Home » Routes en Bestemmingen » Routes » Pyreneeën » Juncos

Vergeten bergmeertjes in een onbekend zijdal van het valle de Eriste: de lagos de Juncos

Niemand bezoekt de lagos de Juncos, een verzameling bergmeertjes hoog in een onbekend zijdal van het valle Eriste. Trekkers, zo die al in dit gebied komen, laten de meertjes links liggen en dagjesmensen, die in bescheiden mate langs de barranco de la Vall te vinden zijn, haken voortijdig af of wandelen naar het lago de la Ribereta. Er is eigenlijk maar een man in de buurt van de lagos de Juncos te vinden en dat is de herder, die de wacht houdt over vele honderden schapen. De Juncos-meertjes zijn feitelijk het exclusieve eigendom van de herder. Mij dunkt een eigendom om te koesteren. Het lago Pardinas, voorzien van een rietkraag en een bijna-eilandje, zorgt voor de romantiek, terwijl de andere twee blauwe oasen zijn in een wildernis vol grijze en bruine puinhellingen. Stijlvol is het uitzicht vanaf de meertjes op de van het lago de Baguena komende waterval en de hoge toppen in het noorden, waaronder de picos de Eriste. De herder heeft zijn primitieve cabana iets ten noorden van de lagos de Juncos geplaatst, zodanig dat hij een goed uitzicht heeft op de pleta de la Vall, een groot plateau dat door de schapen wordt afgegraasd. Het moet een gelukkig man zijn, deze herder.

Van de wandeling naar de lagos de Juncos, die binnen het bereik van elke enigszins ervaren bergwandelaar ligt, ben ik zeer gecharmeerd. Het is namelijk het prototype van een raszuivere Pyreneeënwandeling. En wat kenmerkt zo'n typische Pyreneeënwandeling? Variatie! Weilanden, naaldbossen, geweldige uitzichten op het valle de Eriste en het valle de Benasque, een passage langs de heldere barranco de la Vall, het pastorale karakter van enkele plateaus die mogelijk worden bevolkt door een grote schaapskudde, enkele passages over ruig terrein waar enige moeite moet worden gedaan om de route te vinden en last but not least de lagos de Juncos, die een mooie beloning zijn voor de flinke inspanning die is geleverd. Een aanrader, deze onbekende wandeling. Het is wel een lange wandeling, zodat een vertrek in alle vroegte noodzakelijk is. Om de dag goed door te komen, dient u het rugzakje goed te vullen met drinken en eten, al kunt u zich onderweg nabij de barranco de la Vall (nog voordat deze wordt overgestoken) ook te goed doen aan frambozen, wilde aardbeien en bosbessen.

De route:
U doorloopt Eriste in noordelijke richting en vindt in de noordelijke punt van het dorp het begin van de route (refugio Angel Orus oftewel refugio El Forcau is met een bord aangegeven). Een geel-wit gemarkeerd, breed pad gaat in noordwestelijke richting langs stapelmuurtjes en weilanden omhoog. U loopt door tot een splitsing, waar u het brede pad (gaat richting refugio Angel Orus) verlaat en linksaf slaat. Een met steenmannen en rode verfstrepen gemarkeerd pad gaat in een zigzagbeweging in noordwestelijke richting steil omhoog tussen naaldbomen. Praktisch boven de bomen splitst het pad zich, hetgeen met een bord is aangegeven.

U laat de route naar het dorpje Sahún links liggen en volgt het, nu weer geel-wit gemarkeerde, pad dat geleidelijk van het valle de Eriste wegbuigt. U nadert de Aigueta de la Vall (ook barranco de la Bal genoemd) geleidelijk, terwijl u in westelijke richting loopt. U negeert de afslag naar de pont de Tramarrius (in het valle de Eriste) en volgt de beek langs de linkerkant tot u bij een houten brug, de puente de la Aigüéta (1800m), uitkomt. U steekt de beek over en klimt voor even steil tussen de naaldbomen over een onduidelijk spoor. Het pad buigt spoedig naar links en langs en boven de rechterkant van de beek loopt u in noordwestelijke richting tot aan een kleine vlakte. U begeeft zich naar een hutje (cabana d'el Baquerisal, 1900m) boven de rechterkant van de beek. Achter de cabana volgt u tussen naaldbomen op rotsig terrein nauwkeurig de geel-witte markering op enige afstand van de beek. U komt andermaal bij een kleine vlakte uit, welke u in westelijke richting doorkruist. Door het helderblauwe beekje op de voet te volgen bereikt u een groot plateau, dat ook wel pleta de la Vall wordt genoemd. Aan de oostkant van de vlakte steekt u, direct voorbij een verbreding in de beek, de Aigüéta de la Vall over en u loopt in westelijke richting door de vlakte. U kiest zelf de plaats waar u de vallei verlaat.

Na een korte klim in zuidwestelijke richting, loopt u door het grasland in de richting van cabana de Pardines (2200m, het hutje kunt u vanaf de oostkant van het pleta de la Vall in de verte zien liggen). U laat het hutje op een afstandje rechts liggen en klimt in zuidelijke richting langs de linkerkant van het kleine beekje, dat het water van de Juncosmeertjes afvoert, naar het lago de Pardinas (2252m). U passeert het meertje naar keuze langs de west- of oostzijde en klimt nog wat tot u bij de twee hoogst gelegen meertjes (2289m) bent. U keert terug via dezelfde route.

Type wandeling:

stevige, grotendeels gemakkelijke bergwandeling over gemarkeerde (steenmannen, soms ook rode of geel-witte verfstrepen) wandelpaden. Alleen de laatste fase van de klim gaat over ongebaand terrein.

Startplaats:

Eriste (1119m). U rijdt vanaf Benasque in zuidelijke richting. Na drie kilometer bereikt u het dorpje Eriste (Grist). Ruime parkeergelegenheid langs de A 139.

Hoogteverschil:

1146 meter.

Tijdsduur:

7 uur, waarvan 4 uur voor de heenweg.

Wandelkaart:

Editorial Pirineo, 1.40.000, nr. 6: Benasque - Bal de Benás; Editorial Alpina, 1.25.000, Posets

Accommodatie:

geen.

Basisplaats:

Benasque.

Deze tekst is met toestemming overgenomen uit 'Spaanse Pyreneeën; Aragon' van Uitgeverij Elmar.

Klik hier voor een routekaart