Wandeling Schießentümpel

2 September 2003

Het weer is vandaag redelijk en we gaan weer lekker op pad. De wandeling is in het Müllertal en komt langs de bekende Schießentümpel. Dit is een waterval die op een natuurlijke manier 3 waterlopen heeft gecreëerd. De wandeling is ongeveer 20 km, dus dat wordt best pittig voor mij als zwanger kipje. We rijden met de auto naar Consdorf. We parkeren de auto bij de kerk en volgen onze reisleider (M). We wandelen eerst een stukje door het dorp tot we bij camping La Pinède komen. Daar dalen we een trapje af om vervolgens over een houten bruggetje het bos in te lopen. Het pad klimt weer langzaam omhoog naar de Budderkammer Felsen. M heeft er een lekker tempo in gezet en we stappen stevig door. Het pad kronkelt, klimt en daalt door een prachtig bosgebied vol rotsen, varens en een veelzijdige vegetatie.

Na een tijdje steken we een oud stenen bruggetje over de Alsbach over. Hier komen we bij het uitzichtpunt Schelmenley. Hier kijken we uit over de omgeving. We lopen weer verder door het bos naar het plateau van Rammeley. Na nog een flink stuk bos draaien we 180 graden rond en lopen langs de andere kant van het dal terug naar de Schelmenley. Opeens ontdekken we verscholen in de struiken een jonge uil. Het beest zit doodstil en is waarschijnlijk verlaten door zijn moeder en verzwakt. Het lukt M om een paar foto's te nemen. Bij een gezonde uil was dit nooit gelukt. Het beest blijft doodstil zitten en kijkt ons met zijn kleine oogjes vragend aan.

Nu komen we bij een oude boerderij. Deze boerderij ligt zo maar midden in de bossen. Het pad loopt verder langs de weg en komen we bij Hotel Des Cascades. Tijd voor een drankje en wat te eten. De dranken zijn snel besteld, maar al snel blijkt dat de menukaart niet geschikt is voor ons budget. Het is een erg sjiek hotel en niet helemaal onze bedoeling. Wel maken we dankbaar gebruik van de aanwezige toiletten. We rekenen de veel te dure koffie en cola af en wandelen snel verder. Gelukkig heb ik nog een dozijn Mars in mijn rugzak, dus de honger is snel gestilt. We steken de weg over en gaan de hoek om, waar een camping is gevestigd. Tot onze grote verbazing is deze camping voorzien van een echte Belgische Frietenwagen en deze is nog open ook. Dit is meer van onze gading en dus besluiten we toch maar een frietje te bestellen en nog wat langer te pauzeren. De friet smaak zoals dat in België en in dit geval in Luxemburg (we zijn inmiddels de grens over) is, klef met zure mayonaise. Maar toch, we hebben friet! Nu moeten we een stukje langs de weg lopen en behoorlijk klimmen. Boven aangekomen duiken we ineens het bos weer in en vervolgen de rood-wit gemarkeerde bordjes. Na nog een tijdje lopen zien we daar ineens de Schießentümpel. Alfred en ik hadden deze waterval tijdens ons eerste bezoek aan Luxemburg ook al eens gezien, maar dan vanuit de auto. Het is echt een schitterend natuurverschijnsel. Natuurlijk is er een houten bruggetje op gemaakt en zijn er bankjes om te zitten neergezet, maar het blijft apart. Zeker een beloning na zo'n lange wandeling. We kijken wat rond en nemen de nodige foto's en gaan daarna aan de overkant van de weg verder het bos in. Aan het eind van een breed bospad is een parkeerplaats en we worden aangesproken door een jonge Nederlandse vrouw die op zoek is naar de waterval. Ze rijden al een tijdje rond en kunnen hem niet vinden. Als we haar vertellen dat ze vlakbij is en dat wij het hele stuk hebben gelopen reageert ze stomverbaasd. Zo ver lopen voor een waterval? En ze is nog zwanger ook, nee dat kan echt niet. Als wij tegelijk roepen dat ik ook al bijna 4 maanden zwanger ben, valt ze bijna van haar stokje. Ze vind het onbegrijpelijk dat ik nu nog zo ver kan lopen. We lachen er hartelijk om en vervolgen onze weg.

We klimmen weer omhoog naar de rotsen en het wordt alsmaar mooier en mooier. We wandelen naar Eulenburg. Daarna naar Goldfraley en betreden hier een zeer donker en smal ravijn. We komen over bruggetjes en beklimmen vele steile trappen en dalen ook weer even steil af naar beneden. Uiteindelijk komen we weer op een plateau en zijn bij de Goldkaul. Waarschijnlijk is hier vroeger naar goud gezocht, maar zeker weten we het niet. Het is in ieder geval erg mooi. Via een pad met aan de ene kant bos en aan de andere kant landbouwgrond komen we weer in Consdorf aan. We drinken nog wat op het terras van het plaatselijke dorpscafé. Er is waarschijnlijk een plaatselijke voetbalwedstrijd geweest, want de ene na de andere voetballer komt aanrijden om het café te bezoeken. Ondanks dat het niet zo warm is blijven wij lekker rustig buiten op het terras zitten. Het was weer een schitterende toch en ik ben trots dat ik het heb volbracht.

Digna van den Broek