De Vercors
Verleden jaar heb ik voor het eerst een meerdaagse wandeltocht gedaan in de Cévennes. Mijn vader, die altijd wel te vinden is voor dergelijke avonturen, sprong op de kar en vergezelde me. Dat was ons beiden wel bevallen en dit jaar hebben we opnieuw de toestemming kunnen versieren van onze respectievelijke wederhelften om hun een weekje weduwe te maken. Mijn vrouwtje schijnt er zich bij neergelegd te hebben dat de trekkingmicrobe me gebeten heeft want ze heeft me zelfs een nieuwe rugzak cadeau gedaan (een Deuter).
De lokroep van het trekken is sterk maar deze naar mijn kleine mannen wordt na enkele dagen op zijn minst even sterk waardoor ik me opnieuw beperkt tot 2 reisdagen en 5 wandeldagen.
Zoals verleden jaar zullen we opnieuw overnachten in gîtes. Wandelen, al wat je wil, maar 's avonds een warme douche, een stevige maaltijd en een goed bed, zijn zaken die ik niet wil opgeven.
De Vercors is het dus geworden en na wat puzzelwerk zijn we er in geslaagd om een vijfdaagse lus samen te stellen.
Vertrek: Kortrijk - Choranche, 11 mei 05
Om 07:22 uur vertrekken we vanuit Kortrijk naar Lille Flandres. Van hieruit wandelen we naar het station Lille Europe waar onze TGV om 08:36 uur vertrekt naar Valence. We komen om 12:47 uur aan in Valence TGV en we kunnen om 13:19 een lokale TER-trein nemen naar Saint-Hilaire/Saint-Nazaire. Om 13:50 uur komen we daar reeds aan. Het openbaar vervoer is hier niet uitgebreid waardoor we besluiten om het stuk naar Choranche te wandelen. Via de D531 wandelen we naar Pont-en-Royans. Bij het binnenkomen van Pont-en-Royans, zien we de grote schade die de bosbranden van 2003 hebben veroorzaakt op de Mont Baret. Een groot deel van de bomen op de top en de flank zijn volledig verkoold.
Vanuit Pont-en-Royans kunnen we de GR9 volgen tot in Choranche. De gîte Vol de nuit had ik via hun website gereserveerd. We blijken de enige gasten te zijn voor die nacht. Een lekker avondmaal, een propere tweepersoonskamer en een uitgebreid ontbijt 's anderendaags, zorgt ervoor dat we er volledig klaar zijn om onze tocht aan te vangen.
Dag 1: Choranche - Autrans (27 Km)
Dag 1 is er meteen één om U tegen te zeggen. 27 Km lijkt ons wat lang maar veel andere mogelijkheden hebben we niet gevonden. In Autrans was er maar 1 gîte open en deze ligt dan nog zo'n 6 Km buiten het dorp.
No pain, no gain, zeggen ze dan. We vertrekken pas om 08:30, een dik half uur later dan gepland.
Meteen worden we er met onze neus op gedrukt dat het hier flink kan stijgen, de klim op de "Rochers du Ranc" warmt ons goed op. Doorweekt van het zweet komen we om 10:40 uur
boven. Het zicht boven aan de belvédère is wel prachtig. Tot onze verrassing zien we dat er verder in het massief nog vrij veel sneeuw ligt op de hoogste toppen.
We gaan verder tot aan de "Abri de la Goulandière". Om onze tocht niet langer te maken dan 27 km, zouden we van aan de Abri rechtstreeks naar "Le Chargeoir" wandelen. Dit deel is niet gemarkeerd en we begaan de onvergefelijke stomheid om blindelings te vertrouwen op de raad van lokale wandelaars die ons naar een asfaltweg leiden in plaats van de wandelweg. Vanaf nu wordt de kaart onze enige gids!
De asfaltweg zorgt echter niet voor veel omweg en na enige tijd kruisen we het voorziene pad terug.
In "Le Chargeoir" pikken we de GR9 terug op en stappen we verder tot in Rencurel (801m). Hier kunnen we onze fles bijvullen aan een bron en maken van de gelegenheid gebruik om een twintigtal minuutjes te rusten. Ons middagmaal bestaat, zoals tijdens de rest van de tocht, uit enkele energierepen. Een lekkernij is het moeilijk te noemen maar de honger wordt er wel degelijk mee gestild.
Op naar de "pas de Pertuson" (1485m). Een hoogteverschil dus van zo'n 684m. maar het is gelukkig een zeer rustige en geleidelijke klim. Ter hoogte van de "Col de Romeyère" komt er een hond op ons afgestormd. Gelukkig blijkt het beest van het tammere soort te zijn en besluit het ons te vergezellen. Sedert Rencurel hebben we wat lichte regen gehad. Even voor de "pas" wordt de regen echter te hevig en moeten we onze poncho's aantrekken. De regen blijft ons - samen met de hond - volgen tot in Autrans. Hier verlaten we de GR9 even om te overnachten in de Refuge de la Sure. De refuge ligt zo'n 6 km voorbij het dorp, we moeten dus door Autrans en vinden na enig zoeken een café. Wat inboorlingen die rond de toog hangen vertellen ons dat er zo'n 3 weken geleden nog een 80-tal centimeter sneeuw lag in het dorp. Ook de uitbater van de gîte in Choranche had ons reeds gezegd dat we nog flink wat sneeuw konden tegenkomen. We hadden onderweg wel hier en daar wat sneeuwvlekken gezien maar veel was dit echter niet. Mijn vader getroost zich nog de moeite om aan één van de tooghelden uit te leggen wat lyophilisé betekent, een maat voor niets blijkt gauw.
Twee pressions later hijsen we ons terug recht en zetten de laatste rechte lijn in naar de refuge waar we om 18:00 uur aankomen. De dortoir en het sanitair zijn er wat rudimentair maar het copieuze avondmaal maakt dit ruimschoots goed.
Dag 2: Autrans - Les Allières (28 km)
Het ontbijt wordt pas om 08:30 uur geserveerd waardoor we maar om 09:10 uur kunnen vertrekken. We hebben de kaart eens goed bestudeerd en de dag ziet er ons wat minder zwaar uit dan gisteren. Vanuit het gehucht "Les Prudhommes" (1112m) nemen we de "sentier de Plénouze". Meteen een fikse klim. Eenmaal boven (1648m)
komen we in een prachtige weide waar de orchideeën en andere bloemen net in bloei beginnen te komen. We volgen even de hoogvlakte en merken dat hier toch opvallend veel sneeuw ligt. Richting "Les Egarlettes", vinden we terug aansluiting op de GR9. Tot aan het "Plateau de Sornin" blijft het ploeteren in de sneeuw.
Geregeld zak ik tot boven mijn knieën in de sneeuw; gelukkig weet ik alles nog relatief droog te houden ( de Gore-tex van mijn Meindl schoenen schijnt dus goed te werken). De witte ellende heeft voor flink wat vertraging gezorgd. Wanneer we tijdens het afdalen van de Plateau de Sornin, de piek van "Le Moucherotte" (1901m) zien liggen, zakt de moed in mijn vaders schoenen (en die van hem waren reeds doorweekt).
Vooral het besef dat we eerst nog verder moeten afdalen tot in Engins (857m) werkt weinig bemoedigend. Het meer dan prachtige uitzicht op de Alpen leidt hem wat af van de tocht die nog moet komen. De afdaling verloopt vlot en ik voel me nog zo fris als een hoentje. Geregeld kijk ik of mijn oude heer me nog kan volgen. Mijn ijdelheid wordt regelmatig gestreeld wanneer ik zie dat hij een eindje verder komt achterna gesukkeld. Alleen een lichte pijn in mijn knieën doet me wat inhouden.
Omstreeks 13:00 uur nemen we ons koekjesmiddagmaal in Engins. Een ruwe schatting op de kaart doet ons vermoeden dat we pas ten vroegste 19:00 uur in Les Allières zullen aankomen. Mijn vader ziet het steeds somberder in. Veel tijd om te piekeren gunnen we ons niet want de klim naar St-Nizier-du-Moucherotte is niet van de poes. Onderweg slaag ik er in om mijn polshorloge stuk te slaan tegen een rotsblok. Ik ben gedoemd om de rest van de tocht mijn vader lastig te vallen. Vanaf St-Nizier-du-Moucherotte krijgen we een tijdsaanduiding naar Le Moucherotte en vadertje heeft blijkbaar zijn tweede adem en hernieuwde hoop gevonden.
Ik daarentegen zie tijdens de klim behoorlijk af, nu moet ik kijken of mijn vader niet te ver voorop loopt in plaats van achterop. Vanaf hier volgen we dus de GR91.
We komen op de top om 16:00 uur. Onderweg ben ik een paar keer gestorven en ik kan het echt niet opbrengen om 15 meter om te lopen om een mooi zicht te hebben om Grenoble, temeer dat we de stad reeds goed gezien hadden vanuit St-Nizier-du-Moucherotte. Op de top zien we dat Villard-de-Lans op 2 hr15 wordt aangeduid en dat hernieuwt mijn krachten, we zullen nog op een redelijk uur aankomen.
Om 17:50 uur komen we aan in "Les Allieres". Ik heb het overleefd maar mijn rechter knie doet vooral tijdens het afdalen behoorlijk pijn. 't Was mooi maar meer dan genoeg.
De auberge is echt topklasse. Er wordt een schitterend avondmaal geserveerd en we krijgen een heel verzorgde kamer met eigen douche. Rond het avondmaal troept er een heel nest vrouwen samen in het restaurant. Blijkbaar heeft een lokale vrouwenbond er verzamelen geblazen want ze zien er allerminst wandelaars uit.
Samen met een andere groep van het vrouwelijke geslacht - die wel wandelaars blijken te zijn - zorgen zij ervoor dat wij de enige mannen zijn tussen zo'n dertig vrouwen. De fysieke uitputting zorgt ervoor dat ik daar niet de minste onreine gedachte bij heb! Ja, ik ben echt mezelf niet. 's Avonds maak ik me serieuze zorgen over mijn knie, na wat rust kan ik hem bijna niet meer plooien en hij gloeit als een kacheltje.
Dag 3: Les Allières - Corrençon-en-Vercors (17Km)
Om 08:30 uur krijgen we een ontbijt dat in niets moet onderdoen voor dat in een sterrenhotel. Bij ons vertrek mogen we al meteen onze poncho aantrekken want het regent oude wijven en de vooruitzichten voorspellen niet onmiddellijk beterschap. De pijn in de knie is heel licht gebeterd, zachtjes inlopen lijkt de boodschap. Onder onze poncho hadden zowel mijn vader als ik niets ander dan ons thermisch ondergoed aangetrokken, al gauw zijn we allebei verkleumd van de kou. Bovendien zien we op geen enkel ogenblik verder dan 50 m.
Net op het ogenblik dat ik vaststel dat ik mijn vingers nog nauwelijks kan plooien en begin te bibberen van de kou, komen we aan de abri de Roybon.
Ons geluk kan niet op wanneer we binnengaan en zien dat het vuur in de haard nog smeult. Vlug wat sprokkelhout op het vuur zodat we ons kunnen opwarmen! Nadat we terug wat tekenen van leven zijn beginnen vertonen, zetten we onze vergissing recht en doen onder onze poncho de jassen aan! We blijven nog verder stappen in de regen tot rond 14:00 uur en komen omstreeks 17:00 uur aan in Corrençon. Net voor het binnenkomen van het dorp zien we hele horden gekken lopen met hun hele hebben en houden op rug. Blijkt dat de "Raid IGN - Lafuma" net bezig is. Zo'n tweeduizend deelnemers doen een tweedaagse oriëntatiecross in de Vercors. We vernemen dat ze allemaal overnachten op het golfterrein, waar ook onze gîte is. De niet-bewaakte gîte (Refuge Gardé Les Hauts Plateaux) ligt dus wat buiten het dorp en is redelijk ruim. Opnieuw zijn we er de enige gasten. Vlug terug naar het dorp om onze inkopen te doen voor het ontbijt: verse kaas van een boerderij en stokbrood. Voor het avondmaal hebben we gekozen voor het "Hotel du Moucherolle" waar we onthaald worden door een buitensportminnende uitbater die bovendien een heerlijke grillade weet klaar te maken! We besluiten om extra vroeg te gaan slapen want morgen ligt er weer een langere dag in het verschiet.
Dag 4: Corrençon-en-Vercors - La Chappelle-en-vercors (28 Km)
Vermits we niet hoeven te wachten tot het ontbijt wordt opgediend, vertrekken we reeds om 07:00 uur zodat we wat reserve hebben. We volgen de GR91 naar het zuiden. Het eerste uur moeten we constant langs de kant springen voor de halve garen van de Raid die de hellingen komen op- en afgespurt. Heel wat van die kerels hebben een conditie waar ik alleen maar van kan dromen. We lopen bijna de hele tijd op een hoogplateau midden in de bossen waardoor de vergezichten redelijk schaars zijn. Ter hoogte van de open vlakte "Darbounouse" worden we ingehaald door een collega-trekker die blijkbaar in de Cabane de Carette had geslapen. De man blijkt zich voor te bereiden om de GR5 volledig af te lopen! Hij wist ons te zeggen dat hij vernomen had dat de Canyon des Erges, verderop de GR91 nog volledig ondergesneeuwd ligt. Meteen neemt hij bij ons alle twijfel weg om nog wat extra kilometers aan onze tocht te breien. We besluiten dus om bij onze initiële planning te blijven en even na Pot du Play rechtdoor te gaan naar de "Sentier Central". Echt evident was deze doorsteek niet! Ook hier lag er vrij veel sneeuw en vermits het pad niet gemarkeerd is moesten we geregeld beroep doen op onze intuïtie en de zeldzame vage sporen van voorgangers. Na wat gesukkel zijn we uiteindelijk toch op de Sentier Central uitgekomen. Dit pad wordt gemarkeerd door geel-rode horizontale strepen. We blijven terug een tijd op hoogte om dan vlak voor St-Agnan een steile afdaling te maken. Niet ideaal voor de knie en dat zal ik geweten hebben wanneer ik beneden sta. In St-Agnan-en-Vercors zijn we weer bijzonder tevreden over onszelf en trakteren we ons dan ook op twee pressions. Van St-Agnan moeten we nog een saai stuk asfaltweg volgen tot in La-Chapelle-en-Vercors. Aankomst om 15:45 uur.
We overnachten in de Gîte Eole . Hier zijn we allesbehalve alleen. Zo'n 15 mountainbikers zijn ook op het appel.
We hebben een tweepersoonskamer gekregen zodat we toch nog een rustige nacht hebben.
Dag 5: La Chappelle-en-vercors - Pont-en-Royans (22 Km)
Na het ontbijt vertrekken we omstreeks 08:45 uur via lokale wandelpadjes richting Les Poudreaux.. Weeral eens met de poncho aan vanwege het hemelwater.
Van hier is het richting "Les Grands Goulets" waar we volgens mijn vader een prachtig uitzicht zouden moeten hebben. Zouden moeten hebben, want wanneer we er aankomen zien we niet verder dan een volle twintig meter. Op naar de Pas de L'Allier waar het zicht mogelijks nog spectaculairder is. Hier zou je een goed zicht moeten hebben op de vlakte voor de Vercors. Opnieuw wordt het "zou" want meer dan mist krijgen we niet te zien.
Tijdens de afdaling naar Pont-en-Royans zijn de weergoden ons af en toe wat beter gezind en krijgen we een glimp te zien van het uitgestrekte vergezicht, we kunnen zowaar onze poncho terug in de rugzak steken.
Opnieuw blijkt de afdaling desastreus voor mijn knie, het wordt me duidelijk dat ik die toch maar eens zal moeten laten nakijken.
Bij onze aankomst informeren we bij de toeristische dienst naar de busregelingen richting Saint-Hilaire / Nazaire en al vlug blijkt dat het niet mogelijk is om met de bus op tijd te raken. Met lijn 5020 van Transisère raken we echter tot in Saint-Marcellin wat eveneens op de lijn ligt van de trein Grenoble - Valence.
We zijn ruim op tijd aangekomen waardoor we na het wassen nog wat tijd op overschot hebben om een flesje wijn met een worst te kopen en deze als apertief achter de kiezen te drukken.
We vinden een betaalbaar hotel/restaurantje voor het avondmaal. Het is duidelijk laag seizoen hier, behalve wij is er nog welgeteld één andere gast.
Terug naar Roeselare
Om 06:30 uur moesten we reeds onze bus naar St-Marcellin nemen, vroeg uit de veren dus.
We hebben in St-Marcellin nog tijd voor een paar koffies voordat onze trein richting Valence vertrekt.
Het is nog maar 09:30 uur wanneer we in Valence TGV aankomen. Onze TGV naar Lille-Europe vertrekt pas om 15:02 uur. Vermits ik een zeer voordelig "PREM" ticket gekocht heb - 40 € pp - kan ik dit niet omwisselen voor een trein vroeger. Er zit dus niets anders op dan een dikke vijf uren hangen, liggen en zitten.
Om 19:10 staan we in Lille Europe en om 20:40 uur in het station van Kortrijk.
Ik ben enorm blij wanneer ik merk dat mijn twee kleine mannen en vrouwtje ons opwachten. Zeven dagen weg van vrouw en kindjes is genoeg geweest.
Het is ondanks de tegenslag met de knie en het weer een fantastische tocht geweest. De Vercors is één van de mooiste streken die ik tot nu toe gezien heb. Bossen, bergen, heuvels, dorpjes, riviertjes...alles wat een buitensporter maar kan verlangen. De hele tocht bleek de bewegwijzering meer dan behoorlijk. De GR markeringen waren duidelijk, relatief recent en geregeld aangevuld met bijkomende borden die de wandeltijden vrij exact weergeven. Een echter aanrader voor wie van de natuur houdt!
Wouter de Lombaerde
http://users.telenet.be/wouterveerle
|