Oudenbosch – Santiago de Compostela,  Deel 4:

 Bourg sur Gironde – Pamplona =  371,9 km.

Vrijdag 18 mei t/m zaterdag 2 juni 2012

“Wie onderweg is, vernieuwt zich met elke stap!.”

Inleiding:

Het gaat allemaal goed komen.
Stefan(ie) brengen mij weg op donderdag 17 mei.
We gaan terug naar Bourg sur Gironde en lopen 18 mei naar Bordeaux.
Er wordt dus niet gesmokkeld.

De voorbereidingen voor deel 4 van de Tocht der Tochten zijn weer in volle gang.
Het is nu 12 maart en vandaag de eerste wat langere tocht van 4 ½uur gemaakt.
Het Rondje D’n Halder.
Opmerkelijk dat ik al twee keer iets te horen krijg over mijn nieuwe wandelstok.
Ze vinden hem mooi.
Volgende week de rugzak en de tent van het zolder halen en alle routes nog eens goed doornemen en van lieverlee gaan trainen met de grote rugzak.

Het is 30 maart en al 3 tochten in volle bepakking gemaakt.
Het gaat goed.
Na een tijdje lopen is het net of je de rugzak niet meer voelt en dat is een goed teken.
Tijdens een van de wandelingen een mooie foto gemaakt.

Het is nu zondag 13 mei: Moederdag.
Ik heb wel wat gelopen met volle bepakking , maar het is de laatste tijd constant slecht weer geweest, dus dat is een tegenvaller.
Morgen, maandag, nog een lange tocht , alles nog nakijken en vertrekken op donderdag 17 mei ’s morgens om 6.00u.

De route is als volgt verlopen; heel anders dan ik had verwacht.

Route St-Jacques:  Voie du Tours.
Van Bourg sur Gironde naar Pamplona = 371,9km

Donderdag 17 mei met Stefan en Stefanie naar Bourg sur Gironde  gereden en geslapen in mijn tent.

1.     Vrijdag   18 mei :

Van Camping Municipal La Citadelle = Bourg sur Gironde naar Camping Le Village du Lac Bordeaux-Bruges=   32,8 km
Geslapen in een mobile-home= slecht weer.

2.      Zaterdag 19 mei :

    Van Camping Le Village du Lac in Bordeaux- Bruges naar :
    Amis de St. Jacques de Compostelle : Gite St. Jacques
    1 rue de Chartreze  33170 Gradignan  =16,8 km
     Geslapen in een herberg : slecht weer.

3.       Zondag 20 mei :
     
Van Gradignan – naar Le Barp : =  25,4km
      Geslapen in een judozaal: slecht weer.


     4.      Maandag 21 mei :

     Van Le Barp naar Mons en Belin:= 19,6 km
     Geslapen in een herberg: slecht weer

    5.      Dinsdag 22 mei : 

    Van  Mons en Belin naar Mousty = 20 km
    Geslapen in een herberg: het weer wordt beter.

6. Woensdag 23 mei:

Van Mousty naar Labouheyre= 27 km
Geslapen in een herberg.
Vanaf nu wordt het weer steeds beter tot Pamplona toe.

      7.     Donderdag 24 mei:

      Van Labouheyre naar Onesse et Lahaire=25,7 km
      Geslapen in een herberg.

      8.    Vrijdag 25mei:

      Van Onesse et Lahaire naar Taller= 25 km
      Geslapen in een herberg.

      9.    Zaterdag 26 mei:

      Van Taller naar Saint Paul les Dax= 19,5 km
      Geslapen in een herberg

      10.   Zondag 27 mei:
 
      Van St.Paul les Dax  naar Cagnotte = 18 km
      Geslapen in een herberg.

      11.   Maandag 28 mei:

      Van  Cagnotte naar Arancou = 26,6 km
      Geslapen in een herberg.

     12.   Dinsdag 29 mei :

     Van Arancou naar Ostabat – Asme= 26,1 km
     Geslapen in een herberg

   13.   Woensdag 30 mei :

   Van Ostabat Asme naar Saint Jean Pied de Port= 22,7 km
   Geslapen in een Nederlandse herberg L’Esprit du Chemin.

  14.   Donderdag 31 mei:

Van St.Jean Pied de Port naar Roncevalles= 24,9 km
Geslapen in het klooster van Roncevalles.

 15.   Vrijdag 1 juni:

Van Roncevalles naar Larrasoana =  27,1 km
Geslapen in een herberg.

16.   Zaterdag 2 juni:

Van Larrasoana naar Pamplona = 14,7 km

Om 14.00u komt Andre mij ophalen net buiten de stad bij de universiteit van Pamplona.

In totaal 371,9 km.
Met fout gelopen wegen komt het ongeveer op 375 km.

De paklijst.

Algemeen:

Rugzak
Wandelstok
Tilly Hat,
Zwitsers mes + groter zakmes

Kleine plastic flesjes :

1. SRL gelei ( veel)
2. voetencrème
3. tandpasta
4. douchegel
5. zonnecreme

Kleding en hygiëne:alles in plastic zakken.

Tandenborsteltje
Veiligheidssluitspeld ( 2)
Oordopjes
Klein handdoekje(2)
2 T-shirts ( speciale)
2 onderbroeken
1 blouse
Blauwe fleecetrui
Blauwe jack
Poncho+ plastic overschoenen.
3 paar kousen
Crocks
Slaapzak  + slaapkussen
2 zakdoeken
2 lange afritsbroeken
Verzekeringspapieren
Identiteitsbewijs/bankpas
Stift en potloodje
Schrift
Foto van allemaal
Drinkflessen
Solar oplaadlamp
Toiletpapier
Wasknijpertjes
Plastic zakjes
Nylon touw
3 in 1 bestek: Sporck
Aansteker
EHBO:

1. Compeed
2. Imodium
3. Lippenvet
4. Pleisters
5. Paracetamol

Telefoon
Fototoestel
Hondenschrik
Kaartjes basiliek eigen gemaakt.
Zitmatje + voetenmatje
Naald en draad: ijzerdraad
Adressen van de kinderen

Tent + onderzeil + slaapmat

Volgend jaar:

1. Overtrek voor kussen
2. Nieuwe zomersokken
3. Nieuwe binnenzooltjes
4. Dunne slaapzak
5. Bakje om eten in mee te nemen
6. Nieuw simpel slaapmatje
7. First Aid Lifeline vernieuwen
8. Wandelstok omwinden

Deel 4:  Bourg sur Gironde  - Pamplona

Donderdag  17 mei:

’s Morgens om 6.15u vertrokken met Stefan(ie) naar Bourg sur Gironde , naar dezelfde camping waar ik vorig jaar ben gestopt met wandelen.
Tot Parijs gaat het prima.
Dan  begint de ellende; het lijkt wel of heel Parijs leeg rijdt voor een lang weekend weg.
In ieder geval hele lange files, terwijl we 6 banen breed rijden.
Gelukkig is het maar een graad of 14.

Rond 14.00u is de misère afgelopen en we “vliegen” naar Bordeaux.
Ondertussen zie je de temperatuur omhoog gaan naar zo’n 27 graden, mooi kampeerweer.
Stefan(ie) zijn helemaal onder de indruk van Bourg.
We zetten de tent op en gaan lekker eten in de Pizzaria. Stefanie ontdekt de eerste aanwijzingen van de Voie du Tours, die stonden er vorig jaar nog niet.

Rond half 10 is het slaaptijd.
’s Nachts heeft het geregend, maar ’s morgens is het weer droog.

Dag 1:  Vrijdag 18 mei:

 Bourg sur Gironde naar camping Village du Lac boven Bordeaux in Bruges=  32,8 km

Om 7.00u wakker en redelijk geslapen; inpakken en goed ontbijten.

Om 8.15u gaan we vertrekken en volgen de aangegeven route.
Onderweg nog wat foto’s van chateaus en dan langs de D669 naar

Bordeaux.                                                     

De eerste kousenwisseling is meteen in een mooi bushokje.

Stefan(ie) keren na een kilometer of 8  binnendoor terug en gaan naar Parijs.

En route!!! Ultreia!!!

Het is zwaar bewolkt, maar het blijft nog droog.
In St.Andre de Dubac vraagt een “echte” opa of ik naar St. Jacques ga.
“Oui, monsieur”.
“Bravo”. Zo’n oppepper is dan heel leuk.
Mooi. Zwaaien naar een bruidspaar, gegeten en gedronken in een bushokje en verder naar Bordeaux.
De Dordogne ben ik al overgestoken en ik kan merken dat ik de grote stad ga naderen.
Voorsteden met grote winkelcentra en daar loop ik op een wat grotere weg doorheen.
Het is kwart voor twee en ik moet nog een kilometer of 12.
Ook moet ik de Garonne oversteken en in een Renaultgarage vertellen ze dat ik dat niet mag, alleen fietsers op het fietspad.
Het is even puzzelen en dan sta ik oog in oog met een verbodsbod: geen voetgangers.
Toch niet lang nagedacht; als er fietsers overheen kunnen, dan ik ook en ik moet naar de overkant.
      

Het is een spannende , lange weg , maar het lukt.
Later helpt een wielrenner me weer verder op weg en ik kom bij een Fair terecht.
Superdruk!!
Een agent vertelt me een weg tussendoor naar de camping en om 17.00u ben ik er.
Het is ondertussen gaan regenen en dan weer droog en ik vraag of ze voor een pelgrimsprijsje iets te verhuren hebben en ja hoor: een Rapidhome.

Ik kan alles nog even buiten hangen en heb goed gekozen, want ‘s nachts begint het te regenen tot de andere morgen een uur of 10.00u.
Alles lekker droog gebleven.
Toen had ik nog geen vermoeden dat ik mijn tent niet meer zou gaan gebruiken!
In het winkeltje op de camping nog wat eten en drinken gekocht en rond 9.00uur gaan slapen.
Morgen door Bordeaux naar Gradignan.

Dag 2: Zaterdag 19 mei

Camping Village du Lac-Bordeaux naar Gradignan=16,8 km

Omdat het zo regent, blijf ik tot 10.00u in de Rapidhome en start in de regen de volgende etappe.
Ik neem gelukkig de juiste afslagen en kom op het fietspad naar Bordeaux; een hele vooruitgang in de grote steden van Frankrijk en voor mij heel gemakkelijk, ik hoef alleen maar de bordjes te volgen.
In Bordeaux stopt het met regenen en de zon laat zich zelfs even zien.
Het is een prachtige stad en ik loop dwars door het centrum.

Bij het gemeentehuis klappen de mensen voor mij; dat is wel emotioneel en onverwacht.

Het laatste stuk is steeds maar rechtdoor en zo kom ik aan in Gradignan bij de herberg met een grote geschiedenis.
Ik word heel hartelijk ontvangen.
Er zijn al een aantal pelgrims, allemaal Fransen en die kennen elkaar al een tijdje zo te zien.
Ik kan dan nog niet vermoeden dat ik verder helemaal tot St. Jean Pied de Port met hen op zal trekken.

Ik zie ook voor de eerste keer dat ze zelf hun eten klaar maken en dat is zeer uitgebreid; eerst een rosé met een paté als aperitief, dan  pasta, brood aardappelen, vlees, toetje en alles overgoten met een  rode wijn. Ze vinden het maar gek dat ik alleen een salade eet met een yoghurtje.

Ze stellen zich ook meteen voor, de dames: Madeleine en Anni en de heren: Philippe en Francis.
De vrijwilliger geeft een papier , waar alle plaatsen met een herberg op staan en geeft advies om eten in te slaan, want in Les Landes is er niet veel te krijgen, simpelweg omdat er bijna geen dorpen zijn.
“Pas de commerce”.
Voor morgen belt de eigenaar voor mij naar een gite Eliza, maar de eigenaresse is  pas ’s avonds om half 8 aanwezig; dat is een beetje laat.
Voor morgenochtend heb ik kant en klare boterhammen ingekocht.
’s Avonds praat ik nog met de Fransen en laat de familiefoto zien; ze zijn erg onder de indruk van het gezin en vinden Maria er nog erg jong uitzien.

’s Avonds op tijd naar bed; nog even naar de I-pod luisteren en dan slapen. Ik heb de rest niet meer gehoord en die sliepen toch in dezelfde ruimte.

Dag 3:  Zondag 20 mei.

Van Gradignan naar Le Barp=25,4 km

Rond 5 .00u ben ik al wakker; nog even dommelen.
Om half 8 gaan wassen, eten , spullen inpakken en op weg.
De dames zijn al vertrokken.
Ik volg nu de St.Jacquespijlen en gebruik mijn Google-uitdraai niet meer.
Ik haal de dames in en dan lopen zij voor en dan weer ik.
Het Caminogevoel komt er een beetje in; altijd pelgrims in de buurt.
Even een praatje en dan weer verder.
Vanmorgen was het helemaal grijs, er zijn maar een paar druppels gevallen.
Het is nu half 1 en ik loop een kilometers lang grindpad; aan twee kanten een sloot en verder alleen maar bomen en struiken.
Les Landes doet zijn naam eer aan.

Ik hoor schoten; er blijkt een reservaat te zijn voor wilde zwijnen en pauwen e.d. en daar komen de Fransen dan op zondag op schieten; wat een hobby.
Na mijn pauze gaat het regenen.
De weg is nog lang en er is geen enkele mogelijkheid om te schuilen.
Het is een prachtige , eentonige route maar beter dan langs de D-wegen.
De twee Franse mannen lopen nu achter me en de dames voor me; dat geeft een veilig gevoel.
Als ik in Le Barp aankom, een klein dorp gaan we naar de herberg.
Annie en Madeleine  zijn er als eerste en we schrikken ons rot.
Het is heel klein en het stinkt er verschrikkelijk. Er zijn al twee pelgrims, Italianen en die dachten natuurlijk dat ze de herberg voor zichzelf hadden.
De twee dames gaan er toch slapen.
Ik ga naar het restaurant en drink koffie.
De eigenaren hebben het ook over Eliza, maar die kunnen ze niet bereiken.
Ondertussen zijn Philippe en Francis ook gearriveerd en Annie vertelt over de situatie.
Ze gaan het een en ander regelen en gaan op hun gemak met de eigenaren zitten kaarten.
We drinken een biertje en zo wordt het al gauw een uur of 7. Ik heb altijd mijn tentje nog, maar het regent continu.
Dan komt het verlossende antwoord; de mannen mogen in een judozaal slapen.
We krijgen de sleutel en gaan er naar toe.

We eten in het restaurant en gaan dan slapen.
Het wordt nog heel gezellig zo met z’n drieën.

Dag 4:   Maandag 21 mei

Van Le Barp naar Mons en Belin = 19,6 km

We ontbijten in hetzelfde restaurant op z’n Frans.
Dat betekent een grote kop koffie, wat stokbrood met jam en als je geluk hebt nog een croissantje erbij.
Geen ontbijt om eens flink te gaan wandelen.

We gaan naar Mons en Belin  in de regen en lopen langs een saai monotoon stuk weg; je ziet zelfs geen dieren. Alleen 2 konijntjes en een eekhoorntje.
Philippe deelt mee, dat Les Landes het grootste woud van Europa is, dus er komen nog heel wat saaie stukken.
Om 12.00uur zijn we in Belin-Belit en we slaan eten in, want verderop zijn er geen winkels meer.
Om 14.00u zijn we al bij de gite en ik besluit om bij hen te blijven; het is wel gemakkelijk dat er gezorgd wordt voor mij.

Ik pas mijn wandelschema wel aan.
Bij het kopen van het eten moet ik er goed aan denken dat ik zelf in die herbergen kan koken. Dus op tijd voedzame etenswaren kopen, zoals soep, eieren, pasta e.d.
Even rusten op bed met mijn I.-pod, eten en kaarten met de heren.
Rond half 10 naar bed gegaan. Het regent nog steeds. Gelukkig hoef ik niet in de tent.

Dag 5: Dinsdag 22 mei

Van Mons enBelin naar Mousty = 20 km

Rond half 8 wordt het ochtendritueel ingezet: klein wasje, inpakken, eten en drinken, tandenpoetsen, de herberg poetsen en op weg.
Bij de eerste kruising hebben we al een probleem; links of rechts. Het staat niet zo goed aangegeven.
We hebben goed gegokt, want even verder zien we weer het beroemde teken.
In eerste instantie lopen we langs de D1010, niet zo groot als zijn naam zou doen vermoeden; de heren zwaaien niet, maar ik wel en meestal komt er wel een reactie.
We lopen langs de parallelweg van de snelweg en laten de vrachtwagens eens lekker toeteren; een hoop lol.
Dan gaan we het bos weer in.

Het is dan leuker dan langs de snelweg en ik loop gelukkig niet alleen, want dat zou wel heel eenzaam geweest zijn.
Het wandelritme van de heren is wel anders, maar ik pas me aan.
Het is wel jammer dat ik dit jaar niet zo ver zal komen, maar er staan hier wel  hele grote voordelen tegenover.
Een oud dorp met een kerk en dat is het dan wel.
Plotseling rijdt er een Spanjaard voorbij, gevolgd door een stel uit Pijnacker; gelukkig even weer Nederlands kletsen.
Later rijdt Joop uit Tilburg ook nog voorbij.
Ze zijn wel trots op mij , dat ik de Camino te voet doe.
We komen in Mousty aan en zoeken de gite. Ja, ja, die stond een kilometer voor het dorp. Dus terug.
De dames hebben hun intrek al genomen in het huisje met open haard die al heerlijk brandt.
Francis en Philippe gaan in een Tippitent slapen, dus krijg ik een eigen kamertje in het huisje.
Heerlijk; het wordt een warme, heerlijke avond met kaarten en een glaasje erbij.
De eigenaresse neemt ons mee naar Mousty in de auto, zodat we boodschappen kunnen doen.
Dat wordt lekker eten vanavond.
Het lijkt zo wel vakantie.
Aankomen, douchen, kleren wassen, uitrusten, eten koken en jezelf vermaken.
Volgend jaar wel een bakje meenemen om eten voor de andere dag in te kunnen bewaren.
Weggooien kan altijd nog.

Dag 6:  woensdag 23 mei

Van Mousty naar Labouheyre= 27 km

Vanmorgen lekker gegeten, ingepakt en op weg. Het is bewolkt en een graad of 15.
We lopen weer door Mousty en dan gaan we een traject in van bossen, zandpaden en asfaltweggetjes en dan kilometers lang.
Onderweg kom je een gehuchtje tegen en verder niets.
Het weer wordt steeds beter, van lieverlee klimt de temperatuur naar 24  graden.
Vandaag 2 herten weg zien schieten en nog een eekhoorntje en dat was het dan.
Na een lange tocht , denk ik , dat we nog een km of 7 moeten wandelen, maar plotseling zijn we gearriveerd in Labouheyre.

We schrijven in bij Jean en Jacqueline; dat betekent je credentialkaart laten bestempelen en betalen.
We worden naar een groepsopvanghuis gebracht en hebben een kamer met 3 stapelbedden.
Groot genoeg dus; maar geen keuken.
Dat wordt uit eten vanavond en morgen.
In het zelfde huis zijn nog 11 Nederlanders op de fiets neergestreken.
Even een kort praatje en dan gaan eten.
Rond 21.00u is de avond al weer voorbij.
Morgen naar Onesse et Lahaire.

Dag 7:  Donderdag 24 mei

Van Labouhaeyre naar Onesse et Lahaire = 25 km

De Franse heren zeggen dat ik flink gesnurkt heb……………………….
In het restaurant van gisteren nemen we het ontbijt; ik weet nu dat ik flink brood moet eten, want er komt niet meer.
In de plaats zelf kopen we bij de Spar nog eten voor de lunch.
Dan gaan we op weg.
We lopen weer een lang stuk langs de snelweg en proberen de vrachtauto’s aan het toeteren te krijgen.
Dan steken we een brug over en zien midden in het bos weer het routeteken.

We lopen een eindeloos zandpad door het bos en het is behoorlijk warm; mijn water raakt op.
Dan zien we een huis op een helling en horen een hondje blaffen; ik heb moeite om boven te komen, maar ik krijg water en we komen ook te weten dat we verkeerd lopen.
Een gouden greep.
Via een tussenweg komen we op de weg naar de camping.
Voor € 10, - de man slapen we in een mobilehome, krijgen we een biertje bij aankomst.
Het wordt weer een ritueel: douchen, kleren wassen, uitrusten en om 19.00u eten. Voor € 12,50 een voorgerecht, een hoofdgerecht, een kaasplankje en een toetje en wijn.
Hier word je dus echt verwend als pelgrim.
We kaarten nog even en dan slapen.
Ik speel nu ondertussen hun Franse spel, een soort rikken.
Om 22.00u is het nog zeker 20 graden; we hebben nu elke dag heerlijk weer.

Dag 8: vrijdag 25 mei

Van Onesse et Lahaire naar Taller= 25 km

Vannacht redelijk geslapen; op tijd opgestaan, omdat het warm wordt.
We vertrekken al om half 8.
We lopen langs een kleine weg =D 140.
Er is weinig schaduw, wat bossen en struiken. We zien een buizerd, maar verder niet veel.
Een fietser roept hallo; het is Harmen uit Utrecht.
Hij fietst alleen naar Santiago.
We hebben een leuk gesprek; na een kwartier rijdt hij weer door; hij wil in Dax komen.
Rond half 3 lopen we Taller binnen.
Bij elke wat groter dorp staat nu een blauw bord.

We komen in de gemeentelijke herberg.
Het is erg fijn, want tot nu toe zijn er geen medepelgrims en hebben we de ruimte helemaal voor onszelf.
Philippe maakt het eten klaar en ik was af.

Morgen gaan de heren weer een wat kortere route lopen.
Mijn plan is om veel verder te lopen, maar ja het gezelschap van Philippe en Francis is heel wat waard; ook het regelen van de volgende herberg de andere dag is altijd goed geregeld, dus ik pas mijn wandelschema aan.
We kaarten nu elke avond en dat is erg gezellig. Niet te lang, want we willen om 7.00u gaan lopen voor de warmte.

Dag 9: zaterdag 26 mei

Van Taller naar Saint Paul les Dax = 19,5 km

Op tijd vertrokken; vandaag gaat het weer langs kleine wegen met veel bomen en struiken.
We verlaten stilaan Les Landes, want het landschap wordt meer open en wat heuvelachtiger.
Het landschap staat al meer in dienst van de landbouw; grote akkers die ingezaaid met mais.
Soms zie je een beregeningsinstallatie , zo breed, dat hij het hele veld bestrijkt.
Midden in de middle of nowhere ineens 3 grote kippenfarms met duizenden kippen. Niemand last van de odeur.

We komen vrij vroeg bij de herberg aan en monsieur Bernard komt ons al tegemoet.
Stempelen, betalen en rust en je verslag bijwerken, want er mag niets vergeten worden.
Iedereen heeft een opschrijfboekje bij zich.

Bernard komt nog wat kersen en kiwi’s brengen en rond een uur of 5 brengt hij ons naar Dax, zodat we de stad kunnen bekijken.
Dat is gezellig en mooi.
We zien de arena voor het stierenvechten, lopen de basiliek binnen, waar een mis bezig is met 8 heren, waaronder een bisschop.
Philippe en Francis blijven wel een half uur zitten.
Francis zorgt er voor dat we met de auto teruggebracht worden, precies op tijd om te gaan eten.
Bernard heeft een heerlijke wijn meegebracht: Maury, Terres de Soleil, het blijkt een dessertwijn te zijn. Lekker zoet, heerlijk.

Het avondeten wordt nu ingekocht en door drieën of vijven verdeeld.
De dames hebben het klaargemaakt, wat een verwennerij.

We zingen veel Franse chansons en ze vinden het prachtig als ik heel statig het Wilhelmus zing.
Heel gezellig. Vanmiddag nog speciaal gedaan voor Bernard.

Dag 10:  Zondag 27 mei

Van St.Paul les Dax Naar Cagnotte = 18 km

Het is Pinksteren en de winkels zijn maar tot 12.00uur open.
We vertrekken om 7.00uur.
Het weer is prima, wat bewolkt en zon.
We lopen dwars door Dax en dat is wat problematisch , maar het lukt uiteindelijk toch.
Zodra we buiten de stad zijn, verandert het landschap; het wordt Zuid-Limburg.
We klimmen en dalen en genieten van mooie uitzichten en lopen op smalle wegen.
We lopen op ons gemak, want het is een korte etappe zo’n 21 km met al die  karrensporen.
In Cagnotte hebben we een grandioze gite en we bepalen zelf wat we betalen; dat is altijd €7,- .
Het ritueel is weer hetzelfde als elke dag.
Alleen verliezen Philippe en Francis met kaarten van Madeleine en mij. Dat vinden ze niet leuk, dat is duidelijk te merken.
’s Avonds eten we weer heerlijk en dan komen onverwacht Bernard en een vriend binnen met een grote pizza en Foie Gras. Dat vinden ze toch wel heel speciaal en ik moet behoorlijk proeven van hen.

Ik vind het gewoon paté!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het wordt een latertje, maar ja wel heel leuk.
Het Frans is nu echter bijna niet volgen, dat gaat te snel, maar dat geeft niets.
Ik ben blij dat ik besloten heb om bij hen te blijven.

Dag 11:  maandag 28 mei

Van Cagnotte naar Arancou = 26,6 km

We zijn om 7.00uur weg; nadat we wat gegeten hebben: een stokbroodje ei en koffie.
Het winkeltje is nog niet open, dus we wachten nog even.
Het is tweede Pinksterdag dus na 12.00u zijn alle winkels gesloten.
Ik eet meteen een appel en een banaan en voor ’s middags een blikje haring in tomatensaus en stokbrood.
We lopen weer langs prachtige paadjes, karrensporen,smalle asfaltweggetjes = de GR. 65.
Alles is prima aangegeven met het St.Jacquessymbool.

Nu gaat het meer op de Ardennen lijken, want we klimmen en dalen behoorlijk; een goede training voor straks.
We komen in Peryrohade , een mooi dorpje; de velden zijn allemaal ingezaaid met mais en er zijn geen druiven te zien. Wel velden met kiwi’s.

  Francis spreekt een mevrouw aan, die hij in de tuin ziet staan en zij vraagt of we de abdij van Sorde l’ Abbaye gezien hebben. Die hebben we dus gemist.
Hup, met z’n allen in een autootje, klep open want de rugzakken moeten er ook bij en 3 kilometer terug.
De abdij is heel mooi, we ontmoeten daar 3 dames die aan het wandelen zijn en Francis is weer aan het flirten; we eten samen met hen en dan lopen we weer terug.
En ja hoor , we komen weer voorbij het huis van de mevrouw die ons weggebracht heeft.
We krijgen koffie; haar man is een Nederlander uit Nijmegen.
Maar hij praat alleen maar Frans.
Alleen als ik mijn zonneklep dreig te vergeten, zegt hij het toch even. Hij vindt de klep ouderwets……..K.K.

Als we verder lopen , zien we voor het eerst in de verte de Pyreneeën.

Het geeft een goed gevoel.
We lopen langs hele mooie wegen verder en zijn rond kwart voor 6 in ons “hotel”.
Dit is een dag zoals ik het graag wil.
We hebben alles voor onszelf en er is volop eten en drinken, dat we kunnen gebruiken.
We eten vanavond omelet met frites!!! Heerlijk met een wijntje erbij.
Een salade Americain en een toetje.
Het is al 20.45u als we klaar zijn met eten.
Dat is ook in Frankrijk heel normaal.
Ik leg de heren uit dat er in Nederland een andere dagindeling aangehouden wordt.
Ze zijn heel verwonderd.
We ruimen op, kaarten nog even en dan naar bed.
Morgen naar Ostabat, een bekende plaats op de Caminoweg.

Dag 12:  Dinsdag 29 mei.

Van Arancou naar Ostabat = 26,1 km

Rond 8.00u vertrokken na de gebruikelijke rituelen.
Op weg naar Ostabat waar verschillende pelgrimswegen samenkomen.
Ook nu weer prachtige weggetjes, grasvelden, kleine C-wegen.

Voor de tweede keer een foto van de Pyreneeën en nu komen de bergtoppen al meer in het zicht.

  In een klein kerkje steken we een kaarsje op voor al diegenen die we thuisgelaten hebben.
Het landschap is prachtig; geen wijngaarden, maar weiden met koeien en schapen, roofvogels, maisvelden en wij er tussendoor. Wat een schoonheid.
Soms een gehuchtje en dan weer wat losstaande boerderijen.
Het eerste plaatsje, Garries, met witte huizen en alle deuren en stijlen en luiken in het rood.
Rond 13.00u zijn we in Saint – Palais en kopen eten bij de Aldi.
Het picknicken duurt vrij lang, want Philippe is de Boerenbond ingelopen.
In zo’n soort zaak heeft hij zelf altijd gewerkt.
Tegen half 3 zijn we pas weer op weg en het is nog 3 uur lopen.
Even buiten het stadje zien we een weg heel ver de hoogte in gaan en we zeggen tegen elkaar: “Als we die maar niet moeten hebben.” Wel dus.
We klimmen een kilometer lang langs een rotsachtig pad omhoog en het is wel 30 graden en weinig wind.
Ik moet halverwege gewoon weer op adem komen door voorover op mijn stok te leunen.
Bovenop staat een Mariabeeld en er zijn hele mooie vergezichten, de inspanning dus waard.

Van alle kanten wordt het schitterende landschap vastgelegd.
Er is een bron met drinkbaar water, dus we koelen ons lekker af en rusten uit en gaan dan op weg naar Ostabat. Het blijft stijgen en dalen en via allerlei kronkelwegen, ook een verschrikkelijk modderpad,
 komen we aan in Ostabat; het is er druk.
       

In Ostabat maak ik gauw een paar foto’s, want onze gereserveerd gite ligt een kilometer buiten het dorp!!!!!!
We hebben al zo hard gewerkt en nu komt er nog een kilometer klimmen bij.

  Gelukkig heb ik de foto’s nog.

Om zes uur komen we aan en we zijn echt de laatsten. Het is er heel druk.
Er zijn voornamelijk Fransen. Ik krijg een kamer toegewezen met 2 bedden.
Een Duitse mevrouw is mijn kamergenote.
Douchen, kleren wassen en om 19.00u met z’n allen aan tafel.
De patron is een Baskische meneer die eerst zingt en komt proosten met het aperitief, dan volgt het diner: een groot stuk ham , pate en brood als voorgerecht, daarna een worst en boontjes en brood, daarna kaas en taart en nog koffie als je dat wenst. Alles overgoten met rode wijn.

Er wordt tot half 10 gezongen en dan ga ik mijn verslag nog bijwerken en naar bed.
Even gesproken met de Duitse mevrouw en slapen.
Morgen bij het ontbijt zie ik de 2 Franse heren, want die slapen in het hoofdgebouw.

Dag 13:  Woensdag 30 mei

Van Ostabat naar St. Jean Pied de Port

Om 6.00u opgestaan, een Frans ontbijt en en route.
Vandaag een belangrijke dag.
Ik ga op weg naar het beroemde St.Jean Pied de Port, waar de eigenlijke Camino start.
We vertrekken om 7.00u en het is zo’n 5 uur lopen.
We lopen langs kleine, stenige paadjes door de velden= Gr. 65.
Heel mooi.
Maar ook stukken langs de grote weg met een speciaal pad aan de zijkant van de weg.
Er zijn al heel veel mensen onderweg, we zijn bijna de laatsten en halen er maar een stuk of 10 in.
We eten tussen de middag in het dorp voor St. Jean Pied de Port, een dorp helemaal ingesteld op de pelgrims.
Een heerlijke maaltijd voor een pelgrimsprijs.
Vandaag is het grijs en mistig in de bergen, maar rond 13.00u wordt het warmer.
We arriveren bij de poort van St.Jean Pied de Port na een laatste flinke klim.
Het is spannend en emotioneel, maar het valt eigenlijk wel mee.
Er zijn al zoveel hoogtepunten geweest.

  Bij onze herberg L’Esprit du Chemin worden we hartelijk ontvangen met thee door vrijwilligers.
Dan het gebruikelijke ritueel.
Ik spreek met de eigenaresse, een Nederlandse mevrouw die ons de mooiste kamer heeft gegeven.
Voor € 23,- hebben we een slaapplaats, avondeten, ontbijt en een lunchpakket. Kan het nog mooier???????????????????? Geweldig.
Ik ga kaarten kopen voor de kleinkinderen en maak foto’s , zoals ik ze al vaak op internet gezien heb.
Het lijkt Valkenburg wel.

Ik loop ook het officiële kantoor binnen en krijg een lijst van alle herbergen in Spanje, heel handig.
Rue de Citadelle is de hoofdstraat en heel gezellig; kaarten op de bus gedaan en op bed gelegen om te rusten, want morgen is er een  flinke wandeling voor de boeg.
Een Nederlandse vrijwilliger uit Oirschot zegt dat ik gemakkelijk de oversteek kan maken.
Philippe en Francis gaan maar tot Orisson, dat is 8 km van St. Jean vandaan.
Het is maar goed dat er gereserveerd is, want alles is vol, zo druk is het.
Het is 19.10u, tijd om te gaan eten.
Eerst gezamenlijk in de kring en jezelf voorstellen en je wens uitspreken. Ik heb uitgesproken dat ik volgend jaar mag eindigen in Santiago de Compostela.
Aan tafel zit ik naast Jan uit Maastricht , die morgen naar huis moet, want zijn zwager is overleden.
Ik ontmoet ook weer Dominique , de man met Parkinson die op heel veel mensen een bijzondere indruk maakt. Ook op mij.
Ik heb hem nu al een aantal keren gezien, zo maar plotseling.
Ook de 3 jonge Engelse knullen die vandaag gaan starten kom ik nog regelmatig tegen en zijn erg vriendelijk.
De voertaal gaat van lieverlee over in het Engels, omdat er zoveel
verschillende nationaliteiten zijn.

Dag 14:  Donderdag 31 mei

Van St.Jean Pied de Port naar Roncevalles = 24,9 km

Vanmorgen een wat meer Hollands ontbijt genuttigd.
Daarna afscheid genomen van de vrijwilligers en op weg.

Meteen als we de poort uitlopen, gaat het klimmen.

 Het is mistig en grijs.

Het is 8 km naar auberge d’Orrison ( route Napoleon)  en het is ook bijna alleen maar klimmen.
Het zijn smalle asfaltweggetjes waarop we lopen, ieder op zijn eigen tempo.
Hoe hoger we komen, hoe mistiger het wordt. Je hoort of ziet niets, alleen het kraken van mijn rugzak, de koebellen in de verte en soms het tikken van een stok van een medepelgrim. Het rood-wit van de GR. 65 staat op de grond, dat is je enige houvast.
Er lopen honderden pelgrims voor me, dat is zeker en ook nog eens een aantal achter ons.
We waren eigenlijk te laat weg. 8.00uur is het uiterste, maar ja de heren lopen maar die 8 kilometer, dus zij hadden geen haast.
Het is niet te geloven maar om 10.00uur zijn we bij de herberg.

Dan ga ik denken……………………………………………….. Hier blijven, betekent je de hele dag nog moeten bezighouden met wat.
Of afscheid nemen en doorlopen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik drink met hen nog koffie en neem dan het besluit om door te lopen; ik ga echt niet de hele dag op een houtje bijten.

Het afscheid gaat vrij snel; niet te emotioneel , dat heeft geen zin. Ze snappen het, hoop ik, wel.

  Ik heb ze hartelijk bedankt voor de goede zorgen en ga dan op weg. In de mist naar boven.
Als ik een tijdje loop, ben ik blij met het besluit, het gaat wat lichter worden en het klimmen valt ook mee.
Ik houd mijn eigen tempo aan en het gaat prima.
Om 11.00u gaat het verder opklaren en om half 12 loop ik in de zon! Wat een schoonheid van het landschap.
Ik sta sprakeloos en de tranen komen in mijn ogen; wat ben ik blij dat ik ben doorgelopen.
  Om 12.15u rust ik uit bij een camper van een Belg, die iedereen op een lijst zet en die de laatste stempel van Frankrijk geeft.
Hij verkoopt eten en drinken en iedereen is blij met hem.
Na het eten verder; het is hard werken, maar de zon is erbij en het gaat prima.
Bij de fontein van Roeland de flessen water weer gevuld en op weg naar het monument.

Nog een kwartier en dan ben ik bij het klooster van Roncevalles.
Ik word ontvangen door Nederlandse vrijwilligers en krijg een leuke plek.
4 stapelbedden en een eigen kluisje.
Het klooster is prachtig verbouwd en biedt onderdak aan zo’n 200 pelgrims; die zijn er dus ook.
Ik ga Roncevalles bekijken, de mis bijwonen waar je afgeroepen wordt: “Pelegrino de Hollande” en eten in een chique hotel.
Het stelt niet zoveel voor , voor € 9,-: 2x soep met brood, 3 stukjes varkensvlees  en wat frites en een yoghurtje na.

Ik ben ook nog even in de oude opvang geweest, die ook te zien was in de film “The Way”.
Vandaag ook Dominique weer gezien, hij zat op het terras van het hotel.

Dag 15:  Vrijdag 1 juni

Van Roncevalles naar Larrasoana= 27,1 km

Vannacht slecht geslapen en al vroeg op pad.
Even buiten Roncevalles ontmoet ik Kelsey, een Amerikaanse schooljuf van rond de 23 die vandaag gestart is en nu al fout loopt.
Ze loopt de hele dag met mij mee en ik leer haar een aantal dingen die ze nog goed kan gebruiken op weg naar Santiago.
( Altijd op tijd sokken wisselen, altijd fruit kopen als de gelegenheid zich voordoet.)
Het is prachtig weer, zo’n graad of 20 en in het begin zijn de wegen mooi, geasfalteerd en soms zelfs betegeld.
Later worden de paden een stuk slechter met stenige weggetjes, niet leuk.
Als het slecht weer is, dan is het afzien op de Camino. Ik prijs me gelukkig met het mooie weer, ook al is het ’s middags bloedheet.
Vooral de knieën hebben het zwaar te verduren.
Volgend jaar volop SRL-gelei meenemen om ’s avonds  de benen in te smeren.
Om 12.00u in Ziburu, we willen er eten, maar lopen het stadje voorbij omdat de brug is afgesloten voor het verkeer.

We lopen door en we komen bij een overdekte rustplaats en een waterkraan.
De laatste olienootjes gaan eraan.
Dan staat er plotseling weer een campertje waar je fruit en drinken kunt kopen.
Ook zie ik 4 Nederlanders. Een mevrouw heeft zo gehoopt dat ze een Nederlandse pelgrim zou ontmoeten en voila, daar is hij dan.
We kletsen een tijdje en dan gaan we weer verder.
In Larrasoana heb ik voor €6,- een bed ; met 14 man op een kamer in stapelbedden; dat wordt oordopjes in. Het douchen is verre van luxe, maar het is de laatste nacht , dus…………………………………
Om 15.00u zit ik met een stel Ieren tegen de muur van de plaatselijke bar; die gaat pas om 16.00u open.
We kletsen wat en drinken samen een flinke pint.

Christ ( blauw hemd)  heeft veel problemen met zijn zoon, die bij de IRA zit; de vader van Christ is door de Engelsen doodgeschoten, dus………………….
Hij is erg katholiek en vraagt of ik voor hem wil bidden.
Om 19.00u kunnen we er eten.
Om 18.00u wordt er een mis opgedragen door een priesterpelgrim tussen de handdoeken op een campingtafel.  Christ vraagt of ik ook kom.
Natuurlijk doe ik dat voor hem.
Het eten is prima en het slapen met oordopjes in gaat voortreffelijk; ik heb van niemand last.
Als ik om half 7 wakker word, is iedereen bijna al weer weg.

Dag 16:  Zaterdag 2 juni

Van Larrasoana naar Pamplona = 14,7km

In het plaatselijke winkeltje nog wat eten gekocht en op weg naar Pamplona.
Je hoeft niet bang te zijn dat je geen eten hebt, want na 3 kilometer lopen kon ik uitgebreid ontbijten.
Even koffie gedronken met een Duitser die ik gisterenavond bij het eten ontmoette en nu weer zie.
Het weer is benauwd en er is onweer voorspeld.
Ik loop op een rustig naar Pamplona en volg het fietsspoor door de stad.    

Het is 12.15u als ik de stad uit ben en wacht op Andre, die me naar huis brengt.
Ik wacht bij de Universiteit van Navarra.
Volgend jaar het startpunt.
Deel 4 van de Tocht der Tochten was groots; De Camino is een weg om voor te leven.

Juni 2012

Henk Melissen