Dinsdag 14 augustus 2001. Aankomst te La Reid.

Vanochtend om 8:00 stonden ze toch daar, twee kinderen uit het dorp Micheroux en een golden retriever. Een kind van 9 ongeveer en een van 15 of zo. Mijn tent was aan de binnenkant vol met condensvocht - het nadeel van een enkeldaks tent denk ik. Het eerste stuk hebben we samen opgelopen, wat ik prettig vond. De jongste van hen kende de route. We liepen niet volgens de route in het boekje, maar toch wel langs de rood-witte markering van de GR5. De route in het boekje is op sommige trajecten vereenvoudigd langs asfaltwegen- dus heel wat saaier- dan het aanbod aan leuke gebiedjes in dat gebied toelaat. Om de wandelaars niet te laten verdwalen neem ik aan. Met een: "C'etait un plaisir" heb ik afscheid van de jongens genomen. Via Olne kwam ik in Nessonvaux en Fraipont. En ook weer na heel wat zweetdruppeltjes hoor. In Nessonvaux het ik wat inkopen gedaan en een literfles melk in een keer leeggedronken. Na Fraipont volgt een heel steil stuk door een bos richting het bedevaartsoord Banneux, wat erg grootschalig is van opzet en waar veel mensen op afkomen. Maar ik liep meteen door langs die grote weg daar om na 400 meter of zo rechts het bos weer in te gaan. Veel bos. Het lopen is nu weer wat gemakkelijker. Tussen Fraipont en Banneux was het steeds maar stijgen en stijgen. Maar het hoogste punt is nu wel bereikt. Toch ben ik erg moe en is mijn voedselvoorraad beperkt tot een paar appels, twee wortels en wat water in de veldfles. Het is lang wandelen tot er weer huizen komen waar ik mijn veldfles kan laten vullen. de uitzichten zijn mooi. De huizen zijn landelijk gelegen en veel een fortuintje op zich waard. Na een bos - waar een stelletje - man en vrouw - uit een bosje kwam stappen en gezien de schaarse kledij van de vrouw daar dingen hadden gedaan die ze te ondeugend vonden om onder de ogen van een publiek te doen - ben ik wat gaan slapen in een veldje. Na weer wakker geworden te zijn heb ik mijn tocht voortgezet naar Becco, een mooi oud dorp. Via een steile weg via een een opgedroogde rivierbedding kwam ik ver beneden uit en was ik van de route afgedwaald. Via een autoweg kwam ik in La Reid weer bij de route uit, alwaar ik een patat-frite plus cola nuttigde in de plaatselijke friterie. Dat was mijn avondmaaltijd dan. Na het dorp bij mensen geinformeerd naar overnachtingsmogelijkheid in een weiland, waarop ze mij een grasveld op hun eigen grondje aanboden ter overnachting. Dat was vriendelijk. De man had Nederlanse voorouders, vertelde hij. Ik kon gebruik maken van een kraan plus slang buiten het huis om mij te douchen. Dat deed ik maar al te graag, want stinken doe je wel na zo'n dag en het is een heerlijke afkoeling. Het lichaam moet toch heel wat vermoeiienissen doorstaan op zo'n dag. Aan eten koken heb ik steeds minder zin. Het is zo'n gedoe. Toch heeft het lichaam onderhoud nodig...

Alwin Bruins