"Survival.."

Interresant vind ik de mensen die aan survival doen.

Je hebt ze die holen graven en onderkomens bouwen, die met een houtje en een touwtje vuurtjes stoken, konijntjes en visjes vangen met een lijntje en een veiligheidsspeld. Zelf gereedschap en kleding makend van wat de wildernis biedt. Zo zichzelf jarenlang in leven houdend in grote afzondering temidden van de woeste natuur.

Alleen vraag ik me af wie dat doen, waar ze dat doen, en hoe ze het doen. Het lijkt me weleens leuk om zo'n survival mee te maken.
Zo'n echte.. In je nakie in de natuur gedropt worden en je mag vijf dingen meenemen. En vervolgens moet je het maar uitzoeken. Het liefst een beetje een plek waar de beesten lekker gemeen en agressief zijn, de natuur meedogenloos.. maar wel in alles voorzienend!

Je hebt ze ook die met z'n allen in een busje naar de Ardennen scheuren om daar door kortharige instructeurs via de touwbaan de abseilplaats en het klimrotsje naar de gereedstaande mountainbikes worden gejaagd om vervolgens per kano in het hotel te arriveren alwaar de geroosterde reerug hun toeglimt en het gerstenat rijkelijk vloeit.

Nee.. Dan de Amerikanen.. Daar is het een hele tijd een soort van dwaze sport geweest om de mooiste en beste atoomschuilkelder te bouwen. Volgestopt met gevriesdroogd voer en drinkwater voor jaren hopen deze mensen doomsday te overleven. Maar daarna…dan pas begint het echte survivallen en daarom hebben ze geweren.

Stel je toch eens voor: Als van het ene op het andere moment ons hele land zal moeten survivallen. Een soort van WW3 scenario treft ons.. lege supermarkten, geen drinkwater, alle vormen van energie verdwenen, natuurrampen en het vee gaat dood.. Binnen één week zijn alle konijntjes op, en binnen twee weken zal er niet onwaarschijnlijk een massale volkssterfte plaatsvinden. Zelfs geweren zullen ons niet helpen.

Martin Swinkels