De wereld buiten de paden

Een herfstwandeling op de Veluwe van zonsopkomst tot zonsondergang.

De natuur kennen we allemaal. De een iets beter dan de ander, maar toch, we weten welke schoonheden in welke jaargetijden te bewonderen zijn .

Alleen de allermooiste momenten van de natuur zien ik bij zonopkomst en zonsondergang.

Om deze te kunnen aanschouwen moet je dus vroeg uit de veren.

Zo ook op de Veluwe. We gaan voor dat het licht wordt gewapend met camera het donkere bos in. Vooraf hebben we een locatie opgezocht waar we hopen wild te kunnen aanschouwen. We moeten wel drie kwartier tot een uur lopen voor we onze bestemming bereikt hebben. Onderweg horen we geritsel tussen de bomen en struiken een zwijntje voor dag en dauw.

Als we eenmaal op de plaats van bestemming zijn is het zitten en wachten, soms een uur soms drie uur. Het gebeurde vaker dat we niets zien dan iets. Door het lange wachten, onder bomen of struiken, wordt je tot op het bot koud. Dan is het tijd om je weer warm te lopen. Tijdens het lopen zie je ook wel wild. Alleen als je het dan ziet is het vaak te laat om de camera te pakken. Het wild blijft namelijk niet op je wachten. Maar zoals iedere natuurliefhebber redeneer je zo van, dit heb ik gezien dat nemen ze me niet meer af.

We komen uit op een heidevlakte waar we wilde paarden zien, die aan de rand van het bos overnacht hebben. De dieren zijn mooi roodbruin van kleur en steken af bij de paarse heide,.

In de verte spring een reebok met grote bogen over de heide.

Door de paarden te volgen komen we uit op een ander heidegebied. Het is er heuvelachtig met hier en daar een alleen staande eikenboom. Onder een van die bomen scharrelen wilde zwijnen. Door met de paarden mee te lopen kunnen we dichterbij komen. één zwijn blijft onder de boom deze kunnen we aardig in beeld krijgen tot iemand op een tak trapt. Weg zwijn.

Als de zon sterker is geworden zoeken we een plaatsje om even op temperatuur te komen. Een half uurtje opwarmen terwijl je een dutje doet geeft weer nieuwe energie. Bij de Carolina hoeve bestellen we een pannenkoek met appel. Dat is onze maaltijd, hiermee kunnen we er weer even tegen.

Schotse hooglanders liggen net achter het wildrooster te herkauwen, een stier staat in het kniehoge gras zijn buik vol te eten.

Je merkt aan de aantallen paddestoelen dat de herfst zich gaat aankondigen.

Plots zien we een ree achter de bomen het heeft ons gezien maak maakt niet meteen aanstalten om te vertrekken. We kunnen het dier even bewonderen voor het besluit te vertrekken. Verderop zien we een groepje herten aan de bosrand staan grazen. We hebben een afspraak met een boswachter die ons meeneemt naar een plaats in het bos waar edelherten en zwijnen zich tegen de avondschemering laten zien.

Deze afspraak was niet voor niets we hebben verschillende herten en zwijnen gezien en voor we weer naar de mensenwereld terug gaan genieten we van de ondergaande zon.

Cor Claassens