foto In het schrijfblok komt telkens een nieuw (reis)verhaal over de belevenissen van bezoekers van de site. Ook jij kunt jouw verhaal insturen voor publicatie.

"De milennium-bug in de Vogezen"

27 december 1999 tot en met 2 januari 2000

Het is maandagavond: bepakt en bezakt ontmoeten we elkaar bij de loketten op NS-station Schiphol. Hiervandaan zouden we gezamelijk via Brussel afreizen naar Colmar in de Franse Vogezen. Wij hopen hier sneeuw aan te treffen, want deze dagen zijn naast de gebruikelijke middelen zoals de benenwagen, rugzak met volledige uitrusting (tent en kookgerei) ook nog een paar sneeuwschoenen opgeladen. Deze omgebouwde tennis-rackets moeten voorkomen dat we (te) diep wegzakken en/of wegglijden in de sneeuw. Affijn, onder genot van whiskey, wijn en een paar giechelende mutsen worden we al snel met de feiten op onze neus geduwd: er waaide over Frankrijk en met name over de Vogezen een storm met orkaankracht. Het af te leggen traject is op moment van vertrek onzeker; een alternatieve route via of naar Strassbourg zou ook nog kunnen. Zeer begaan met problemen van anderen en onder lichte invloed van de alcohol staan wij er niet te lang bij stil en vallen in slaap: we zullen wel zien waar we uitkomen.

De volgende ochtend worden we al vroeg door de trein-steward gewekt: we nader Colmar. Nog in het pikkedonker stappen wij uit op een nog verlaten station. Ons boemeltje wat ons landinwaarts naar Metzeral zal brengen vertrekt pas 1,5 uur later en op onze onnavolgbare wijze zetten wij in de stationshal een heerlijke bak koffie. In Colmar ligt op dat moment al een flinke laag sneeuw. Ook het boemeltje heeft enkele keren last van de kou en sneeuw: de trein slaat enkele keren af. Wij arriveren uiteindelijk als enige passagiers in Metzeral (op ca. 475m hoogte): het is nog steeds donker en de vele verse sneeuw geeft het dorpje problemen. Pas bij het geld opnemen aan een flappentap wordt het ons duidelijk dat ook de orkaan huis gehouden heeft: de stroomvoorziening valt voortdurend uit. Uiteindelijk lukt het ons geld op te nemen en wij besluiten op pad te gaan richting Mittlach (529m). Al rap het dorp achter ons gelaten en de sneeuwschoenen aangedaan: dat is op een redelijk vlak pad goed oefenen. Het lopen gaat weliswaar iets trager, maar het ritme zit er al snel in. Nu aanschouwen we zelf de gevolgen van de sterke wind. Diverse bomen liggen her en der in het bos en over het pad. Bomen die nog twijfelen om te vallen worden door de hevige sneeuwval van die nacht loodzwaar gemaakt en vallen of knappen alsnog. Wij horen al lopend diverse kraak-geluiden maar beseffen eigenlijk niet dat de situatie gevaar op kan leveren. Na een uurtje stappen komen we bij een cafeetje en nemen een kop koffie. Het gesprek met de eigenaar doet ons besluiten de plannen te wijzigen. Hij wees ons op zeer, zeer veel sneeuw (lawine-gevaar) en veel omgevallen bomen die paden onbegaanbaar zouden maken. Een beetje verdwaasd lopen wij het dorp uit. Men is bezig met afzetten van diverse wegen en paden: ook nog steeds omvallende bomen leveren gevaar op. Diverse electriciteits- en telefoondraden waren losgetrokken. We besluiten om het bos te mijden en een weggetje naar Mitlach-le-Haut te nemen: aan dit weggetje staan weinig bomen, diverse huizen en het begin is reeds sneeuwvrij gemaakt. Aan het einde van het weggetje staat een boswachterij met camping (663m). Aangekomen blijkt de camping niet onbewoond, maar wel dicht te zijn. Desondanks zullen we de tent op een vrij perceel posteren. We scheppen de sneeuw weg met de nieuwe lichtgewicht sneeuwschep van Peter. Enkele kubieke meters moeten worden weggeschept: de sneeuw ligt minstens 60-80 cm hoog! De grote speciale sneeuw-haringen doen hier veel goed. Na installeren besluiten we tot een korte lokale wandeling en wordt kennis gemaakt met eenzame en ingesneeuwde mede-campingbewoners, waaronder nog een stel met tentje! Stroom en telefoon is afgesneden. De route op de camping is niet sneeuwvrij gemaakt en de aanwezige auto's kunnen dus niet weg. Ongelovelijk wat een berg sneeuw: zonder sneeuwschoen zakken we tot diep over de knieen weg.

copyrights 2001 Yolanda Cebrià's Nacht heeft het wederom flink gesneeuwd, maar 's ochtends ziet het weer er goed uit. We besluiten een lokale ronde te maken naar Pfuhlwasen (835m). Dit betekent over een breed pad een lichte stijging door een kerstachtige sfeer van dennenbomen en sneeuw, veel sneeuw. Op het draai-punt staat een hut. Buiten een kastje met etenswaar. Wij ruilen een blikje smac voor een pakje hartkecks, nemen koffie uit onze thermosfles en keren terug naar de tent. We komen om te wandelen en gaan 's middags in de buurt van de camping via een smal paadje steil omhoog. Het doel is een "cascade" (waterval) en een breder pad dat ons via via terug moet leiden. Het pad is al snel verloren in de sneeuw; markeringen op bomen blijven achterwege en door het dichte bos wordt de sneeuw dunner. We lopen steeds vaker op stenen en in beekjes. Doorgaan op sneeuwschoenen is gekkenwerk en we keren om: afdalen op sneeuwschoenen is niet makkelijk…. Onder de schoenen bevinden zich een soort weer-haken. Bij afdalen werken die dus niet zoals je graag zou willen. Maar we redden het. We hebben gemerkt dat lopen in verse sneeuw zeer vermoeiend is: je voet/been zakt toch steeds iets weg waarna je je voet weer helemaal tot boven de sneeuwrand moet optillen. Lopen in een spoor van bijvoorbeeld een auto of langlaufers gaat ons veel beter af! Het is hartje winter: de dagen zijn kort, echter vermoeiend. Daardoor ontstaan nachten van 10-11 uur slapen. De kou is niet zo'n probleem: we zijn beiden goed uitgerust. Koken is wel een vak apart. Er is geen water en we moeten sneeuw, veel sneeuw, smelten om een liter water te krijgen. We zijn dan eigenlijk ook lang bezig met water maken, de brander suist bijna onophoudelijk.

Het is inmiddels donderdag 30 december: we zijn gewend aan omgeving, sneeuw en koude en willen vandaag met komplete uitrusting naar Schnepfenriedkopf (1258m). De tocht levert 's zomers geen enkel probleem op, maar dit is 'different cook'. Door de wandeling in het bos lopen we geen lawine-risico en potentiele omvallende bomen zijn reeds gesneuveld. Bij ons vertrek zien we medewerkers van EDF (stroomvoorziening) reparaties uitvoeren aan de bekabeling. We passeren ze en moeten direkt uit de flank om een omgevallen boom te omzeilen. De rest van de dag zal dit gemiddeld om de 200 meter voorkomen: wat een chaos! Nogmaals: is wandelen met sneeuwschoenen normaal al zwaar, door het steeds van het 'vlakke' pad af te moeten wijken kom je op schuine hellingen. Wildsporen in de sneeuw geven aan dat we niet alleen zijn. Een hert kruist zelfs even ons pad: schrikt hij van ons? Sorry.
Om de top te bereiken gaan we naar de andere kant van de helling via een drukbezochte ski-piste (Schnepfenriedwasen 1074m). Eerst nemen we een lunch in een bloedwarme hut: bijna al onze kleding gaat uit. We baren veel opzien met onze grote rugzakken. Verder over de piste naar de hoogste ski-lift: skiers flitsen je voorbij. De schoenen hebben goede grip op de geprepareerde en platgestampte sneeuw. Boven aangekomen lopen we alles en iedereeen voorbij "and go boldly where nobody has gone before". Hier heeft de wind vat op ons. Stuifsneeuw waait in het gezicht. De bivakmuts/capuchon en zonnebril bieden goede bescherming. Net onder het hoogste punt zetten we in de luwte van de wind achter een bomengroepje onze tent op. Wederom lang scheppen op de helling: de hoek is circa 25-30 graden. Door de sneeuw, die minstens 100-125 cm hoog ligt, kunnen we toch vlak slapen! 's Avonds koelt het af tot ver onder nul en we besluiten in de tent te gaan liggen. De condens, ontstaan door ademhaling en koken slaat aan de binnenkant op de buitentent neer en bevriest. 's Nachts waait de wind veel stuifsneeuw naar binnen: de rugzakken die niet in de binnentent liggen zitten er helemaal onder. Gelukkig vriest het en is de sneeuw derhalve droog: we kunnen de sneeuw goed afkloppen.

Vandaag oudjaarsdag: we dalen via de skipiste terug af naar Metzeral. Na een halfuurtje en een warme koffie zetten we de tocht via bospaden voort. Het besneeuwde pad vinden is niet altijd even makkelijk, maar we komen er redelijk uit. Een picknick bij een observatiehut in de zon is heerlijk. De vorst is echter sterker dan de zon en we moeten snel verder. Metzeral wordt eenvoudig bereikt: de schade aan het bos valt aan deze kant van de helling mee en we lopen lekker naar beneden. We doen boodschappen voor de komende dagen en gaan op zoek naar een kleine camping in het dorp. Hier blijkt niemand aanwezig te zijn en we lopen verder. Even buiten het dorp zetten we de tent op in een weiland aan een riviertje. De ingekochte fles whiskey wordt ter koeling in de sneeuw gezet. Hier beneden in het dal is het niet zo koud en er ligt relatief weinig sneeuw: de tent staat nagenoeg rechtstreeks op het gras. Door de "dooi" wordt het al gauw een modderzooitje. In de winter is er weinig behoefte en gelegenheid om je uitgebreid te wassen. Meestal blijft het bij tanden-poetsen en handen wassen. Oudjaarsavond wordt op gepaste wijze weggesnacked en gesnoept: de whiskey doet de rest. Rond middernacht genieten we even van wat ingetogen vuurwerk afkomstig van het dorpje en doen zelf ook onze bijdrage: een alarmvuurpijl van Peter gaat de lucht in: de nieuwe eeuw is begonnen.

De volgende ochtend over een pad naar Braunkopf. Het aanwezige restaurant is helaas gesloten en we nemen een eigengemaakte warme beker koffie. De tocht gaat via een asfaltweg richting ski-gebied Wida(?). Op kordate wijze wordt een uitnodiging van enkele dames in een vakantiehuisje om koffie te drinken afgeslagen. "We hadden immers net koffie gedronken en er bleken genoeg vriendjes aanwezig om de dames bezig te houden". Deze gebeurtenis is voor Peter aanleiding geweest om een trauma te doen ontstaan: jaren later zal hij er nog over praten.
Vlak voor het hoogste punt gaan we rechts uit de flank. De sneeuwschoenen zijn weer nodig. Door de inspanningen van de vorige avond besluiten we de tent bij een verlaten vakantiehuis te zetten. Het bordje "Maison Piegee" ("huis met vlooien)" moet ons afschrikken maar wordt door ons pas na de vakantie vertaald. De grote hoeveelheid sneeuw wordt ruim gecompenseerd door de aanwezigheid van een grote hoeveelheid haardhout: een kampvuur is snel gemaakt. Opvallend hoe snel een ketel met water boven zo'n kampvuur kookt. Een bankje en een kaal kerstboompje maken het bijna aangenaam!
De tent staat onder een boom en door invallende dooi horen we de hele nacht gesmolten sneeuw druppen.

De volgende ochtend worden we gewekt door een opkomende zon die nog net onder het wolkendek schijnt. In combinatie met een extra wolkendek wat nog in het dal ligt levert dit een schitterend schouwspel op: vele warme pastelkleurige tinten, rood/oranje/blauw en nog veel meer. De zon verdwijnt helaas al snel boven de wolken maar dit hebben toch maar mooi meegenomen!

Via een padenstelsel vol met kleine beekjes en dooiende sneeuw dalen we af naar Muhlbach. Rond de middag besluiten we de meerdaagse tocht met een plaatselijke alcoholische versnapering. Daaropvolgend wachten we bij de bushalte op de "trein" naar Colmar (zondag-dienstregeling) en hebben goede verbinding naar Amsterdam. Peter kan niet wachten met werken voor hij thuis is en helpt in de trein een flauwgevallen man terug bij zijn positieven. Al stinkend bereiken we thuis. De wasmachine is blij dat ik weer thuis ben.

We leven in een nieuwe eeuw. Er is niets ernstigs gebeurd. Is alles hetzelfde gebleven? Neen, ik heb genoten van deze wintersport en hoop een volgende keer de tour te maken die we oorspronkelijk voor ogen hadden: via de hoge route door de Vogezen, via de Grand Ballon etc. Iets om naar uit te kijken!

Sikko Kamps


Hiking-site.nl op Twitter




Share/Bookmark
homezoeken op deze sitetop van de pagina
Vertel vrienden over deze pagina

Laatste wijziging: 04-02-2025

Hiking-site.nl is een site voor actieve buitensporters, wandelaars en hikers die op zoek zijn naar informatie over materiaal, routes, navigatie, EHBO, tips en tricks, avontuur, wandelen, outdoor en buitensporten. Nieuw op deze site?
Lees dan eerst eens rustig deze pagina met informatie over Hiking-site.nl!
[home] [linken naar Hiking-site.nl] [adverteren op Hiking-site.nl]
"; } if(lC>2400) { rightAd3.innerHTML = "
"; }