Hoi Esther,
De charme van wildkamperen?
Wanneer je met je rugzak aan het rondtrekken bent dan ervaar je de vrijheid. Je bent dan ongebonden aan tijd en ruimte en onafhankelijk van iedereen. Je bent dan je eigen baas over je tijd en je acties. Dat klinkt allemaal wat groots, maar het zit hem eigenlijk juist in de kleine dingen. De stilte en rust die je ervaart, de vogels die je hoort, de ontmoetingen met het wild. Het is ook het avontuur met een kleine a, je hebt namelijk lang niet alles in de hand. Vooral het weer is een grote factor. Kou en regen kunnen onaangenaam en soms zelfs gevaarlijk zijn. Maar daar ben je dus op voorbereid, zowel qua uitrusting als mentaal. Een rugzakker kan ook wel wat hebben, vooral omdat hij of zij er zelf voor gekozen heeft om onafhankelijk te zijn en juist de wereld op die manier wil voelen, proeven en beleven. Vaak is het ook een kwestie van je ervaringen wat uitrekken, een beetje afzien om later intenser te kunnen genieten van een landschap, een maaltijd, een slok water.
In deze state-of-mind is het dan vaak niet zo plezierig om op een drukke camping te gaan staan. De drukte, het lawaai, de voorzieningen, de mensen. Je komt dan weer terug in de wereld die je juist even wilde verlaten. Je wilde namelijk 's nachts vanuit je tentje de uilen horen, de krekels, de ruisende wind. Je wilde vaag het gevoel hebben dat er buiten je tentje absolute duisternis heerst, een andere wereld, de spannende nacht. En niet de buurvrouw die vanuit de stacaravan naast je met schelle stem haar kroost bij elkaar schreeuwt omdat er patat gehaald moet worden.
Het is niet zo dat wij allemaal fanatieke survivalfreaks in dure modieuze ardennenoutfits zijn die alleen maar moeten bikkelen en avonturieren. Het zit hem juist vaak in het kleine, niet in het grote. Begrijpt je?
Voor welk blad schrijf je?
Nico