dan moet je door de breuk ook een serieus bloedvat gescheurd hebben. En dan is zorgen dat dat lek gedicht wordt dus van cruciaal belang, anders heeft die pijnstiller niet zoveel zin meer.....

Waarschijnlijk bedoel je Acute Stress Reaction Einstein? De symptomen lijken op die van shock, maar zijn gelukkig niet levensbedreigend. Vaak is geruststellen van het slachtoffer al voldoende om ASR te doen verdwijnen.

Uiteraard zijn sterke pijnstillers handig bij evt. calamiteiten bij tochten in de wildernis om jezelf of het slachtoffer 'comfortabel' naar de dichtsbijzijndste medische hulp te transporteren.

@ Raymond: misschien leuk om es een stukje aan te wijden: shock vs. ASR en de behandeling ervan?

Groetjes
Petra
-in januari nog met een gebroken pols anderhalve dag mogen afdalen over ongebaand terrein.... niet aan te raden....

 

[Vosje]

Eigenlijk til je met het rondtrekken je leven uit het ene extreem, de ultieme saaiheid van het nooit uit bed komen, en kom je daarbij wat meer in de buurt van het andere extreem, avontuur en gevaar. Je bepaalt natuurlijk zelf hoe ver je daarin gaat, dus het enige waar je bang voor hoeft te zijn is je eigen inschattingsvermogen om jezelf verantwoord in en uit situaties te leiden.
Als het goed is kom je nooit in een noodsituatie terecht door je eigen toedoen. Zoniet, dan heb je ofwel ernstig pech, of je bent gewoon verder gegaan dan je kon verantwoorden.
Je hoeft dus alleen maar bang te zijn voor jezelf, als je al bang zou moeten zijn voor iets. Als je jezelf, je inschattingsvermogen, en je kennis van zaken goed kent, hoef je dus niet bang te zijn.

denk ik dan

 

[Vosje]

Eigenlijk til je met het rondtrekken je leven uit het ene extreem, de ultieme saaiheid van het nooit uit bed komen, en kom je daarbij wat meer in de buurt van het andere extreem, avontuur en gevaar. Je bepaalt natuurlijk zelf hoe ver je daarin gaat, dus het enige waar je bang voor hoeft te zijn is je eigen inschattingsvermogen om jezelf verantwoord in en uit situaties te leiden.
Als het goed is kom je nooit in een noodsituatie terecht door je eigen toedoen. Zoniet, dan heb je ofwel ernstig pech, of je bent gewoon verder gegaan dan je kon verantwoorden.
Je hoeft dus alleen maar bang te zijn voor jezelf, als je al bang zou moeten zijn voor iets. Als je jezelf, je inschattingsvermogen, en je kennis van zaken goed kent, hoef je dus niet bang te zijn.

denk ik dan

 

[EinsteinX]

RE: Even off-topic...

Ik wil dit draadje niet overnemen dus alleen een korte reactie:

Situatie: bot breuk, solo, afgelegen gebied, meerdere dagen kruipen/lopen naar hulp.

Of pijnstillers helpen tegen shock? Geen idee. Ik ben Ingenieur, geen doctor. Ik kopieer alleen dingen van een andere site. Waar het om gaat is dat een tent opzetten en water filteren bij een (steile) waterkant enz. met een gebroken been dan wel arm verdomd lastig is. Goede pijnstillers kunnen dan m.i. een behoorlijk verschil maken.

En nu weer on topic,

Eins

 

[EinsteinX]

RE: Even off-topic...

Ik wil dit draadje niet overnemen dus alleen een korte reactie:

Situatie: bot breuk, solo, afgelegen gebied, meerdere dagen kruipen/lopen naar hulp.

Of pijnstillers helpen tegen shock? Geen idee. Ik ben Ingenieur, geen doctor. Ik kopieer alleen dingen van een andere site. Waar het om gaat is dat een tent opzetten en water filteren bij een (steile) waterkant enz. met een gebroken been dan wel arm verdomd lastig is. Goede pijnstillers kunnen dan m.i. een behoorlijk verschil maken.

En nu weer on topic,

Eins

 

[Peter Meier]

Tjeemig, wat een DOOM scenarioos.

Er is een verschil in problemen opzoeken en er in geraken. Ga uit van een leuke vakantie en maak er iets moois van.
Shit can always happen, where ever you are!

Er bestaan trouwens meerdere vormen van shock. 4 stuks als ik me niet vergis, maar ik heb nachtdienst en geen zin om in details te treden.

D'Oude Vos.
(Zo, nu een Vosje).

 

[Cobus]

Ha Peter,

Uiteraard ga je uit van een mooie vakantie, maar dat wil niet zeggen dat je geen rekening moet houden met doemscenario's. Als je met een paar pillen je overlevingskansen (behoorlijk) kan vergroten waarom zou je die dan niet meenemen?

Wat ik me in dit verband afvraag: welke pijnstillers zijn het meest geschikt in het geval dat het doemscenario van Eins werkelijkheid wordt? Of dwalen we nu af?

Groet

 

[linde]

Shock en doemscenario's

Shock is levensbedreigend, je moet altijd hulp van een arts inroepen
Ja er zijn 4 hoofdgroepen voor de shock, hierin weer diverse types. Voorkomen is natuurlijk het beste en herkennen dat je maat in een shock dreigt weg te glijden is misschien ook nog op tijd. De hypovolemische shock kan je o.a. krijgen door bloedverlies, maar ook door uitdroging of door veel plassen bij suikerziekte. Een slagaderlijke bloeding kunnen stelpen is een taak voor de maat eventueel met hulp van het slachtoffer. Uitdroging voorkomen bijv bij braken en diarree kan door voldoende drinken van een ORS-achtige drank ( zie de tips bij gezondheid op deze site) Er zijn ook nog oorzaken waar je als maat niets anders kan doen dan zeer snel hulp organiseren, bijv bij buikvliesontsteking
Een cardiale shock ontstaat door onvoldoende output van het hart, ook hier geldt snel hulp inroepen
EEn distributieve shock kan je bijvoorbeeld krijgen als je een heftige allergische reactie hebt voor bijv een wespensteek. Als je weet dat die mogelijkheid erin zit moet je altijd medicijnen bij je hebben voor het geval dat ( anti-histamine preparaten) Bij een zonnesteek is ook een dergelijke shock mogelijk. Een zonnesteek is door verstandig gedrag te voorkomen
Een septische shock door bloedvergiftiging is daar ook een voorbeeld van. Hier geldt dat je wonden goed moet schoonmaken en verbinden ter preventie. Een smerige wond kan je schoondeppen met een biotex-sopje (zie tips bij gezondheid)
Nog een mogelijkheid voor shock is de obstructieve shock. Afsluiting of stroombelemmering dus. Soms is dit een zeer ernstige complicatie bij een borstletsel door vallen.

Wat aan medicijnen en voorzorg voor allerlei ellende:
Van te voren EHBO-cursus--of in ieder geval boek erover lezen
Als je medicijnen gebruikt, de ander op de hoogte stellen en een geneesmiddelenpaspoort vragen aan je arts of apotheker
Je van te voren op de hoogte stellen of je vaccinaties of malariamiddelen nodig hebt voor je reisbestemming
Wondontsmettingsmateriaal en verbandmiddelen, pincet, naald en wat biotex etc.
ORS (zout en suiker in de juiste verhouding oplossen kan ook)en antidiarreemiddelen en Norit
Als pijnstiller paracetamol of eventueel wat anders na overleg met de huisarts
Nu tot zover eerst
Groeten
Jannie te Linde

 

[Peter Meier]

Wat ik altijd bij me heb zijn wat paracetamollen, diclofenac, tramadol, imodium (tegen diarree) en ORS waar Linde het al over had.
Maar goed, ik zit dicht bij een bron.

En ja, we dwalen weer af.

Een aantal mooie dingen in het leven hebben soms een wat verhoogde risico, zoals motorrijden en solo- of duo wandelen en berg beklimmen.
Je kunt je op alles voorbereiden maar dan heb je meer uitrusting bij je, voor het geval dat en heb je een hoop pijnstillers nodig tegen de rugpijn van het dragen van een te zware rugzak.

Ik heb ooit eens 2 mensen, die in Rusland de wildernis in trokken, wat instructies gegeven, betreffende EHBO. Toen werd mij de vraag gesteld, hoe het zit met reanimeren. Dat kan je dus mooi vergeten. De dichtsbijzijnde ambulance had waarschijnlijk uren, zo niet een dag nodig om bij hen te komen. Tja en een half uurtje reanimeren is een loodzware klus dus de kans dat iemand zo'n situatie zal overleven is minimaal.

Wat wel belangrijk is, is dat je probeerd risico's te vermijden of althans geen onnodige risico's te nemen. Zo ben ik in het verleden vaak alleen, in de winter, de bergen in geweest met tent en rugzak. Deed ik minder gekke dingen als in de zomer op een druk bezochte route.
Ik probeer te leven naar de geneugten en verantwoordelijkheden in het leven en niet naar de angsten.

Uiteindelijk nog dit, een tweemans formatie is in mijn optiek heel gewoon en je kunt elkaar altijd helpen en bijstaan in vervelende situatie.
Ooh ja, ik weet niet of iemand al een spiegeltje heeft genoemd. Bij goed weer kun je tot over 100 km (heb ik gehoord) lichtsignalen geven als je in nood bent. Verder heb ik meestal ook 3 signaal rakketjes bij me en 2 rooksignalen. De eerste is om aandacht te trekken als je in nood zit en de 2e is om je plaats te markeren als er bv een helicopter in je buurt is. Ze kunnen op 100 meter langs je heen vliegen en je nog altijd niet zien. Niet omdat ze blind zijn maar jijzelf stelt totaal niets voor op zo'n grote berg. Een reddingsdeken is ook altijd goed om bij je te hebben maar das al genoemd en een GSM. Ik hoorde van iemand (Raymond????) dat in het donker, een brandend displey, van je GSM, op 2-3 km afstand is te zien vanuit een helicopter met nachtzicht apparatuur aan boord. Dus gewoon met je GSM gaan zwaaien (schermpje aan natuurlijk).

D'Oude Vos.
(Zo, nu een Vosje, anders gaan we het nog hebben over de zin van het leven).

 

[Rense]

Ik doe regelmatig trektochten met zn tweeën, en heb me daardoor nooit onveilig gevoeld. Je moet wel iets meer voorbereid zijn op het onverwachtte dan in een groep; zie o.a. de opmerkingen van Linda. Dingen als een fluit, reddingsdeken ed neem ik altijd mee, evenals voor 1 à 2 dagen extra eten (hartkeks).

 

[EinsteinX]

Nog maar een voorbeeld dan.

Oktober 2005 heb ik 16 dagen solo door Schotland gehiket*. Ik heb bewust zeer afgelegen gebieden aangedaan (Ardgower, Ardnamurchan, Sunart ten ZW van Fort William), omdat ik het mooi vind om helemaal alleen door de highlands te trekken. Het maakt de keren dat je iemand tegenkomt des te mooier.

Ik heb toen veel nagedacht over de mogelijke gevaren en ben er eigenlijk maar een tegengekomen, later meer.

Voordat ik weg ging heb ik een volledig routeboek gemaakt. Dit heb ik in Excel gedaan. Netjes de coordinaten opgeschreven en de afstand ertussen. Dit hiep mij ten eerste in het bepalen van de afstanden die ik ging afleggen en het hielp me ook het gebied kennen. Ik heb nog nooit eerder of later zo'n intieme kennis van het gebied waar ik doorheen trok gehad. Voorbereiding, maw heel veel met je neus in de kaarten zitten, is het halve werk.

Ten tweede heb ik het spreadsheet achter gelaten bij een goede vriend, met een 1:300 000 overzichtskaart van het gebied met daarin mijn af te leggen route getekend en verder heb ik hem een lijst gegeven met telfoonnummers van politie bureaus voor de gebieden waar ik was.

Ik heb verder met hem afgesproken om geregeld sms-jes te sturen om hem op de hoogte te houden.

Als er dus wat gebeurd was dan wist iemand waar ik was op welk tijdstip ik daar was en welke instanties hij moest inschakelen. Mijns inziens heb ik op deze manier voldoende veiligheids maatregelen getroffen om veilig op reis te gaan.

Een paar kanttekeningen:

Mijn geplande dagafstanden waren veel te ambitieus, waardoor ik van de route heb afgeweken. Ik heb daar wel van geleerd en zal een volgende keer minder ambitieus zijn en ook een FWA (Foul Whether Alternative) maken.

Ik heb veel nagedacht tijdens die tocht over de worst-case-scenario: Ik heb net een sms gestuurd met daarin dat alles goed is en ik op de route zit en ik breek een uur later mijn been. Doordat je niet 100% GSM dekking hebt in bergachtig gebied was de afspraak om eens in de 2 a 3 dagen een sms te sturen. In dit scenario zou mijn maat dus pas op de 4e dag ongerust gaan worden omdat ik te laat ben met de sms. Logisch nadenkend zou hij ervan uitgaan dat ik geen bereik heb en nog een dag wachten. Pas op de 6e of 7e dag neemt hij waarschijnlijk contact op met hulpdiensten. In dit scenario was ik dus sowieso voor een groot deel op mezelf aangewezen.

Ik denk dat ik in het meest afgelegen gebied in het geval van een gebroken been op een 3 dagen afstand was van hulp , maar ik heb me nooit onveilig gevoeld doordat ik geen onnodige risiko's neem. Het enige gevaarlijke moment was de oversteek van de Kingie river. Die was waar ik overstak net niet lies-diep. Ik heb me toen tot op mijn onderbroek uitgekleed, kleren in een waterdichte zak in mijn rugzak, slaapzak heb ik altijd al waterdicht bij me. Mocht ik daar in de rivier onderuit zijn gegaan dan had ik, als ik weer aan wal was gekomen, iig droge kleren en een droge warme slaapzak waar ik in kon kruipen om niet onderkoelt te raken. Dit was het enige moment waarbij ik mijn bescherm engel heb bedankt.

Voor de rest voelde ik me 100% veilig.

Ik denk dat een trektocht met 2 personen net zo veilig, zo niet veiliger, is dan een autorit over de A10 in de ochtendspits.

Eins

*Als er een taaldeskundige in de zaal is, wil die dan eens een mooi NLs woord bedenken voor hiken?

 

[aqdennis]

>Ik denk dat een trektocht met 2 personen net zo veilig, zo
>niet veiliger, is dan een autorit over de A10 in de
>ochtendspits.

Gezien het feit dat de A10 vaak niet harder dan stapvoets gaat in de ochtendspits, lijkt me dat stug....

>*Als er een taaldeskundige in de zaal is, wil die dan eens een
>mooi NLs woord bedenken voor hiken?

Sorry, maar hiken betekent gewoon "wandelen, zwerven, een voettocht maken". Valt weinig aan te ver-nederlandsen. Zwerfwandelen?

Groetz,
Dennis