"Warning; entering this shop may change your life!"

Een sticker met deze tekst straalt me tegemoet als ik naar de voordeur van een buitensportzaak in het zuiden van het land toe loop.

Glimlachend realiseer ik mij dat deze reclamekreet van de firma Gore geen loze is. Zo'n 13 jaar terug stonden mijn vrouw (toen nog vriendin) en ik hier ook, omdat we vonden dat we een paar comfortabele schoenen nodig hadden voor onze geplande vakantie in de Ardennen.

Zelf woonachtig in Bergen op Zoom waren we via een midweekje Centerparcs in de omgeving van Nijmegen belandt, en uiteindelijk bij deze winkel terechtgekomen. Binnen volgde een kennismaking met onze eerste echte buitensportzaak.
Na een uurtje rond te hebben gesnuffeld waren we allebij behoorlijk enthousiast aan het worden over de mogelijkheden die een dergelijke winkel ons leek te bieden, hierbij geholpen door uitgestalde foto's van de Brecon Beacons in Wales.
De verkoper, zelf een ervaren wandelaar/hiker was net terug uit dat gebied en rade ons uiteindelijk een paar Meindl schoenen uit de B/C categorie aan, voor mij een paar Nepal Perfects geloof ik, en voor mijn vrouw de Lady variant hier op. Volgens hem zouden deze schoenen ons wel van pas kunnen komen in de toekomst.
Ook kochten we nog wat kleine kampeerspulletjes zodat we vol goede moed naar de Ardennen konden afreizen.
De Ardennen zijn het echter niet geworden, het idee van Wales bleef toch trekken, en we hebben daar een prima vakantie gehad, waarbij we eerst de Black Mountain een keertje op zijn gewandeld en wat hebben rondgereisd.
Een paar dagen later waren we dan in Brecon, op een kamping met uitzicht op de Beacons, een heuvelrug met een aantal toppen er in. De hoogste, en gemeenste, is de Penn Y Fan, berucht bij de recruten van de Britse SAS, die om tot de basis-opleiding toegelaten te worden een zware test moeten doorstaan, met als hoogtepunt de Fan Dance. Een orientatie oefening waarbij ze rennend een aantal verspreide observatie posten moeten vinden, met als steeds terugkerende rode draad: terug naar de top van de Penn Y Fan voor de nieuwe coordinaten. Dit alles gebeurt onder grote tijdsdruk, en met volle bepakking, dus het aantal uitvallers is groot.

Wij wilden het wat rustiger aandoen, en op een bewolkte dag vertrokken wij, uitgerust met een Ordnance Survey kaart, kompas en de nieuwe schoenen naar de voet van de Beacons.
Na een paar kilometer te hebben gewandeld kregen wij aansluiting bij 2 Engelse broers, die hetzelfde als ons van plan waren, zodat wij gezamenlijk aan de eerste beklimming begonnen.
Hier overkwam ons iets wat mijn vrouw en ik absoluut niet verwacht hadden: ongeveer halverwege de helling liepen wij van een rustige bewolkte ochtend een zware regen- en onweersbui in, met hevige wind en zelfs een vermoeden van hagel.
Gelukkig was een van de broers wel een ervaren hiker die ons goed uitlegde dat dit heel normaal was in de UK, en hij hielp ons veilig over de Beacons heen.
Halverwege de afdaling lieten wij de wolken, en dus het beestenweer boven ons en daar maakte ik als eerste het voldane gevoel mee dat we 'm toch maar gelapt hadden. Allebij doorweekt bleek dat eigenlijk alleen de schoenen aan de eisen hadden voldaan.
Later die week hebben wij de Brecon Beacons nog een keertje beklommen, maar nu met stralend weer, waardoor we ook kennis maakten met het fenomeen van glooiende hellingen aan de ene kant van een smal pad, en stijle afgronden aan de andere.

De schoenen zijn sinds die vakantie meegeweest op jungletochten in Costa Rica en Sri Lanka, beklimmingen en wandelingen in Snowdonia en de Alpen, een wandelvakantie op La Palma en vele trips in de Ardennen.
Ook ben ik ze op een gegeven moment gaan dragen op de motor, waar ze prima voldoen, zowel 's zomers als 's winters.
Intussen ben ik aan mijn 2e paar begonnen, maar de oude zal ik niet weggooien.
Een deel van de stiksels is weg, ze zijn 2 maal verzoold, maar met carnaval mogen ze elk jaar nog even mee. En elk jaar roepen ze weer herinneringen op: de donkere bloedvlekken veroorzaakt door bloedzuigers in Sri Lanka, de talloze beschadigingen die het gevolg zijn van de scherpe rotsen in Snowdonia, 3 kleuren stiksels en wat opgedroogde smurrie van het carnaval van vorig jaar…
Het Wehkamp tentje is allang vervangen door een prima tent van Wild Country, de kleding is ook vervangen voor exemplaren van gerenomeerde merken, en gelukkig is mijn zoontje intusen zo oud dat we tegenwoordig weer wat makkelijker rondtrekken ipv. 3 weken op Camping Le Tourist Qui Rit aan de Middenstandse Zee te moeten blijven hangen.

Ik laat de deur van de buitenspoortzaak achter me dichtvallen. Met weer een duur nieuw hebbedingetje is de dag weer geslaagd te noemen. Dit jaar gaan we de Pyreneeen verkennen, en voor volgend jaar zit ik al te denken om mijn zoon op de Snowdon mee te nemen. Het is dus gewoon waar, deze winkel heeft inderdaad ooit eens een hele nieuwe draai aan ons leven gegeven, gelukkig wel!

Rob Plas