Anna is duidelijk een stoerdere meid dan ik.
Gister om 21h was mijn tas gepakt en ik gekleed in mijn winter kleren. Dit keer probeerde ik mijn trailrunners met waterdichte sokken en gamaschen en dat bleek me prima te bevallen, zelfs in kuit diepe sneeuw.
Vanuit huis stapte ik het Haagse bos in waar ik de NS route Meijendel oppikte. Eerst door het bos, dan bij Bea door de tuin en daarna Clingendael in. In Clingendael zat een groep ganzen in de vijver die behoorlijk gingen protesteren toen ik langs kwam.
Vanuit Clingendael voert de route je de Waalsdorpervalkte op waar de sneeuw pas echt goed en diep was. Uiteraard was ik mijn hoofdlamp vergeten, maar zo onder de rook van Den Haag is er gelukkig (of eigenlijk helaas) voldoende strooilicht dat een hoofdlamp ook helemaal niet nodig was. Ik nam de verkeerde afslag, wat een ruiter pad bleek te zijn, maar belangrijk was dat niet. Verderop kruiste ik de wandelroute weer en volgde die weer. Bij een bankje gaat de route linksaf waarna er een duin beklommen wordt met uitzicht op Den Haag waar mijn beoogde kampeerplek zich bevond. Bovenaan verliet ik het pad en liep nog een stukje verder heuvelop waar ik een mooi plekje vond.
Ik stapte de sneeuw plat en zette de tarp op, legde de bivi eronder terwijl ik warme chocomel met acht jaar oude rum (die ik net uit de Cariben heb meegenomen) dronk uit mijn thermosfles. Met wat pijn en moeite wurmde ik me de heerlijk warme slaapzak in, nam nog wat choco en wilde gaan slapen.
Koning winter dacht daar echter anders over aangezien die net de tarp van een van de haringen getrokken had. Ik ging eruit, zette de haring terug, probeerde me terug in de slaapzak te wurmen terwijl Koning winter de volgende haring eruit trok. Dit herhaalde zich nog een keer, waarna ik tot de conclusie kwam dat mijn zomeruitrusting prima te gebruiken is in de sneeuw met uitzondering van mijn relatief kleine titanium haringen. Ik had sneeuwharingen nodig in deze ondergrond, die ik dus niet bij me had.
In tegenstelling tot Anna leek sneeuw bivakzakken in mijn niet waterdichte bivak-rugzak me geen goed idee, dus besloot ik de boel maar weer in te pakken, de laatste choco te drinken en maar weer huiswaarts te keren.
Ondanks dat het kamperen niet gelukt is, heb ik een prachtige winternacht wandeling gemaakt en belangrijke lessen geleert over wat niet werkt (mijn haringen) en wat wel werkt (al het andere, met name de schoenen/waterdichte sokken/gamaschen).
Eins