"Veluwe..vorige week"

Hee Swink… Ben je wakker..?
Kom op man.. Tis mooi weer.. !
Kreunend bevrijd ik me uit de warme omhelzing van mijn slaapzak.. Het is kwart voor zes en buiten iezig koud. Dat betekent actie.. Snel deruit.. Rugzak pakken en wegwezen..
Terwijl ik verder ontwaak, de gedachte was sneller dan de handeling, constateer ik dat ik de bivakzak voor een deel bevroren is. De slaapzak is bij de kraag zeiknat en vanaf de heupen naar beneden bedekt met een dunne laag ijs. Frits heeft z'n zaakjes al voorelkaar en staat demonstratief op z'n horloge te kijken. 'two brazilian thumbs up'. Snel kom ik eruit. Het matje onder de bivakzak ligt onder een dun laagje water. Als ik, dan pas, goed om me heen kijk zie ik dat het gesneeuwd heeft, en niet zo'n klein beetje ook. Een dikke laag poedersneeuw bedekt het windstille landschap. De temperatuur meet dik onder nul. Wat een heerlijkheid.. Ik heb het helemaal niet koud gehad en dit komt als grote verassing. Deze dag schaterlacht ons tegemoet! Na de brander en de pannen uit de sneeuw opgevist te hebben.. de sneeuw uit de schoenen geklopt te hebben ( dom dom ) en de rugzak ingepakt te hebben begint de motoriek weer wat op gang te komen. Snel op weg. Het is doodstil en de sneeuw maagdelijk wit. Overal vind je nu sporen van wild.. Een vos zie je scherp afsteken tegen de witte sneeuw en een omgewoelde plek duidt op zwijnen. We wanen ons in Sibirië. Terwijl de dageraad inzet verbreken we het zwijgend genieten.

We gaan deze zomer lange bergtochten maken samen en verkennen onze grenzen. We kennen elkaar nog niet zo heel lang en tijdens het wandelen kunnen we elkaar onze plannen en ideeën uitleggen. De kilometers glijden ongemerkt voorbij en de overdreven grote water(ijs)voorraad in de rugzak maakt het tot een goede training. We komen al discussiërend snel tot de conclusie dat je om prettig te bivakkeren op de Mont Blanc toch echt een tent nodig hebt. Dat we nog zorgvuldig moeten nadenken over de rest van de paklijst. Dat gore-tex eigenlijk slecht is omdat het ritselt en dat de volgende tocht op z'n minst binnen drie weken en in de Ardennen moet zijn. De heuvels missen we het meest.
We lopen op kompas en houden grof een richting aan. Geen van beiden hebben we ervaring boven de 4000 meter en terwijl we steeds verder wandelen komen ook onze onzekerheden aan het licht. Zijn we niet te ambitieus..? Overschatten we onszelf niet..? Het is goed om daarover te praten. Te beseffen dat er grenzen zijn en dat bijvoorbeeld een onverwachte wetterstürz fataal kan aflopen. Hoe veilig gaan we het doen.. en hoeveel avontuur moet er overblijven? Ene Vilhjalmur Stefansson schreef ooit:

"..Een avontuur toont aan dat iemand incompetent is, dat iemand een fout heeft gemaakt. Een avontuur is interessant in retrospectief, vooral voor de persoon die er niet bij betrokken was. Op het moment zelf is het gewoonlijk een uiterst onaangename ervaring…"

De zon komt op en we besluiten te stoppen voor ontbijt. Het gastankje moet met twee handen worden vastgepakt om de brander een beetje op gang te krijgen. Door de kou die in het blikje ontstaat als het gas gaat stromen vriest de brander direct vast aan de grond. ( Benzinebrander mee op de MB ) Met moeite krijg ik de thee kokend. Frits eet zijn vriesdroognasi halfwarm. We filosoferen over de manier waarop sommige alpinisten met dit probleem omgaan.
Zij nemen een dikke koperdraad van een halve meter lang, slaan deze plat en wikkelen deze 1 maal rond het tankje. De uiteinden steken in de vlam. Het tankje wordt op deze manier vanzelf verwarmd.

Don't try this at home folks!

Martin Swinkels