"Het inlopen van groentjes"

5 jaar jong was ik toen ik voor het eerst in aanraking kwam met de buitenlandse bergen. Natuurlijk ging dit gepaard met het uitgebreid wandelen. Eigenlijk kon je het toen nog geen wandelen noemen want, het grootste gedeelte van de tijd zat ik bij mijn vader op de rug, ik was immers de jongste van ons gezin. Waarschijnlijk zullen veel mensen dit herkenen. De meeste van ons zijn immers zo begonnen, samen met de familie. Eigenlijk ben je er dan min of meer mee opgegroeid, groot geworden tussen de bergen. (Al was het dan maar 2 weken per jaar.) In de loop der jaren zijn wij met onze familie steeds weer terug gegaan naar de Oostenrijkse bergen, soms met één man minder, soms met één meer. Nu, vele jaren later en vele vakanties verder, ben ik eigenlijk als enige "berggeit" van de familie overgebleven. Mijn familie gaat wel nog op vakantie maar, niet meer zo actief dan vroeger.

Dankzij mijn "actieve jeugd " heb ik dus al aardig wat plaatsen gezien en heb ik tamelijk veel berg ervaring opgedaan.

Van deze ervaring maak ik nu dankbaar gebruik tijdens mijn huidige vakanties. Vakanties die nog altijd in Oostenrijk plaats vinden maar, wel met een pittiger karakter. Dagwandelingen van minimaal 6 tot 8 uur, huttentochten van enkele dagen. Het liefst zo hoog mogelijk en altijd in een natuurrijke omgeving.

Ieder jaar stuit ik wel weer op hetzelfde probleem: wie gaat er mee? Het is namelijk niet makkelijk om "een andere gek" te vinden. Dat is namelijk wat je als eerste te horen krijgt als je andere mensen inlicht over je vakantie. "Ik ga wel in de zon liggen, dat is pas vakantie!" Tja, dus zoek je verder. Je vraagt de mensen om je heen en allemaal zeggen ze nee. Als je het dan uiteindelijk niet meer verwacht komt er iemand die aarzelend naar je vakantie plannen vraagt: BEET. Vervolgens heb je al mondeling toegezegd aan een vakantie met een "Groentje." Daar is op zich natuurlijk niets op tegen. Nee integendeel, mensen die nog nooit gewandeld hebben zijn al snel tevreden met een door een ander gekozen locatie. Maar vergeet nooit dat ze ook nog niet gewandeld hebben! Een juiste voorbereiding is dan nog belangrijker dan anders. Als iemand niet weet waaraan hij of zij begint wordt het een zware vakantie en zal de persoon in kwestie zich de volgende keer nog wel eens bedenken. Gelukkig heb ik zelf alleen maar goede ervaringen opgedaan met onervaren mensen. Ik heb altijd iedereen van tevoren goed ingelicht over het wandelen, de omgeving en vooral de uitrusting. Schoenen vormen daarbij uiteraard het meest essentiële onderdeel. Een tip voor "First walkers" welke toch nog altijd zijn dienst heeft bewezen is de volgende: "Laat onervaren mensen altijd een paar trimschoenen meenemen." Als ze dan last krijgen van hun nieuwe schoenen, hebben ze altijd een alternatief. Ik weet dat dit niet de meest elegante oplossing is en het is eigenlijk ook maar een noodoplossing. Een noodoplossing ja! Het beste resultaat krijgt men toch nog altijd van goed passende en goed ingelopen schoenen. Zeker in de bergen is dit van groot belang. Goede schoenen met enkelversteviging brengen hun geld meer dan op! Het is trouwens belangrijk dat nieuwe schoenen goed ingelopen worden. Ik hoor steeds vaker van bekenden dat ze in de schoenenspeciaalzaak iets anders te horen krijgen. Men vertelt dan dat de nieuwe schoenen van tegenwoordig niet ingelopen hoeven te worden omdat ze ergonomisch gevormd zijn of zo. De schoenen zijn dat misschien wel, maar jouw voeten niet! Jouw voeten moeten toch altijd wennen aan hun nieuwe huisje! Vaak beginnen schoenen pas te irriteren na langer tijd erin gelopen te hebben. Dit kan komen door ander omstandigheden dan die wat je thuis hebt: regen, grind, steile hellingen maar vooral afdalingen! Daarom is het heel belangrijk dat schoenen goed worden ingelopen.

Maar schoenen zijn niet het enige dat voor verassingen kan zorgen. Conditie en uithoudingsvermogen zijn ook belangrijk. Iemands conditie bepaald namelijk zijn prestaties. Je kunt de makkelijkste routes uitkiezen voor de meest onervaren mensen maar, als de vermoeidheid toeslaat is het plezier snel gevlogen.

Zelf heb ik goede ervaring met het langzaam opbouwen van de tochten. De eerste tocht van de vakantie is meestal gemakkelijk en niet te zwaar. Ik kies dan altijd voor een tocht welke gekoppeld gaat aan de "locale toeristen pleister." Zulke toeristische tochten hebben naast veel mensen ook makkelijk begaanbare wegen. Vaak zelfs geasfalteerd.

Toegegeven, niet even elegant als "The middle of no where" maar wel een goede start. Vervolgens bouw ik dan de tochten op, steeds wat zwaarder en verder met de climax ergens halverwege de vakantie. Een dagje rust tussendoor doet het trouwens ook goed.

Ook deze zomer zal ik weet een vakantie naar Oostenrijk ondernemen met, je raad het al, "een groentje". Nu al weet ik zeker dat deze actieve vakantie ook bij hem in goede aard zal vallen. Alhoewel de bergen eigenlijk nieuw voor hem zijn, zal het wandelen hem wel mee vallen. (Lees de hoop van de schrijver). In ieder geval heb ik samen met hem al een aantal kortere tochtjes in de regio ondernomen, Ook dit kan namelijk helpen om iemand te laten wennen aan zo'n voor hem ongewone vakantie. Een tocht in de Belgische Ardennen doet bijvoorbeeld wonderen!

Mark Donners