Oudenbosch – Santiago de Compostela,  Deel 3:

Zaterdag 16 juli t/m Zondag 31 juli

Tours - Bordeaux in Frankrijk: 390,8 km

“Reiziger, er is geen weg, de weg maak je zelf door te gaan…………………………”
 

Deel 3: Tocht van Tours naar Bordeaux.

Vrijdag 15 juli vertrek vanuit Breda naar Tours met de Eurolines.

Zaterdag 16 juli:
1. Tours – Veigne =                                                                               12,3km.

Overnachten op Camping de la Plage

Zondag 17 juli:
2. Veigne – St.Catherine-de-Fierbois                                               20,7 km=33km

Overnachten op camping Parc de Fierbois

Maandag 18 juli:
3. St.Catherine-de-Fierbois – les Ormes                                      25,6 km=58,6 km

Overnachten op camping Municipial les Ormes, 8 Rue de Buxieres les Ormes.
Of Gite 26 Rue du Pont aux Halles in les Ormes  € 38,-

Dinsdag 19 juli :
4. Les Ormes – Chatellerault                                                       22,3km = 80,9km

Overnachten op camping Chillou d’Ozon, Chemin Chilou,

Woensdag 20 juli :
5. Chatellerault – Saint-Georges-les-Baillargeaux 86130       21,5 km = 102,4 km

Overnachten op camping Le Futurisme.

Donderdag 21 juli:
6.  Saint-Georges-les-Baillargeaux – Poitiers                           14,5 km = 116,9km

Overnachten in de jeugdherberg : 1 Allee Roger Tagault Poitiers

Vrijdag 22 juli:
7. Poitiers – Vivonne                                                                 21,9 km = 138,8 km

Overnachten op de Camping Camp Municipal
Chemin de Prairie, Vivonne

Zaterdag 23 juli :
8. Vivonne – Messé                                                                       27,1 km = 165.9 km

Overnachten op camping La Grand – Vigne

Zondag 24 juli :
9.  Messé – Chef-Boutonne 79110                                         24,5 km =  190,4 km

Overnachten op camping Parc Residentiel De Loisirs les Chalets De L’Heronniere.

Maandag 25 juli :
Chef-Boutonne 79110  - Saint-Mande-Sur-Bredoire 17470   21 km = 211,4 km

Overnachten Camping Le Lizot En Saintonge.

Dinsdag 26 juli :    
Saint-Mande-Sur-Bredoire 17470 – Le Douhet                    34,9 km = 246,3 km

Overnachten op camping La Roulerie.

Woensdag 27 juli :                                
Le Douhet – St.Andre de Lidon                                        29,3km = 275.6 km

Overnachten op camping Vacances St. Jacques.

Donderdag 28 juli :
 St.Andre de Lidon   - Saint- Thomas-de –Conac       31,3 km = 306,9 km

Overnachten op camping l’Estuaire : lestuaire@wanadoo.fr
 
Vrijdag 29 juli :
Saint- Thomas-de –Conac      - Braud-et-Saint-Louis  20 km = 327,3 km     

Overnachten op camping Municipal :  animation@mairie-braud.com  

Zaterdag 30 juli :          
 Braud-et-Saint-Louis  - Bourg-en –Gironde            29km  = 355,9 km

Overnachten op camping de la Citadelle

Zondag 31 juli:
Bourg-en –Gironde  - Bordeaux                           34,9km = 390,8km

Om 18.00u gaat de Eurolines bus naar huis.

De paklijst.

Algemeen:

Rugzak
Wandelstok
Tilly Hat,
Zwitsers mes + groter zakmes

Plastic zakje of kleine plastic flesjes :

1. SRL gelei
2. voetencrème
3. tandpasta
4. douchegel

Kleding en hygiëne:alles in plastic zakken.

Tandenborsteltje
Veiligheidssluitspeld ( 2)
Oordopjes
Klein handdoekje(2)
2 T-shirts ( speciale)
2 onderbroeken
2 blouses
Blauwe jack
Poncho
4 paar kousen
Crocks
Slaapzak  + slaapkussen
2 zakdoeken
1 lange broek
Tenson 3kwartbroek
Trainingspak.
Verzekeringspapieren
Identiteitsbewijs/bankpas
Stift en potloodje
Schrift
Foto van allemaal
Drinkflessen
Zaklampje: LED
Toiletpapier
Wasknijpertjes
Plastic zakjes
Nylon touw
3 in 1 bestek: Sporck
Aansteker
EHBO:

1. Compeed
2. Imodium
3. Lippenvet
4. Pleisters
5. Paracetamol

Telefoon
Fototoestel + 2 batterijen
Hondenschrik
Kaartjes basiliek eigen gemaakt.
Zitmatje + voetenmatje
Naald en draad: ijzerdraad

Tent + onderzeil + slaapmat

Het onderzeil al na 1 keer gebruiken niet meer gebruikt.

Volgend jaar:

1. Nieuw slaapkussen
2. Nieuw regenjack
3. Nieuwe sokken
4. Nieuwe binnenzooltjes
5. Nieuwe lange broek
6. Adressen van de kinderen
7. Telefoonoplader meenemen
8. Dunne slaapzak
9. Puzzelboekje
10.  Nieuwe plastic overschoenen.

Deel 3: Tours – Bordeaux :  ongeveer 391 km.

Dag 1: zaterdag 16 juli:
Tours – Veigné:     12,3 km

We zijn op tijd in Breda op vrijdagavond 15 juli , waar de bus rond kwart voor 8 zal vertrekken.
Ik hoop niet dat het een voorspelling wordt voor de rest van de reis, want de bus is een uur te laat.

Ik moet in Brussel overstappen en dat is erg vervelend , want het is donker, druk en je moet opnieuw inchecken.
Gelukkig gaat alles goed.
Ik moet geslapen hebben, want plotseling komt het station van Tours in zicht en zijn we bij het uitstappunt.

Het is kwart over zes.
Een mevrouw stapt ook uit en zij gaat met de trein verder naar Saint -Jean -Pied - de Port om daar de Camino te beginnen.
We maken even een praatje en wensen elkaar: Bon Camino,
Ultreia= Voorwaarts.

Ik maak de rugzak reisvaardig, een SMS gestuurd dat ik aangekomen ben en aan de wandel.
Tours bekijken.
Het is natuurlijk nog erg rustig en de lucht is grijs.
Ik loop langs de beroemde kathedraal en wil binnen een nieuwe foto maken, maar hij gaat pas om 9.30u open.
Dan eerst maar verder de stad bekijken en foto’s maken.
Ik loop naar het centrum, ze bouwen er de terrassen op , maar ik betwijfel of er vandaag veel gebruik van zal worden gemaakt.
Op het beroemde plein het gehavende beeld van St.Jacques vastgelegd.
 
                                    

en daarna naar de mooie kerk van St. Martin.
Van een echte non de eerste “tampon” gekregen.
Als ik terugloop naar de kathedraal kom ik een jongeman tegen met brood onder zijn arm en die vraagt of ik de Camino loop. Als ik bevestigend antwoord, vraagt hij of we samen verder zullen lopen. Hij gaat naar Sorigny en ik naar Veigné.
Ik weet niet hoe hij dat wil gaan doen, want hij moet nog gaan eten en ik de stad bekijken en ik zeg hem dat we elkaar nog wel tegen zullen komen.
In de stad hoor ik al twee keer “Bon Camino” roepen.
Dat geeft goede moed.
Ook in de kathedraal krijg ik een stempel.

Rond 10 uur ben ik de stad uitgelopen.
Als je een aantal keren de weg vraagt, lukt dat vanzelf.
Je hebt dan tevens even contact met de mensen.

Het weer is wisselend, soms wat gesmiezer, wind en flink bewolkt.
Ik gebruik een bushokje om uit te rusten en dat is maar goed ook, want het regent nu echt.
Als ik verder loop, kan ik me met de paraplu wat droog houden.

Al snel zie ik het eerste Caminoteken en het GR. teken= rood met wit.

 Een Fransman stopt met zijn auto en zegt dat ik die route kan volgen. Hij is zelf in Santiago geweest.
Dat doe ik dus………………………………………..maar na een tijdje raak ik hem kwijt door even niet goed op te letten en als ik de weg vraag,  ben ik nog steeds in St. Avertin en heb ik een rondje gelopen.
Leuk, een goed begin!!!!!!!!!!!!!!!
Gelukkig wijst een jongeman mij de kortste weg naar Veigné, maar het is nog een hele tippel.
Om half vier arriveer ik op de camping.
Ik kan een 5-persoons bungalowtent huren met een echt tweepersoonsbed erin. Dat wordt heerlijk slapen.
Ik bof, want het regent pijpenstelen.
Een aangekondigd jazzconcert aan de overkant van de straat gaat niet door, dus weer boffen voor mij.
Ik heb wat leeswerk, de route voor morgen goed uitzoeken en navragen, frites eten en naar bed.
De eerste dag zit erop. Op het moment dat ik het beschrijf, begint het te gieten.
Het kost wat, maar alles blijft lekker droog: een goede beslissing!!!

    
Dag 2:  Zondag 17 juli:
Veigné – St.Catherine-de Fierbois = 20,7 km

Vannacht heeft het veel geregend.
Al om 20.00uur gaan slapen en om 6.45 uur wakker.
De zon schijnt even.
Alles is toch wel wat vochtig geworden in de tent; voortaan alles op tijd inpakken in de plastic zakken.
Om 8.00uur vertrokken.
Ik ben meteen goed gelopen.
Veigné is klein, maar wel leuk.
Op weg naar Sorigny veel wind,maar het blijft droog. Tot de middag sms’t Maria.
We zullen wel zien. I’pod aan en lopen. In Sorigny een appel en een banaan gekocht en bij de bakker een soort tosti. Je weet nooit of je nog eten kunt kopen, dat heb ik  vorig jaar wel geleerd.
Sla nooit geen winkel over waar je eten kunt kopen.
Fruit eet je meteen op.

Op weg naar Bourg Cocu begint het te gieten. Poncho aan en de plastic regenbroek.
Toch de eerste zonnebloemen vastgelegd; er zullen er nog “miljoenen” volgen.

De route is hier bekend , want regelmatig zie je de St. Jakobsschelpen hangen.
Onderweg zie ik een groot hert voor mij wegrennen en er steekt 2x een soort wilde hond of vos over.
In Les Bondis rust ik uit en ik zit te schrijven op een steen als de tweede bui losbarst.
Gelukkig is er een “schuilhut” waar ik dankbaar gebruik van maak en droog blijf, tenminste als ik de gaten dicht maken met een deur.

Een mooie gelegenheid om wat te eten en maar afwachten tot het ergste voorbij is.
Op weg naar de camping stoppen spontaan twee vrouwen en vragen of ik “en route” ben naar St.Jacques.  Ze zijn erg enthousiast.
Het landschap is open, wel vals plat.
Heel veel zonnebloemen, soms wel een paar voetbalvelden achter elkaar.
Het graan is al geoogst, want de korrels liggen weer naast de weg.
Als ik op de camping aankom, schrik ik; een kampeerplaats kost € 39,-.
Wel heel erg veel.
Het is pas half 3, dus ik ga verder kijken of er in het dorp iets te vinden is.
Ik kom een beroemd bord tegen; ik krijg al wat meer hoop.

Het gemeentehuis= Mairie is gesloten en dan roept een man , die op het terras van een Auberge zit, naar  mij.
Hij spreekt goed Engels en hij vertelt dat hij bij de St. Jacquesvereniging behoort en straks nog een lezing gaat houden over hospitality.
Hij gaat bellen en zegt dat er straks een dame komt , die voor mij onderdak gaat regelen.
Ze hebben een St.Jacqueshuis in St. Maure-de Touraine, een 5tal km verderop.
Ik krijg een pilsje aangeboden en we praten over de Camino.
Hij laat duidelijk blijken dat Frankrijk al de Caminowegen heeft en dat ik echt toch  lid had moeten worden van de Nederlandse  St.Jacobsvereniging.
Dat doe ik dus ook bij de volgende tocht.
Na half uur komt er een vrouw aanlopen en……………………………het is één van de twee dames die daarstraks spontaan stopten.
Ze gaat rondbellen of er in St.Catherine ergens plaats is, maar niet dus.
Ze stelt voor dat zij mij met de auto naar het St. Jacqueshuis brengt in St.Maure.
Oké, ik krijg nog een visitekaartje van de Caminoman , vergeet een foto te maken van de officiële aanduiding bij het gemeentehuis en……………………………………………………ik vergeet mijn wandelstok, daar kom ik dan later achter. Hij staat nog bij de Auberge.
Wel Jean-Luc al gemaild of hij de wandelstok terug kan laten bezorgen. Ik ben benieuwd.

Een half uur later ben ik al in het huis.
Wat een verrassing. Er is verder nog niemand. Ik kan heerlijk douchen, eten uitzoeken ( kost bijna niets) en heerlijk slapen. Er staan zes stapelbedden, maar misschien blijf ik wel alleen.
Het is zes uur, dus ik heb nog alle tijd om mijn route verder uit te zoeken; ravioli op te warmen en lekker op tijd gaan slapen.

Jean- Luc komt nog even langs om te vragen of alles naar mijn zin is.
Het bedrag dat ik moet betalen , doe ik in een envelop.
De huisbewaarster/sleutelhoudster Nicole , een vriendelijke vrouw , komt nog wat uitleg geven en brengt meteen Nescafé mee voor morgenochtend.
In het St.Jacqueshuis nog wat mooie platenboeken bekeken, een pilsje gedronken en ik blijf helemaal alleen en ga rond 21.15u slapen.

Dag 3:  Maandag 18 juli:
St.Catherine-de –Fierbois – Les Ormes  =  25,6 km

Rond 7.00uur eruit, eten en buiten kijken: het miezert en het waait niet.
Dat is geen goed teken.
Dan krijg ik plotseling een zenuwachtig voorgevoel; ik kan het niet duiden, maar ik heb het meer gehad!!! Een voorteken?
Ja hoor , bij de laatste check, heb ik alles?  zoek ik mijn wandelstok.
Nergens te vinden. Dan schiet het me te binnen, die staat nog bij de auberge waar ik Jean-Luc ontmoette . Merde!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik ga bij Nicole de sleutel brengen en ze zoekt meteen een nieuwe wandelstok voor me.
Ik krijg een klein stuk steel mee; genoeg om de honden weg te jagen als dat nodig is.
Mijn naam en adres staan op de stok, dus misschien komt hij nog terug.

In St.Maure kom ik de jongen uit Tours weer tegen. Het regent , dus ik ga me omkleden en hij loopt door na een kort praatje.
Ik loop nu de GR 655, heel mooi,dwars door de velden en ik let nu goed op dat ik de tekens blijf zien en als er geen paaltjes zijn om ze erop te zetten, dan is er altijd nog een stukje weg, waar “gekalkt”  kan worden.

In het begin miezert het, daarna is het wisselend. Niet echt koud in ieder geval.
Onderweg een nieuwe, “echte” St.Jacquesstok gevonden; daar moet nog heel wat aan gewerkt worden.
In Draché koffie gedronken en een tosti gegeten.
Het weer blijft onbetrouwbaar; buien en dan weer droog.
Het loopt niet echt fijn.

De weg via de GR. is langer, omdat je meer bochten maakt.
Vooral zonnebloemen, mais en afgereden graanvelden, wat glooiend in het landschap.
Het laatste stuk de gewone asfaltweg weer genomen naar Les Ormes.
Het loopt toch iets gemakkelijker, omdat je minder uit hoeft te kijken.
2 Pizzastukken gekocht als avondeten.
Morgenochtend eerst naar de bakker voor het ontbijt.

De camping is mooi, heel rustig. Twee tentjes en twee caravans.
Mijn tentje staat vlak bij een bank, dus ik kan in ieder geval zitten.

Er komen twee fietsers de camping op en ik ben erg verbaasd.
De man komt me erg bekend voor: Henk Kuipers uit Roosendaal.
Straks maar eens gaan kijken.
Als ik net de was heb opgehangen  en onder de koude! douche sta, begint het te gieten. De was hangt onder een boom, dus het valt gelukkig mee.
Ik moet de plastic regenbroek al dichtnaaien, want die is overdag open gescheurd.
Verder zien we wel wat de avond brengt.

Een Franse jongen in het tentje naast mij wil mijn telefoon even gebruiken om die van hem te zoeken!!!!!  En het lukt.

En , ja hoor, het is Henk Kuipers met zijn vrouw. Ze zijn op weg naar St. Jean Pied de Port en willen via “Oude wegen” weer terugrijden.
Even wat bij gekletst.
Er komen nog twee fietsers aan, ze komen uit Zweden; even contact in het Engels.
Het is 18.00uur en ik ga mijn wandelstok “mooi” maken.
Later op de avond bij Henk nog even koffie gedronken met een stuk taart en gezellig alle speciale dingen besproken die je meemaakt onderweg.

De Franse jongen komt vaders zakmes nog even lenen, want hij krijgt zijn blik ravioli niet open.
Hij vertelt dat hij naar het zuiden van Frankrijk fietst.
Ondertussen komen er ook nog 3 Belgen op de fiets erbij .
Zij zijn wel op weg naar Santiago.

Het wordt rond 20.00u steeds donkerder; mijn nieuwe vriend, de wandelstok, is gereed, afgeschilferd en wel.
Om 21.00uur gaan slapen.
Om 3.00uur word ik wakker van de storm.
De wind giert rond mijn tentje en de regen klettert naar beneden.
Gelukkig zit alles in plastic zakken, maar vochtig wordt het toch.
Dit is niet leuk!!!!!!

Dag 4:  Dinsdag 19 juli:
Les Ormes – Chatellerault  =  22,3 km

Het is nu half 10; ik lig nog steeds in de slaapzak.
Het is niet bekwaam om buiten te komen; gelukkig heb ik nog een worstje als ontbijt.
Weer een leer voor de volgende keer: zorg altijd voor je ontbijt!!!!!!!!!!!!!!!

Een andere leer: informeer bij Maria naar de weersverwachting!! Er staan hier een aantal prachtige bungalowtjes leeg……………………………………
Nu een plan maken.
Als het niet stopt met regenen, dan toch maar inpakken en met de bus naar Chatellerault en daar maar kijken of we iets kunnen vinden voor de nacht , maar niet in de tent, alles moet eerst drogen.

Om 11.00u stopt het met regenen, gelukkig maar.
Alles nat of vochtig ingepakt.
Afscheid genomen van de familie Kuipers, de 3 Belgen, de 2 Zweden en de Franse jongen.
Eerst langs de bakker voor het ontbijt.
Het eerste stuk langs een vrij drukke weg de D910 gelopen naar Dangé St. Romain.
Onderweg nog wat fruit gekocht , dat meteen verorberd wordt.
Na Dangé de D 161 gelopen langs het spoor; een mooie richtlijn.
Op een enkel buitje na , is het helemaal droog gebleven.
Goed wandelweer, maar saai.
Wel de eerste druiven gespot en het landschap op de foto gezet.

Als ik in Chatellerault aankom, loop ik langs een mega winkelgebied buiten de stad.
Ik vraag wel hoe ik in het centrum moet komen te voet, maar niemand weet het precies, ze zijn allemaal met de auto.
Er is een bakker , dus eerst eten inslaan.
Nu wordt het zoeken; ik vraag het een paar keer en een jonge dame biedt spontaan aan om mee te rijden; maar wel met 5 volwassenen in de auto.
Geen probleem, het lukt!
Ze brengen me helemaal naar de camping, vraag niet hoe ze gereden zijn, maar het had nog een behoorlijke tippel geweest.
Ook een pelgrim mag wel eens geluk hebben en altijd net op tijd, toeval??????????????????????????????????????????????????????????

Op de camping aangekomen komt het met bakken uit de hemel.
De sluizen worden even helemaal open gezet.

De campingbaas biedt me een mobilehome aan voor pelgrims voor € 4,25.
Er komt later op de avond nog iemand , maar er zijn 2 kamers. Prachtig.
Eerst lekker douchen en dan wat eten.
Uit de caravan naast me komt een Fransman, die goed Engels spreekt, naar me toe en vraagt of ik met de Camino bezig ben.
Hij ook, maar hij rust een paar dagen, want zijn conditie is niet zo goed.

Al mijn spullen kunnen nu lekker drogen in de zon die nu schijnt en binnen hangt ook alles uit.

Vanavond maar weer lekker vroeg naar bed.
Het lijkt erop dat ik de mobilehome voor mezelf heb, want het is half 9 en nog geen pelgrim.
De Franse jongen, die gisteren mijn telefoon leende, staat ook weer op deze camping.
Om 21.15u komt een fietser aan, helemaal onder de modder.
Hij heet Philippe. Maar ik ga slapen, dus we hebben elkaar maar kort gesproken.

Dag 5:  Woensdag 20 juli:
Chatellerault – St. – Georges – les – Baillargeaux = 21,5 km

Op 8.00uur opgestaan.
Gegeten en ingepakt en “en route.”
Het is bewolkt.
Ik heb zachtjes nog naar Philippe geroepen, maar hij sliep nog.
Meteen goed gelopen.
Het wordt een mooie route langs het water Le Clain van dorp naar dorp.

De steden zijn grijs en grauw, maar de huizen buiten de stad  langs de wegen naar het volgende dorp zijn alleenstaand en groot met allemaal een hek en  vaak een hond.
De weg zelf is vals plat, soms erg vermoeiend.
Het is bewolkt, maar het waait niet meer zo hard en het wordt iets warmer.
Het gelukzalige Caminogevoel komt weer wat terug.
Slechter dan de afgelopen twee dagen kan het toch niet worden.
De Franse jongen van de twee campings komt me moeizaam voorbij gefietst.
Hij gaat naar Poitiers, nu zal ik hem wel niet meer zien.

Ik zit in een bushokje te rusten als het weer gaat regenen.
Tot ongeveer 14.00uur prachtig gelopen, mooie wegen.
Het begint nu al wat heuvelachtiger te worden.
Dan komt er een ruïne in zicht, het zijn de resten van Oud – Poitiers.

                            
Ook kom ik in een tuin zomaar een houten beeld tegen van St.Jacques.

Ik moet er een stuk voor omlopen, maar de slag van Poitiers moet ik zien.
Het is een monument aan het worden.
Het wordt op dit moment helemaal gerestaureerd en ik heb pech want de mooie glasplaten die alles uitbeelden, staan nog aan de kant.
Toch blij dat ik er de kilometers  voor omgelopen heb.
Het is een belangrijk stukje geschiedenis voor West- Europa.

In Dominis op de kruising plotseling weer een teken van St.Jacques, ik ben op de goede weg.

Dan slaat het debacle weer toe.
Rond twee uur gaat het regenen; de lucht zit helemaal vol.
Ik moet nog een km of 8; dat is minstens 2 uur wandelen.
Ik sta onder een wat bredere dakgoot en precies uit de wind.
Ik ga maar op de grond zitten, de poncho over de spullen en zelf het blauwe jack aan en de paraplu op.
Het klettert er goed uit.
Ik wacht zo tot kwart voor 3 en dan wordt het iets minder.
Ik neem het besluit om door te lopen.
Poncho aan, plastic overschoenen en gaan. Ultreia!!!!!!!!!!!!!!!!!!
De groene plastic broek is al weggegooid. Geen succes. Gewoon een natte broek en droge schoenen.
Het is afzien, maar op een gegeven moment “leg je jezelf er gewoon bij neer” en trek je  jezelf niets meer aan van die regen.
Ik koop onderweg nog een appelkoek en ga weer verder.
Nog een mooi kasteel gezien.

Gelukkig ben ik snel bij de camping.
Vrij luxe.

Een plaats voor mij en mijn tentje kost €36,- en het regent nog steeds.

Er is niets te huur en de camping Municipal een eind verderop verhuurt ook niets.
Het alternatief is het hotel in het dorp.
Ik ga daar kijken en vraag om een kamer.
Schrik niet: € 26,- voor de kamer, €10,- voor het diner en €4,- voor het ontbijt.
Prima!!!!!!!!!!!! Weer geluk.
De wat negatieve stemming wordt weer snel omgezet in een vrolijke.
Lekker douchen, alles ophangen en lekker op bed liggen en om 20.00u diner.
Het diner is voortreffelijk:
Een heerlijk koud buffet als voorgerecht; gebakken zalm met een gepofte appel als hoofdgerecht, alles overgoten met een flesje wijn en een kaasplankje als nagerecht!!!! En dat allemaal voor een pelgrim…………………
Onthoud de plaats: Hotel Bar des Sports in St. Georges-les-Baillargeaux
Wat een goede keuze om dit te doen na al die regen.
Het meisje van de camping zegt dat het heel de week slecht weer blijft, maar morgen in Poitiers ook  een goede slaapplaats; de jeugdherberg.
Buiten regent het; binnen geniet een pelgrim van een zacht bed.

Dag 6:  Donderdag 21 juli :
St.Georges – les – Baillargeauz – Poitiers = 14,5 km

Lekker gedoucht en het simpele Franse ontbijt tot mij genomen.
Om 9.00uur op pad.
Het is nog droog.
Ik loop de D4, aardig druk, maar het kan niet anders.
Een mooi kasteel vlak bij St. Georges: Vayres

Rond 11.00u in Poitiers, de voorstadjes zijn grijs en grauw.
Eerst naar het centrum om foto’s te maken en dan de jeugdherberg opzoeken.
Het weer valt nog niet tegen, de zon gaat zelfs even schijnen.
Rond 14.00uur heb ik verschillende mooie gebouwen bekeken: het mooie postkantoor, het geweldige stadhuis, de Basiliek de Notre Dame en de  kathedraal St.Pierre.
Ik ben naar de VVV geweest en een plattegrond gekregen.
De jeugdherberg ligt een eindje uit de buurt en gaat pas om 17.00u open.
Ik ga “lekker”  snacken bij de Quick!!!!!!! En ik heb voorraad voor vanavond en morgenochtend.
Op weg naar de jeugdherberg kom ik langs de kerk van St.Hilaire.
      
Een mevrouw op het plein voor het stadhuis had me er al op gewezen.
De kerk van St. Jacques in Poitiers.
Een gids leidt net een groepje mensen rond en een Duitse mevrouw maakt een praatje met me.
Ik ben toevallig een voorbeeld van de pelgrim op weg naar Santiago. Grappig!
Poitiers is een mooie,oude  stad; grote huizen, vaak zand-grijskleurig van gesteente.

In de jeugdherberg doet een wat vreemde jongen de deur open; hij loopt een beetje in zichzelf gekeerd rond.
Ik krijg kamer 8 en als ik daar aankom, ligt daar ook die jongen en er is nog een plaats bezet.
Ik leg mijn spullen weg, ga douchen en verken de omgeving.
Wie zit er voor de televisie?: de Franse jongen , Boris, van de twee campings.
Hij is oververmoeid en blijft een paar dagen in de jeugdherberg uitrusten.
Hij heeft ook kamer 8.
Ik ga wat lezen, de volgende dag voorbereiden en op tijd naar bed.
Ik merk dat het niet druk is in de herberg en vraag aan de baas of er nog een kamer vrij is voor mij.
Ik ben wel toe aan een goede nachtrust.
En ja hoor, geen probleem.
Spullen opgehaald in kamer 8 en heerlijk alleen geslapen in kamer 1.
Alles weer lekker uit kunnen hangen, dus dat is mooi meegenomen.

Rond een uur of 9 gaan slapen.
Morgen naar Vivonne; het weer wordt wat beter!!!!!!!!!!!!!!!!?????????????
Alles mag, behalve regen.

Dag 7:  Vrijdag 22 juli:
Poitiers – Vivonne = 21,9km

Gisterenavond om 19.45u nog forse buien.
Ik moet voor volgend jaar naast de camping ook alternatieven regelen.
Het is wel heel typisch dat ik eigenlijk nog geen pelgrims onderweg ben tegengekomen, niet op de fiets en niet te voet.
Wel zijn de mensen die je onderweg tegenkomt heel spontaan en stoppen zelfs met de auto.
Een mevrouw wordt heel erg enthousiast als ze mij ziet; haar zoon is op dit moment in Roncevalles.
Een wat oudere heer loodst me de stad uit en al snel ben ik op de goede weg, rechttoe ,rechtaan.
Leuk is het feit dat ik al 2x de complimenten heb gekregen voor mijn Frans.
Door het veel te spreken, gaat het ook steeds beter.
De jongeren spreken trouwens steeds meer Engels, ze zijn op de goede weg in Frankrijk.
In Ligué een mooi standbeeld van de H. Martinus. Mijn vriend heb ik er maar bij gezet.

     
In de abdij een stempel gehaald bij een monnik.
Het is  nog steeds druk op de D4, maar de auto’s gaan netjes opzij en de mensen zwaaien meestal terug en………………….de zon schijnt, alles wordt dan toch iets vriendelijker.
In Steuil een stuk quiche gekocht bij de slager en als middageten een lekkere koek.
Ik loop wat langzamer en rust wat meer uit, zodat ik niet te vroeg op de camping ben; de avonden zijn al lang genoeg.
Langs een groene weg naar Vivonne staat hoog een kasteel.

Als de bushokjes geen bankje hebben, gebruik ik als alternatief de brandwaterpalen van de Franse brandweer.
Om half 3 ben ik in Vivonne.
Ik loop naar het centrum en rust uit in een heel, mooi oud kerkje.
Ik heb het bordje naar de camping al gezien.
Eten kopen, maar de winkels zijn tussen de middag gesloten, vaak van 13.00u tot 15.00u of nog later.
De Fransen eten dan voor de eerste keer warm.
Ik vraag me toch af hoe die Fransen leven en werken. Een mooi project om te bestuderen.
Het was vandaag soms al behoorlijk klimmen en de landbouwgrond begint ook te veranderen, van kleur en veel meer stenen erbij.
Het is een aardige camping; van een Nederlands echtpaar een krant gekregen om te lezen; blaadjes verzamelen om te lezen en vroeg naar bed.

Dag 8:  zaterdag 23 juli:
Vivonne – Messé  =  27,1 km

Rond 7.00u gaan inpakken, alles erg vochtig.
Vivonne al snel verlaten en via mooi weggetjes met hertjes en water ga ik op weg naar Voulon.
 
Het is zaterdag , dus erg rustig.
In anderhalf uur tijd 3 auto’s gezien.
Om 11.15u ben ik in Voulon. Er is geen bakker, maar een meneer vraagt of ik honger heb en hij haalt een half stokbrood en een appel. Boffen.
Op weg naar Couhé ontmoet ik een fietser die de omgeving goed kent, hij spreekt 3 talen.
Grappig.
In Couhé staat hij op me te wachten en wijst me de bakker. Ik koop een stuk pizza , die de mevrouw voor me warm maakt en ze hervult mijn flesjes water.
Het is half twee en ik ga eerst koffiedrinken.
De eigenaar van de zaak kijkt verbaasd als ik mijn schoenen uitdoe, dat moet ik toch maar buiten doen.
Een foutje is zo gemaakt……………………………
Ik koop verder niets bij de bakker, want in Rom is ook een bakker.
Ik loop verder en zie Messé aangegeven staan; ik hoef niet langs Rom!!!
Dus ook geen eten; ik heb nog een worstje, een stukje brood en pinda’s.
Het laatste stukje naar Messé gaat vanzelf. Daar aangekomen weet niemand iets van een camping.
Ik kijk nog eens op mijn plattegrond en zie dat de camping bij Roche –Ellie ligt, 2 km verderop. Dan stopt er een man op de brommer; hij weet de camping en ik mag meerijden. Niet gedaan dus, want het is vlakbij!!!!
Mooi niet dus.
Een oudere man in een oude, vieze auto vol vliegen rijdt mij rond en probeert overal te vragen waar de camping is en “zet me” dan opeens uit de auto.
Ik moet het maar aan het jongetje op de tractor vragen.
En ja hoor………………..een km verderop naar links bij 2 huizen. ?????????
De mevrouw van de camping staat me al op te wachten.
Het zijn Engelse eigenaren. Heel vriendelijk.

Ik heb het grote veld voor mij alleen; het sanitair is netjes, er liggen tijdschriften; ik mag zoveel fruit eten als ik wil en ik krijg voor de € 20,- een tafel en een stoel; een sandwich ham, kaas, chips, bier en wijn.

Zo kom ik de avond wel door.
Wel uitzoeken waarom er zoveel Engelsen hier wonen.
Dan komt later op de avond de man van de brommer voorbij en vraagt of ik nog meega naar een feest.
Dat aanbod heb ik maar afgeslagen.

Dag 9.  Zondag 24 juli:
Messé – Chef – Boutonne = 24,5 km

Ik start met mooi weer, maar na een half uur is het helemaal dichtgetrokken.
De weg is prachtig, heel rustig.
In Pers een heel oud kerkje uit de Merovingische tijd en een supermodern gemeentehuis.
           

Rue des Artistes roept herinneringen op aan vorig jaar. Gelukkig vraag ik de weg, anders was ik fout gelopen.

Onderweg pluk ik veel bramen, soms moeten ze nog wat rijpen, maar ze zijn erg lekker.
Om half 4 ben ik in Chef- Boutonne.
Er is niets open behalve een café; daar drink ik koffie en een biertje en besluit te wachten tot de bakker om 17.00u open gaat.
Voldoende eten ingeslagen en op weg naar de camping een kilometer verderop.
Ik mag mijn tent wegzetten en hoef niet te betalen.
Alleen het gaat regenen.
Ik blijf zolang mogelijk in de kantine zitten, lees de krant en overleg met een Franse mevrouw die wat Nederlands spreekt, hoe ik morgen verder ga.
De camping in Le Lizot is in ieder geval dicht.
Er is wel een camping verder op de route bij Aulny.
Van ellende om 21.00u gaan slapen.
De voorspellingen voor morgen zijn weer slecht………………..een pelgrim moet afzien!!

Dag 10:  Maandag 25 juli:
Chef- Boutonne – Saint-Mande-Sur-Bredoire = 21 km

Redelijk geslapen ; het miezert, maar redelijk droog kunnen inpakken.
Het is 10.15u, de eerste rust in een kerkje van Crézières, even droog zitten, want het miezert heel de tijd. Alles is klam en dat is niet prettig.
Voor vanavond op zoek naar een hotelletje of zo.
Het is poncho aan en uit en dan maar gewoon aan.
Toch een praatje gemaakt met een Engelse Fransman of een Franse Engelsman. Het gaat redelijk maar ik moet op tijd rusten.
Kousen verwisselen kan nog 1x dus daar wacht ik nog even mee.
Het waait nu en daarom is het even droog.
Ik eet een stuk stokbrood met het laatste stukje kaas en weer op weg.
Onderweg zwaai ik naar een Nederlandse auto; ze stoppen en maken een praatje. Ik kan meteen zeggen dat het linkerachterlicht kapot is.
De mevrouw heeft het alleen maar over het mooie Romaanse kerkje in Aulny, dat ik zeker moet gaan bezoeken. En er is een hotel!!!!
Het is half 3 , nog een kilometer of 8 denk ik.
Als ik Aulny binnenloop , vraag ik water en de meneer vertelt dat er een opvanghuis is voor pelgrims.
In het stadje zelf spreek ik weer iemand aan en die brengt me naar een non die me weer verder brengt naar een ouder echtpaar dat voor het St.Jacqueshuis zorgt.

Toeval…………………………..?????
Ik slaap vanavond in ieder geval droog!
Een prima onderkomen voor mij alleen, maar geen eten te koop.
Ik ga terug het dorp in en probeer bij een restaurant te eten.
Nee dus, het is maandag , de keuken is dicht.
Wel maakt de eigenaar een heerlijke sandwich ham voor mij.
Om 20.00uur naar bed gegaan. Morgen 30 km. voor de boeg.

Dag 11:  Dinsdag 26 juli:
St. Mande- Sur- Bredoire  -  Le Douhet  = 34,9km

Rond half 7 opgestaan.
Oud brood met suiker opgebakken in een koekenpan; heerlijk.
Toch nog naar de kerk geweest die 800m verderop ligt en daar is de man van het St. Jacqueshuis vrijwilligerswerk aan het doen.

Om 8.30 vertrokken ; het is wat drukkend warm, maar droog.
Bij Paillé stop een boer op de tractor en vraagt of ik verdwaald ben. Nee,  maar wel een praatje.
Het is half 12 ; ik stop in Varaize bij een hele mooi kerk, maar ik mag er niet in.
Ik wil wel vers water en dat pak ik bij een hele chique openbare toilet.
Verderop kom ik “Bordeaux “ al tegen.
Het is drukkend warm.
Plotseling kom ik een verwarde, oude man tegen met kapotte laarzen; in zijn onderbroek en overhemd. Zijn gezicht aan de zijkant is kapot.
“St. Jacques?” roept hij. “Oui”, zeg ik.
“Bon chance”, roept hij nog en weg is hij.
In Ecoyeux weer een Romaanse kerk, maar nu snap ik waarom: Ik loop de Romaanse route.
 In elk dorp een grote Romaanse kerk, prachtig van buiten en sober van binnen.
Maar geen enkele winkel; allemaal voorgoed dicht. De crisis?
De oude mannen van het dorp gaan kaarten en wijzen me de weg; linksom of rechtsom, het maakt niet uit.
Ik ga toch maar binnendoor.
Vooral een goede kaart en een Franse mond is belangrijk.
Om half vijf kom ik op de camping aan; heel rustig.
Ik zoek een plaatsje bij een picknicktafel die bij een andere tent staat en installeer me weer.
Ik eet, lees en schrijf en om 20.00uur naar bed.
Goed geslapen tot half 7.

Dag 12:  Woensdag 27 juli:
Le Douhet – St. André de Lidon = 29,3 km

Inpakken m.b.v. de picknicktafel en op weg.
Eerst de verkeerde kant op gelopen, omdat ik het niet goed heb voorbereid.
Dat is een extra 20 minuten klimmen.
Op weg naar Saintes, een grote plaats, langs een drukke weg.
Gelukkig met een soort fietspad ernaast.
Het duurt tot half 1 eer ik goed en wel de stad uit ben, wel eten ingeslagen en mooie foto’s gemaakt. Het is drukkend warm.

Nu weer van dorp naar dorp; drinken vragen, want het is dorstig weer.
In Rioux een mooie kerk, maar dat is dan ook het enige; alle winkels zijn opgeheven net als in Bosschenhoofd.
Gisteren liep ik tussen de druiven, nu zijn het weer de zonnebloemen, maisvelden.
Het landschap is wat glooiend.
Om half 5 in St.Andre de Libon; een lekker biertje gedronken en naar de bakker.
Ze kennen de camping niet; weer hetzelfde verhaal.
Een gemeente met bijgemeentes. Dan naar het gemeentehuis; de “burgemeester” wijst me de weg.
Ik mag anderhalve km teruglopen naar weer een Engelse camping.
Er staat 1 caravan, Engelse mensen.
Ik doe mijn verhaal en krijg een lekker biertje.
Later komen de eigenaren. Dolenthousiast, ik ben hun eerste pelgrim.
Ze zijn zelf als rolstoelvrijwilligers naar Santiago geweest en hebben nu hier alles ingericht voor rolstoelvakanties.
Later op de avond word ik uitgenodigd om te barbecuen; heerlijk.
Pas om 21.30u naar bed.

Dag 13: Donderdag 28 juli:
St. Andre de Lidon – St. –Thomas – de Conac = 31,3 km

Een mooie dag en om 8.00uur en route.
Het verloopt allemaal voorspoedig, eindelijk de zon. Gelukkig 2 keer mijn flesjes kunnen vervangen door lekker koud water.
Ik neem een tussendoorroute richting St. Forte; ik kom op een splitsing en ik weet het niet meer, links of rechts.
De Gr 360 gaat rechtdoor en ik zie op mijn kaart dat hij ook in het dorp uitkomt, dus rechtdoor door de velden.
                      
Ik kom in een heel klein gehuchtje Floirac, weer met een oude kerk en ik ga er eten.
Ik zie een oude man van het veld terugkomen met tomaten en meloenen.
Even later brengt hij mij twee tomaten en een meloen.
Heerlijk in het zonnetje alles opgepeuzeld.

Het is kwart voor 3 en ik zit in een voorgehucht van St.Thomas.
Het is een 4 sterrencamping waar ik naar toe ga , dus ik ga eerst bij het gemeentehuis maar om een slaapplaats vragen.
Door een bordje dat ik rechtsaf het land in moet om de camping te bereiken, word ik in verwarring gebracht.
Ik moet flink klimmen om in St. Thomas zelf te komen.
Ik maak wel een foto van een beroemde molen en een mooie kerk.
              

Ik vraag naar de camping en ja hoor , ik moet helemaal terug naar het paadje.
De camping ligt werkelijk midden in het land.
Gelukkig wil een aardige meneer mij wel brengen.
Ik moet € 20,- betalen , maar krijg er toch nog €2,- vanaf.
Een grote, volle camping en toch geen contact.
Ik mag wel een stoel lenen.
Ik ga frites eten en op tijd naar bed.
De avonden blijven soms vervelend lang duren.
Volgend jaar zeker een puzzelboekje meenemen of een spelletje.

Dag 14: vrijdag 29 juli:
Saint-Thomas de Conac – Braud-et-Saint-Louis = 20 km

Opgestaan met een stralende zon, ingepakt, gegeten en op weg.
Vandaag niet zo’n lange tocht dus rustig beginnen.
De eerste Chateaus komen eraan; ik loop al een hele tijd tussen alleen maar druivenranken.
Ik ben nu echt in het Gironde gebied:
Nu weet ik waarom er uit Frankrijk zoveel van dat lekkere , rode vocht komt.

Het is kwart voor 1 en het begint wat te waaien; dat is wel lekker.
Ik loop een 9 km lange weg zonder dorpjes, wel af en toe huizen van de wijnmakers,want het is nu alleen maar druiven wat de klok slaat.
De wegen zijn wat glooiend, roofvogels hangen in de lucht.
Op tijd drinken, want het is warm ook al wordt er 24 graden als temperatuur opgegeven.
In St. Ciers sur Gironde een foto gemaakt van een kerk, de Romaanse tijd is voorbij.

Om 16.00uur op de camping aangekomen.
Er is niets te doen hier, ook geen stoel of picknicktafel. Dat wordt echt kamperen.
Gelukkig aan de mevrouw de route van morgen gevraagd. Ze zegt dat ik via Blaye moet lopen, dat is mooi en veel gerichter.
Ik eet een stokbroodje sardines, wat nootjes en ga op tijd slapen.

Dag 15:   Zaterdag 30 juli:
Braud-et-saint-Louis  - Bourg-en –Gironde   = 29 km

Een slechte nacht, veel lawaai van kampeerders die tot diep in de nacht feesten en warm in de tent.
Vroeg opgestaan en om 7.30u vertrokken.
Ik heb me al zorgen gemaakt over morgen; hoe kom ik op tijd in Bordeaux en haal ik de bus naar huis.
Ik heb het echt van me af moeten zetten.
Allerlei variaties van oplossingen zijn de revu gepasseerd. Ik weet de oplossing: ik neem in Bourg de bus naar Bordeaux.

Dat geeft zoveel rust dat ik volop kan genieten van een lange weg die door een prachtig natuurgebied loopt; moerassen, roofvogels, wilde paarden; sloten met “sigaren”.
Het is echt genieten.
In het begin flink doorgelopen, want het wordt al warm.
In de verte een soort kerncentrale van Blaye?
En overal van die witte Peugeootjes in het landschap. Vissen? Stropen?
In Blay is het markt en erg druk.
Ik heb niet veel van de stad gezien, wel gegeten en eten ingeslagen.
Fruit en sardines. Altijd heel belangrijk.
Om half 12 de stad weer uit op weg naar Bourg.
Het is nu het ene chateau na het andere. Côtes du Bourg zal wel een merk zijn; binnenkort even informeren.
Gelukkig kan ik overal mijn flesjes water vervangen.

Het is nu 13.545u en nog een kilometer of 6.
Ik doe het rustig aan, want het is erg warm.
Het waait stevig , omdat we aan het water zitten. Ik maak een praatje met een man en zijn zoon die werken in de tuin.
Ze sturen me tussendoor naar de camping en ze vertellen meteen dat ik met de bus naar Bordeaux kan.
In Bourg is een trouwpartij; als die feesten???????
Er is ook film en muziek in het dorp. Ze zijn al volop aan het repeteren.
Ik spreek nog met een Belgisch echtpaar; zij gaan misschien naar Bordeaux en dan mag ik meerijden.
Met de campingbaas de bustijden nog eens doorgenomen, foto’s gemaakt van Bourg en naar bed.

       
Dag 16:  Zondag 31 juli
Bourg – en – Gironde  -  Bordeaux = 34,9 km die niet gelopen zijn.

De hele nacht bijna geen oog dicht gedaan.
Het was disco tot 4.00u van de bruiloft.
Als ik ’s morgens wakker word, zit er een klein musje in mijn voortentje. Ik moet hem “dwingen” om weg te vliegen.
Om 10.05 gaat de bus naar Lormont, een voorstadje van Bordeaux.
Om 10.10 komt de bus.
Ik heb eerst nog een aantal mooie foto’s gemaakt van Bourg.
Als ik in Lormont aankom en vraag ik hoe ik verder moet en zegt een man dat ik de tram moet pakken.
Hij regelt het kaartje voor mij en laat mij op tijd uitstappen.
Wat een stad!!!!
 
Bij het station St.Jean vraag ik weer waar de Eurolinesbussen stoppen en gelukkig vind ik de plaats van vertrek.
Er komt een rust over me heen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Wie doet me nog wat????

Ik eet op het station een heerlijke sandwich met kip en drink cola en ga mensen kijken, want buiten is het veel te warm.
Een hele goede beslissing geweest om het vandaag zo te regelen.
Na 15 dagen wandelen, naar huis, dat is een mooi vooruitzicht.

In het invalidetoilet wordt alles reisvaardig gemaakt voor de terugweg.
Om half 5 nog eten en drinken ingeslagen voor de terugweg en naar de bushalte. Er zijn al mensen aanwezig;allemaal Nederlanders.
Om kwart voor zes vertrekt de bus.
Hij is bijna vol; ik zit bij de middenuitgang, dus ik kan mijn stoel helemaal naar achteren bewegen.
Tijdens de rit krijg ik wel last van mijn rechterbeen en dikke voeten.
In Brussel moeten we nog overstappen en anderhalf uur wachten.
Hier heb ik gesprek met een Nederlander die in de buurt van Bordeaux woont en ook hij snapt niet veel van het leven van de Fransen.
Erg rijk zijn de meeste mensen er niet.
Na een vermoeiende tocht kom ik om 10.15 u in Breda aan.
De familie staat me al op te wachten.

Einde van deel 3:  Tours – Bordeaux op maandag 1 augustus.