Vogezen GR 5, september 2006

Na de Cévennes en de Vercors, tijd voor iets meer noordelijker. Opnieuw heb ik een vijfdaagse tocht in elkaar gebokst met als voorwaarden, heen en terug met de trein, 's avonds warm eten en comfortabel slapen. Het werd dus een tocht langs de GR5 in de Vogezen. De GR is hier niet aangeduid met de vertrouwde rood-witte markering. De Club Vosgien heeft ervoor gekozen om een eigen markering aan te brengen namelijk een rode rechthoek. Een heel spijtige zaak want zoals tijdens onze tocht zal blijken is de markering meermaals onduidelijk of verwarrend en zelfs regelmatig gewoon afwezig.

Dag 1: Kortrijk - Aubure

Om 05:41 uur nemen we de trein in Kortrijk. We sporen naar Gent, stappen over naar Brussel-Zuid en nemen daar om 06:50 uur de internationale trein richting Bazel. We stappen af in Colmar omstreeks 12:50 uur en nemen daar een Ter-trein naar Ribeauvillé. We komen aan om 13:30 uur. Het station ligt zo'n 3 kilometer buiten het dorp op een hoogte van 184m. De weg naar het dorp loopt langs de Route Nationale D106. Het is een eerder drukke weg maar een echt alternatief is er niet.
Het stadje zelf is toeristisch en toch nog gezellig. We moeten dwars door het dorp, tot aan de D416. De GR5 verlaat het dorpje en gaat onmiddellijk omhoog tegen een helling in de bossen. Hier gaat het al mis, al hebben we dat pas door na een half uur stappen. We zijn blijkbaar op een ander pad terechtgekomen zonder ergens een afsplitsing te hebben gezien. We besluiten om verder te stappen op het pad, gemarkeerd met een geel kruis omdat we gezien hebben dat we uiteindelijk toch in Aubure (794m.) uitkomen. We blijven een hele tijd in een vallei lopen en gaan nooit ver weg van de D416 en de D11 waardoor we voortdurend auto's horen op de achtergrond. Het pad dat we volgen blijkt relatief weinig belopen te zijn, her en der moeten we door het hoge gras. Het is uiteindelijk 17:30 uur wanneer we aankomen in de gite , Les Brimbelles. De eerste dag is tegen onze verwachting in een heuse wandeldag geworden, ideaal als inloper.
De gîte is proper en ruim en vooral zeer goedkoop, zo'n 27 € pp in half pension. Voor die prijs krijgen we een een viertal soorten vlees, zuurkool, aardappelen en als dessert een bosbessentaart. We merken dat we in niet meer in het hoogseizoen rondhuppelen, we krijgen een kamer voor ons twee toegewezen, dit tegen de prijs van een dortoir. De uitbater blijkt een uiterst vriendelijke man te zijn, hij is een geëmigreerde Belg, afkomstig uit Doornik.
's Morgens vertrekken we om 08:30 uur, na het ontbijt richting Etang du Devin.

Dag 2: Aubure - Etang du Devin

Vandaag blijven we grotendeels op hoogte. We wandelen vanuit Aubure door het Forêt Communale d'Aubure naar Pierre des Trois Bans, waar er een houten schuilhut is. Vanaf hier wandelen we verder op de kam tot aan Le Petit Brézouard.
Op de top (1203 m.) heb je een schitterend vergezicht. Net voorbij de top is er een onbewaakte gîte van de Club Vosgien waar kan overnacht worden. Op weg naar de Col des Bagenelles komen we de eerste levende zielen van die dag tegen, het is met andere woorden zeer rustig. Op de Col is er een ferme-auberge.
We besluiten om onze middagpauze uit te stellen tot in het wat verder gelegen Le Bonhomme, de kans dat we daar een pintje kunnen bemachtigen lijkt ons groter te zijn. Wanner we omstreeks 13:00 uur aankomen in Le Bonhomme moeten we het hele dorp doorkruisen om een café te vinden dat open is, een extra inspanning die we zonder enige twijfel erbij nemen. Bij het vertrek moeten we even zoeken naar de markeringen, niet omdat onze geesten beneveld zouden zijn maar wel omdat de "rode rechthoekjes" zoals op grote delen van ons traject maar spaarzaam zijn aangebracht en als ze al zijn aangebracht, ze geregeld op meest onlogische plaatsen opduiken.
Vanuit Le Bonhomme is het maar een klein uurtje meer stappen naar Etang du Devin waardoor reeds omstreeks 14:30 uur aankomen. Véél te vroeg en we doden de tijd door onze route van de volgende dag even te verkennen.
De gîte is prachtig gelegen, volledig geïsoleerd met een prachtig zicht. De dortoir is net en ruim. We moeten de ruimte delen met slechts twee andere wandelaars. De overige wandelaars huren een kamer.
's Avonds krijgen we een slaatje, kip in een heerlijk sausje en spätzle, als dessert een mirabeltaartje.

Dag 3: Etang du Devin - Col de la Slucht

Het ontbijt krijgen we om 07:30 uur en om 08:00 uur zijn we klaar om te vertrekken. Vandaag hebben we niet veel kilometers voor de boeg en wij zijn niet van plan om zo vroeg aan te komen als gisteren, we zullen dus proberen om af en toe eens te pauzeren.
Om 10:00 uur zijn we reeds aan de Col du Calvaire, ideaal voor een pauze op het terras van de "Auberge des Crêtes".
We besluiten om wat verder even een variant te nemen van de GR5, we kiezen voor het pad dat langs de rand van het Lac Blanc loopt en tot bij de bron van het meer loopt.

Het is een lichte omweg die omwille van het schitterende uitzicht zeker de moeite waard is.
Na Lac Blanc kom je onmiddellijk op het plateau Gazon du Faing. De GR5 loopt hier langs de rand aan de Soultzeren Eck op een hoogte van 1302 m. wat een zeer mooi panorama biedt.
Hier moeten we regelmatig plaats maken voor een grote groep jongeren die bezig zijn met een tweedaags examen voor "Moniteur de midi montagne". We worden achterna gezeten door een fel onweer, we horen het ferm donderen in de vallei en even dreigt de regen ons in te halen maar meer dan wat druppels krijgen we gelukkig niet. Het pad blijft hier grotendeels op hoogte, dit tot net aan de Col de la Schlucht. We komen aan om 14:30 uur en gaan op zoek naar het hotel "Relais des Roches". Groot is mijn verbazing wanneer ik op de deur hangt een handgeschreven briefje zie met de mededeling dat het hotel gesloten is op maandag en dinsdag, ik had vorige week noch maar een fax ontvangen met de bevestiging van de reservatie. Gelukkig kan ik hoteleigenaar telefonisch bereiken, hij bleek op boodschappen en komt het hotel nog openen voor ons. 's Avonds blijkt dat hij het hotel eind dit jaar zal sluiten en enkel nog mensen ontvangt die gereserveerd hebben. We krijgen voor de prijs van 42€ pp een familiekamer, met eigen douche, en half pension.
Col de la Schlucht is niet echt een gezellig oord daarom is het misschien beter om door te stappen tot "les trois fours" waar er een ferme auberge is alsook een gîte van de C.A.F.
Vermits we wat vroeg aangekomen zijn, verkennen we de route voor morgen, gelukkig maar want we hebben wat moeite gehad om het vertrekpunt te vinden. De markering hangt ietwat uit het zicht net voor de hulppost van de Gendarmerie.

Dag 4: Col de la Slucht - Grand Ballon

Vandaag moet de langste tocht worden, om 08:00 zijn we reeds op pad. We volgen de GR5 tot aan "Le Hohneck" en passeren zo aan de "Rochers de la Martinswald". De Hohneck ligt op een hoogte van 1363 m maar de klim ernaar toe is zeer geleidelijk en aangenaam.
Hier beslissen we om af te wijken van de GR5. We volgens rood-wit-rood markering naar Le Kastelberg.
Onze route blijft op dezelfde hoogte en leidt ons via Le Rainkopf naar Rothenbachkopf en zo verder naar Batterikopf.
Op de Col du Herrenberg vinden we terug aansluiting met de GR5. In de ferme auberge Hahnenbrunnen houden we een break. Hier kan tegen een zeer democratische prijs een voortreffelijke maaltijd bekomen worden maar vermits wij met enorme hoeveelheden granenrepen rondlopen, houden we het op een al even democratisch pilsje.
Even voor de ferme auberge ligt een niet-bewaakte chalet.

Op weg naar Le Markstein hang ik mijn bril provisoir aan een riem van mijn rugzak en wanneer ik terug wat scherper wil zien moet ik tot mijn scha en schande vaststellen dat mijn bril verdwenen is. De vergezichten zullen dus wat minder scherp moeten!
Even voor Le Markstein kruist de GR5 de "Route des Crêtes" en meteen hierna is er een aanpassing van de GR5. De GR5 wordt om onduidelijke redenen langs de Trehkopf geleid om zo net voorbij Le Markstein uit te komen, terug op de "Route des Crêtes".

Een groot deel van de dag houden we Le Grand Ballon in het vizier maar nu zijn we toch aan het naderen. Vanaf Le Markstein is het onafgebroken stijgen. We draaien rond Le Strokenkopf en komen zo aan bij de Ferme auberge Le Haag. Hier kan je een korte variante nemen om zo recht naar de "Chalet Hôtel du Grand Ballon" te stappen. We kiezen echter voor de GR5 en dit loont echt de moeite, het pad gaat weliswaar redelijk steil omhoog met het zicht op de vallei is prachtig. Je komt boven bij het "Monument des Diables Bleus" waar het panorama echt fenomenaal is. Wat onder de top, bij de "Route des Crêtes" ligt de "Chalet Hôtel du Grand Ballon". We komen moe maar voldaan aan omstreeks 16:20 uur, op een hoogte van 1424 m.
Het hotel - eigendom van de club vosgien - oogt zeer fraai en is binnenin zeer gezellig. Hier slapen we in een tweepersoonskamer met eigen lavabo. Ook het eten is hier zeer voortreffelijk.

Dag 5: Grand Ballon - Thann

Ontbijten kan pas na 08:00 uur maar het moet gezegd, het is het wachten waard. Nergens kregen we een dergelijk uitgebreid ontbijt voorgeschoteld. We vertrekken om 08:45 uur. Al na een half uur speelt de zeer povere markering ons opnieuw parten. Hoewel we zeer goed uitgekeken hebben, zijn we het spoor kompleet bijster. Gelukkig worden we op weg geholpen door twee houthakkers. De GR5 volgt op weg naar La Ferme du Ballon gedeeltelijk een sneeuwpiste, ik vermoed dat met een deel van de houthak ook wat markeringen spoorloos verdwenen zijn. Het blijft dalen tot aan Firstacker, op zo'n 955m. We gaan op een smal pad dat bijna voortdurende in de bossen blijft, over Le Sudelkopf en Col Amic naar Col du Silberloch waar er een groot oorlogskerkhof is. Het pad blijft op dit stuk grotendeels op dezelfde hoogte. Tot voorbij de Col Amic krijg je nog gergeld de Grand Ballon te zien.
Vanaf Col du Siberloch is het onafgebroken dalen naar Thann. De vergezichten zijn hier volledig voorbij, het pad blijft in de bossen en doordat we steeds lager komen, krijg je op de schaarse open plaatsen niet meer meer te zien dan de vallei. Bij de Becherkopf begint het reeds duidelijk te worden dat we de bewoning naderen. Het "stadsgeruis" wordt hoe langer hoe duidelijker. We komen in Thann omstreeks 15:00 uur. Ik had verwacht om een gezellig stadje te vinden maar het gaf een vuile, industriële indruk. Thann heeft de toerist bijzonder weinig te bieden waardoor we maar meteen zijn doorgestapt naar de gîte d' étappe. Deze bleek gelukkig wel piekfijn in orde. Hier maken we kennis met een gepensioneerde Duitse arts die bezig was met een pelgrimstocht van bij haar thuis naar Compostella. We geven haar onze energierepen die ons nog resten.

Dag 6: Terugkeer

Normaal zouden we vandaag nog een lus wandelen rond Thann maar gezien de slechte weervoorspellingen en de wat ontgoochelende omgeving rond Thann, keren we een dagje vroeger naar huis. We nemen de trein in Thann naar Mulhouse. Vanuit Mulhouse hebben we een directe trein naar Brussel-Zuid. Alles loopt zoals gepland en we komen aan in Kortrijk om 21:44 uur, moe maar uiterst voldaan!

Wouter De Lombaerde

Meer foto's en praktische informatie van en over deze trekking zijn te vinden op de site van Wouter.