"Inloop perikelen"
Wat te doen als het inlopen niet zo uitpakt als in eerste instantie de bedoeling was? . Je hebt een geweldig plan opgesteld om in te lopen, althans dat denkt je. Je gebruikt een methode welke tot op deze ene keer telkens opnieuw zijn succes heeft bewezen. Rustig en kalm beginnen, een gemakkelijke route met niet te veel hoogte verschil en tevens een goed begaanbare weg.
Voor mij was dit eigenlijk altijd de "KRIMMLER WASSERFALLEN" in Oostenrijk. Een gemakkelijke en altijd weer opnieuw, een geweldige tocht. De moeilijkheidsgraad is makkelijk aan te passen door het kiezen van een ander eindpunt. Je kunt er lopen naar het beginpunt van de waterval, maar ook kun je gemakkelijk doorlopen naar een hut op een alm. Waarbij bij de laatste optie gekozen kan worden uit meerdere verschillende hutten met elk een andere, verdere afstand. Deze hutten liggen voornamelijk in het verlengde van elkaar op een zelfde hoogte. Juist dit maakt het zo'n voortreffelijk doel omdat men dan kilometers maakt en geen hoogtemeters. Als je met "vreemde" wandelmaatjes er op uit trekt is dit een ideale gelegenheid om aan elkaar te wennen.
Je hebt dan al snel door als iemand veel sneller is dan jij of anders om. Als je het goed aanpakt, weet je dit natuurlijk al lang want je hebt natuurlijk al een aantal keer voor de vakantie een tocht gelopen met elkaar! Jammer maar helaas, de wekelijkheid pakt vaak anders uit. Lopen in de bergen in namelijk toch anders dan lopen in Nederland. En alhoewel ik zelf in het heuvelland woon, kan ik niet zeggen dat die Limburgse bergen veel verschil maken. In Nederland kan je simpelweg alleen maar afstand lopen en het begrip hoogte meters speelt nagenoeg geen rol. Zoals ik dus al zei, kan een inlooptocht dus ook tegenvallen. Wat doe je dan? Pas je de vakantie aan naar de zwakste van de groep, of past de zwakste zich aan door vaker achter te blijven? Met die vragen krijg je dan te maken. Je hebt plannen en voornemens gemaakt voor de vakantie. Je hoopt misschien wel dat je dit jaar die tocht gaat maken die je al sinds lange tijd wilde volbrengen maar nu kan dit wellicht niet meer.
Voor mij persoonlijk was de gedachte dat mijn vakantie er nu anders uit zou gaan zien niet echt geruststellend. In mijn achterhoofd had ik er eigenlijk altijd wel opgerekend dat dit een niet te wensen mogelijkheid zou zijn. Mijn vakantie zou er nu dan ook iets anders uitgaan zien. De vraag wie zich nu aan wat zou aanpassen lag bij mij iets anders want wij waren slechts met twee personen. Wij hadden er dan ook voor een optie gekozen welke eigenlijk, gezien de omstandigheden, genoeg voldoening genereerde voor het slagen van de wandelvakantie. Door het invoeren van wat extra rustdagen voor mijn "geblesseerde" wandelmaat en ook door aanpassing van wat routes, werd deze vakantie toch een succes. We hebben alle routes toch nog samen gelopen. Dit laatste was mogelijk doordat we gebruik gemaakt hebben van kabelbanen. Nu is natuurlijk niet elk land voorzien van deze luxe, maar in Oostenrijk ontbreekt het er echt niet aan. Terwijl ik aan de zwaardere klim begon, kwam mijn wandelpartner enkele uren later met de kabelbaan na zodat we gezamenlijk de top konden lopen. Een andere keer deden we samen de klim en sloeg hij de afdaling over. Omdat hij voornamelijk problemen had met afdalen (knieën), kon hij toch de kleinere hoogtemeters aan. Lange afstand wandelen was dus zeker wel nog een optie. Terwijl hij van hut a naar hut b wandelde ging ik enkele toppen snellen zodat ik hem vervolgens weer bij hut b kon treffen. Al met al hebben we zo toch nog een geweldige vakantie gehad. Hieruit blijkt wel dat er toch nog mogelijkheden zijn als een en ander tegen zit.
Mark Donners
|