Oudenbosch – Santiago de Compostela,  Deel 1:

Zondag 9 augustus t/m zaterdag 22 augustus: 

Velletriweg 13, Oudenbosch – Breteuil in Frankrijk.

“Al voor het zetten van de eerste stap is het doel bereikt!”

Mumon.

Voorwoord.

Op 9 augustus 2009 is het werkelijkheid geworden.
Ik ben op weg gegaan om het eerste stuk van de weg naar  Santiago de Compostela af te leggen.
Mijn dank gaat uit naar allen die mij daarbij hebben gesteund.
Op de allereerste plaats mijn 4 dochters: Merianka, Jorina, Leonore en Stefanie die er voor hebben gezorgd dat ik mijn droom bleef nastreven en zij hebben Maria, mijn vrouw, overtuigd , dat ik de wandeling moet gaan maken.

Dan natuurlijk Maria zelf, die me heeft laten gaan en mij twee weken heeft moeten missen; ik ben blij dat ze mij de gelegenheid gegeven heeft.

Mijn schoonzonen: Andre, Randy, Richard en Johnny; zij hebben gezegd dat ze me zullen helpen met alles wat nodig is.

Mijn grote dank aan Johnny, die mij deze eerste reis heeft opgehaald in Breteuil.
Alle mensen in de straat die me hebben uitgezwaaid en alle andere mensen die hebben meegeleefd.

De winkel: Outdoor and Travels in Roosendaal : bedankt voor de adviezen.

Iedereen erg bedankt!

In het verslag:

1. Voorwoord
2. De paklijst
3. Het verslag van de eerste officiële 328,6 km.

Het is een feitelijk, wat zakelijk verslag geworden met als doel de ervaringen van dit jaar te gebruiken voor de volgende 1900 km.

The soul travels by foot…..

Wie de tijd neemt om ‘ te vertrekken’ en echt ‘ aan te komen’ geniet dubbel.

De voorbereiding op “de Tocht der Tochten” ( Richard)

Op 1 maart 2005 schrijf ik op een map:

Op weg naar Santiago de Compostela.

Aanleiding is een artikel in de krant over de wandeltocht naar Santiago.
Sinds die tijd heb ik veel boeken gelezen en gezocht op internet ; alles wat maar met deze wandeling te maken heeft, wordt “verorberd.”
Er gaat geen dag voorbij  of ik denk wel een moment aan deze tocht.
Al snel komt de gedachte: fietsen of wandelen?
Uiteindelijk is wandelen de ultieme droom geworden.

Vooral via internet krijg je allerlei materiaaladviezen.
Wat neem je mee?
Want voor een wandeling van 2200km komt heel wat kijken.
De rugzak mag niet te zwaar worden, want dat heb ik in India wel gemerkt, dat is niets voor mij.

In december 2008  wordt het voor mij  duidelijk; de 2200 km zal nu niet in één keer afgelegd gaan worden.
Ik kan in 2011 gaan en dan de hele afstand ineens afleggen, maar dat duurt nog te lang en ik moet van alles regelen in verband met het verlof.
Ik wil dan namelijk eind mei vertrekken.
Het besluit om de wandeling in gedeelten te lopen, groeit.
Zeker nadat ik het boek heb gelezen : Van wandelaar tot pelgrim.
De schrijver doet er een jaar of vier over.

Ik kan in 2009 beginnen en zo elk jaar in de  grote vakantie 300 km  verder afleggen en het laatste stuk van St. Jean Pied de Port naar Santiago, de eigenlijke Camino, in één keer; tegen die tijd hoop ik met pensioen te zijn en kan ik eind mei vertrekken.

De echte voorbereiding voor augustus 2009 is in maart gestart.
Via Google Maps plannen we de dagroutes en ik probeer zoveel mogelijk campings en jeugdherbergen te reserveren.
Toch zijn er nog dagen dat het improviseren zal worden.

De paklijst.

Algemeen:

Rugzak : Nomad Eagle  ( Leonore)
Wandelstok
Zwarte hoed, gekregen van de kinderen in de Ardennen
Zwitsers mes van vader en mes aan de rugzak.

Plastic zakje of kleine plastic flesjes :

1. SRL gelei
2. Voetencrème
3. Tandpasta
4. douchegel
5. zonnebrand
6. muggenzalf

Kleding en hygiëne:alles in plastic zakken.

Tandenborstel
Veiligheidssluitspeld
Oordopjes
Klein handdoekje(2)
2 T-shirts ( speciale)
2 onderbroeken
2 blouses
Blauwe jack
Poncho
3 paar kousen
Crocks
Slaapzak 
2 zakdoeken
2 lange broeken
Trainingspak.
Verzekeringspapieren
Identiteitsbewijs/bankpas

Noodzakelijke dingen:

Balpen
Schrift
Adressen
Foto van allemaal
Drinkflessen
Zaklampje: LED
Toiletpapier
Wasknijpers: 2
Plastic zak
Nylon touw
3 in 1 bestek: Sporck
Aansteker
EHBO:

1. Compeed
2. Imodium
3. Lippenvet
4. Pleisters
5. Paracetamol
6. Aleve intense
7. Tekentang

Telefoon
Hondenschrik
Kaartjes basiliek eigen gemaakt.
Zitmatje
Fluitje
Naald en draad: ijzerdraad

Tentje + slaapmat

Deel 1: Velletriweg 13, Oudenbosch – Breteuil,Frankrijk.

Dag 1: zondag 9 augustus:

Velletriweg13 – camping De Wildertse Rust :   22,9 km

Vanmorgen ben ik al vroeg wakker geworden; dan lig je te denken hoe het zal gaan.
Ik heb Ziggy, mijn hondje, uitgelaten.
Er hangt  een cadeautje aan de deurknop.
Van Peter en Christa ( de buren) een boekje met spreuken over optimisme en een geluksteen met Chinese tekens.
(De steen heeft de hele reis in mijn borstzakje gezeten.)

De avond tevoren van Maria een Jacobschelp gekregen aan een kettinkje.

Jack Steur, overbuurman, is langs geweest met een foto van de kathedraal van Santiago met een aanmoedigingsgroet: die foto heeft opgerold aan de rugzak gehangen.
Het Christoffelbeeldje van Pierre hangt aan de rugzak en de Christoffelmunt van Leonore in mijn portemonnee; het gelukspoppetje van Siem aan mijn horloge. Er kan mij niets meer gebeuren!!!!!

Om 9.00u precies ga ik naar  buiten, nogmaals neem ik afscheid en ga op weg.
Peter, Christa en Ingrid staan bij de oprit.  Ingrid heeft een succes wenskaart van haar en Claudia.

Ik loop de straat in en in de verte staan de buurtgenoten met een spandoek klaar; heel emotioneel allemaal.
Daar heeft Henk Spit voor gezorgd; hij heeft de buurt opgeroepen mij uit te komen zwaaien; bedankt Henk!
Met een high-five neem ik ook van hen afscheid; loop onder het spandoek door dat de kinderen Buys vasthebben;  ik draai me nog een paar keer om; zwaaien en dan de hoek om…………………………de reis is begonnen.

 Door de Postbaan naar de Rucphense Hei en ja hoor: het eerste foutje!
Ik ben de  weg kwijt……terug naar het Ossekopke, daar gezellig gekletst, een gratis kopje koffie gekregen en de weg gevraagd.
Met een topografische kaart erbij moet het lukken.
Toch heb ik een paar kilometer extra gelopen.
Later ben ik weer de weg  kwijtgeraakt en via de knooppunten 41 en 52
 ( leuke wegen ) verder gelopen naar de camping.

Elke keer als ik stop, is het schoenen uit en kousen wisselen.
De “natte” kousen worden achter op de rugzak te droge gehangen.

Daarna ben ik  verder gelopen op de knooppunten.
Aan heel veel mensen de weg gevraagd en iedereen is even vriendelijk en belangstellend.
Vaak zijn ze vol bewondering als ik vertel  wat ik van plan ben.
Om half 5 gearriveerd bij de camping; dat is dus heel wat kilometertjes meer geworden, maar hoeveel ,dat weet ik niet.
De tent opgezet en al afgerekend.
                                    
De “kantine” opgezocht en een pilsje genomen.
Ik ga mijn verslag schrijven.
Tijdens het schrijven, krijgen mannen die daar zitten te pimpelen, belangstelling voor mij.
We praten over Nederland en België, het verschil in wonen en werken;  natuurlijk wordt er uitgebreid gepraat over de wandeling.

Later komt er een “paranormale” man bij zitten en die voorziet van alles.
Hij vraagt of ik met een of andere grote zaak bezig ben.
Ja, zeg ik, een wandeling van 300 km; maar dat bedoelt hij niet.
Volgens hem ga ik in zaken!!!????
Hij zegt ook dat mijn dochter mij op komt halen  in Breteuil en niet Johnny!!!!
Grappig en spannend tegelijk. Ik ben benieuwd, vooral wat hij zegt over Johhny.
Ik heb nog een pilsje gekregen en om half 8 afscheid genomen en terug naar de tent.
De mannen zeggen dat de route naar Antwerpen wel erg ver is……………………ik ben benieuwd.
Om half 9 ga ik slapen, maar dat lukt dus niet; heel veel lawaai op de camping en in de buurt.
Een of ander karaokefeest ,denk ik.
Ik heb niet veel geslapen en om half 7 wakker, het is heel vochtig in de tent.
Als ik het tentdoek aanraak, drupt het zo naar beneden.

Dag 2: Maandag 10 augustus

Camping de Wildertse Rust, Essen naar Camping de Molen aan de linkeroever te Antwerpen: 29,4 km  Totaal: 52,3 km

Ik ben om kwart over 8 weer gaan lopen; Maria gebeld en allerlei Sms’jes gekregen ter aanmoediging.
Bij de bakker twee croissants met worst gekocht.  Heerlijk, wat een ontbijt.
Dat is wel genoeg tot vanavond.

In Kalmthout gestopt bij het Jacobusmonument, ingehuldigd op 25 juli 2009!
Nog 2150 km voor de boeg.
Ik raak aan de praat met een meneer die er alles van af weet; zijn dochter heeft de Camino gelopen; een leuke ontmoeting.

                           Via de route naar Kapellen, veel langs de autostrade gelopen, zoals ze dat hier noemen.
Regelmatig de weg gevraagd en vaak korter gelopen.
Opvallend is dat de mannen in België om 12.00u al naar drank ruiken.
In Eekeren lekker koffie gedronken en wc.-papier “gejat”, want dat is er op de camping natuurlijk niet.
Van Eekeren in een ruk naar Antwerpen, langs de Noorderlaan  naar de voetgangerstunnel onder De Schelde door, naar St. Annekes, zo noemen ze het.
Als ik de tunnel uitkom, is het nog een heel eind naar de camping.
Ik heb gelukkig gereserveerd, want de camping is vol; een volgende fietser wordt weggestuurd.
Ik sta met drie andere tenten bij elkaar.
Op de camping zelf is er niets te krijgen, maar langs De Schelde zijn heel veel eettentjes. Voor ik ga eten, mijmer ik nog een tijdje op een bank bij De Schelde.
Ik ben nog even koffie gaan drinken en het begint om 21.00u al te regenen.
Gelukkig is mijn tentje waterproof. Dat is gebleken, het heeft veel geregend die nacht en alles is droog gebleven.
Maar het is wel vervelend om alles vochtig in te pakken.

Dag 3:  Dinsdag 11 augustus.

Camping De Molen, Antwerpen naar Camping De Gerstekot
In Waasmunster: 27,6 km.  Totaal: 79,9 km.

Om  half 7 ben ik opgestaan, gedoucht en ingepakt.
Ontbijt: een krentenbol en een eierkoek.

In het begin is het erg zwaar.  
In Haasdonk staat een hele grote kerk, magnifiek, midden in het dorp en op de kerk een plateau over Jacobus de Meerdere .
                       
In een café in Haasdonk heb ik koffie gedronken en als souvenir een klein portemonneetje gekregen.
Toiletteren en weer wat w.c.-papier en papieren handdoekjes “ingeslagen”.
Ik moet tenslotte de andere dag de tent droog maken en ook naar de w.c.

Het weer wordt nu steeds beter; het wordt warmer.
Gelukkig ben ik een mooi- weer- loper.
Ik wandel nu drie kwartier, dan een kwartiertje rust; sokken wisselen, even wat eten en drinken en dan weer verder. Het bevalt prima zo.

Even gerust in een bushokje, een perfecte plaats om uit te rusten.
Op de camping word ik hartelijk ontvangen en krijg een mooi plekje.
Als ik vertel, dat ik een pelgrim ben, hoef ik niet te betalen.
Alleen een € 1,- voor de douche, daar moet ik de sleutel voor vragen; dus morgenochtend een kattenwasje, want ik kan de sleutel pas om 8.00u halen.
Als de tent staat, heb ik lekker gedoucht, kleren gewassen en uitgehangen. Wat kun je stinken zeg!!!!

Ik mag een fiets lenen om naar het dorp te rijden om er te eten: spaghetti Bolognaise met een koude Hoegaarden, heerlijk.

Morgenochtend op weg naar de eerste jeugdherberg!

Dag 4:  Woensdag 12 augustus.

Van camping het Gerstekot,Waasmunster naar Jeugdherberg De Valk in Laarne = 25,9km  Totaal:  105,8 km

Ik ben om 6.15u al wakker, alles weer vochtig!
Het eerste stuk is erg leuk, landelijk.
Met prachtig weer vertrokken, maar al rap ( Belgisch) komen de wolken.
Het is wat benauwd. Van  Ruiter naar Lokeren, een oude stad.

Het is 10.00u , het heeft al wat gedruppeld en ik ben fout gelopen.
Weer op de goede weg teruggekomen, maar wel met een omweg.
In een bushokje gegeten en gerust; de benen beginnen pijn te doen.

Bij een mooi “tentje”  El Pina op weg naar Laarne koffie gedronken.
Lekkere koffie met een stukje rijstevla.
Na een gesprek met de bazin van haar  een kortere route naar de jeugdherberg gekregen.
Maar…………….het is nog een heel stuk wandelen.

Ik arriveer om half vijf.
Bij de herberg heb ik  met andere mensen tot half zes moeten wachten.
Dan komt de beheerder, hij heeft boodschappen gedaan.
Inchecken kun je eigenlijk pas na 17.00u.
Ik krijg een eigen kamer met stapelbed.
De warme maaltijd: andijviesoep,aardappelpuree, een champignonsaus met vijf gehaktballen en een chocoladevlaatje toe is heerlijk.
Morgenochtend om 8.00u ook nog ontbijt, dus wie doet mij wat????????
Jeugdherbergen zijn hele goede  plekken om na de campings weer even bij te komen op een gewoon bed.
Het regent ondertussen, dus ook dat is geluk. Alles blijft lekker droog.

Dag 5: Donderdag 13 augustus

Van Jeugdherberg De Valk, Laarne naar camping Canteclaer in Munkzwalm=22,1 km  Totaal: 127,9km

Wat een luxe na drie dagen kamperen!
Ik heb tot 6.15u geslapen, nog lang geen tijd om te ontbijten, dus even verder draaien en muziek luisteren.
Om 9.10u ga ik pas op weg naar de camping in Munkzwalm.
Onderweg ontmoet ik interessante mensen, omdat ik de weg steeds vraag.
Even buiten Laarne stopt een tuinman met werken en vraagt wat ik ga doen. Ik leg het uit en hij vraagt  hoe oud ik ben.
Ik zeg 59 en dan zegt hij, let op:
  “Ah, wel zunne, dan kunde gij wel 10 jaorkes liegen.”
Ik bedank hem voor het compliment. Ook met een baard van vier dagen zie ik er nog jong uit of hij is zijn bril vergeten op te zetten.

Ik ga weer verder; het gaat regenen, zoals Maria vanmorgen al heeft voorspeld.
Eerst nog even met de paraplu gelopen,maar onder een viaduct de poncho aangedaan en plastic zakken over mijn schoenen ( gelukkig ’s morgens nog om gevraagd) en verder “stappen”.
Rond half 12 vraag ik een rustplaats in een garage.
Geen probleem, ik krijg een stoel en kan droge sokken aandoen en bijkomen.

Maar het is niet te geloven……………het gaat steeds beter. Niks aantrekken van die regen tot half 2 , maar doorstappen .
In een restaurant in de hal even staande koffie gedronken en weer doorgelopen. Alles uitdoen, kost dan te veel tijd.
Ik heb De Pelgrim gezien.

Verderop in een café de volgende  rustplek. De koffie is lekker, niemand wil contact, maar het wordt ondertussen wel droog buiten!!!!
Alles weer ingepakt en vol goede moed verder; soms met muziek, soms zelf zingend.
De weg begint te dalen en te stijgen, ik ben in de Vlaamse Ardennen.
                            
De dorpjes en gehuchtjes lijken wel uitgestorven; niets te zien, alleen mooie en lelijke huizen.
Af en toe een hond die blaft en nog steeds geen winkel.

Het wordt steeds warmer, omdat de zon gaat schijnen.
Het is 15.08u en ik zit weer in een bushokje;  ik heb niet veel hokjes gezien vandaag.
Als ik op de camping aankom, is het bij het restaurant naast de camping heel druk; al de tafels zijn bezet met voornamelijk 65+mensen.
Ik  krijg  een plaatsje  bij een picknicktafel, op een groot veld , helemaal voor mijzelf alleen.

Ik krijg ook nog twee douchemuntjes en ik mag mijn was in de droger stoppen.
Wat een verwennerij!

Zaterdag a.s. 15 augustus is het in het Vlaamse gedeelte Moederkesdag en het feest van Maria ten Hemelopneming; misschien alles wel gesloten.

Dag 6: Vrijdag 14 augustus

Van Camping Canteclaer naar jeugdherberg De Fiertel In Ronse: 17,4 km.
Totaal: 145,3km.

Vannacht heb ik toch weer last gehad van verkeerslawaai.
Een tentje is hééél gehorig.
Om 6.15u ben ik wakker, alles heel nat van het vocht.
Ik ben blij met de krant van gisteren, die ligt uitgespreid op de picknicktafel en alles wordt droog ingepakt.
Om 8.00u op weg.

Het eerste bushokje vandaag is voor de lunchpauze.
Vier krentenboterhammen en een paar slokken water.
Het is nog ongeveer een half uur, maar dan loop ik fout en moet door een bos weer op de goede weg zien te komen.
Het was een stuk van de GR-route; ik ben blij dat ik die niet uitgekozen heb om te lopen. Dat is hard werken.
De laatste drie uur langs leuke weggetjes gelopen, op en af met veel bochten, altijd weer spannend wat er na de bocht te zien is.
Ik arriveer om 14.15u. Prachtig.

Ik kan meteen inschrijven en krijg een eigen kamertje met balkonnetje.
Ik ga de tent opzetten om hem te laten te drogen, kleren wassen en heerlijk met de I-pod op bed gelegen; het is tenslotte mijn rustdag!!!!!

We zitten met drieën aan een tafel  voor de avondmaaltijd, een meneer van 72, een jonge man van 39 en ikzelf.
De jonge man komt uit Nijmegen en is een archeoloog.
Hij kampeert altijd in het wild met een bivakslaapzak.  Hij bezoekt verschillende afgravingen hier in de buurt.
De oudere man is eigenlijk een wandelaar, maar heeft last van zijn been en fietst nu hier rond.
Hij krijgt van zijn vrouw altijd een week om zelf te gaan kamperen. Hij komt uit Antwerpen.
Het is al 20.30u en ik moet mijn verslag nog schrijven.
Morgen een zware dag, maar we zien wel, het weer wordt goed.

Dag 7: zaterdag 15 augustus

Van jeugdherberg De Fiertel, Ronse naar camping de L’Orient
 te Tournai =29,2km.  Totaal:  174,5km

Het is een feestdag in België, dus alle winkels zijn  gesloten.
Gisterenavond met de 72-jarige man gepraat en weer wat dingen geleerd.

De routebeschrijving van Google Maps kan klein, maar het kaartje op A4 uitdraaien en eventueel een stuk van de landkaart meenemen.
Na een herberg geen lange route plannen, want je kunt pas rond half 9 op pad.
25 km per dag is ook het maximum, want met fout lopen is dat meer dan genoeg.
Ik moet er voor zorgen dat ik altijd een krant bij me heb om te lezen en te gebruiken om alles droog in te pakken na een nacht kamperen.

Het is al warm als ik vertrek, heerlijk.
Het lopen gaat goed, de rugzak voel ik al bijna niet meer op mijn schouders.
Toch weer fout gelopen met een leuke terugweg.

Het wordt een lange, zeer warme dag ( 33graden.)
In de verte de torens van Tournai, maar het duurt nog heel lang voor ik er ben.                           
In Tournai word ik  de verkeerde kant opgestuurd, maar een knul van een jaar of 25 brengt  me helemaal naar de camping.
In het Frans en in het Engels een gesprek gevoerd.
Tussendoor heb ik een Nederlands stel het adres van de camping gegeven;  hun Tom-tom is de weg kwijt en nu rijden ze er zo naar toe.
De man is me nog komen ophalen, maar dat kan natuurlijk niet.
Een pelgrim blijft lopen.

Als beloning mag ik komen eten.
Om half zes!!! mijn tentje opgezet, gedoucht en een volgend probleem opgelost.
Twee Santiagofietsers hebben geen plek meer en ik heb plek zat, dus die komen naast mij staan.
Als beloning samen een heerlijke Leffe-blond gedronken.
Bij de Twentenaren lekker pasta gegeten en een lekker toetje toe.
Alles besprenkeld met een heerlijke witte wijn.
Ik bof toch maar eens even.
Als ik bij de tent terugkom , wordt het al schemerig en ik moet het verslag nog schrijven.

Dag 8: Zondag 16 augustus

Van Camping de L‘ Órient, Tournai naar Auchy-lez – Orchies= 23 km
Totaal: 197,5 km

Gisterenavond ben ik om 21.30u gaan slapen.
Slecht geslapen; een feestdisco met dj.’s tot ’s morgens 6.00u toe.
Oordopjes hielpen niet veel.
Om 6.15u wakker en om half 7 opgestaan, gewassen en ingepakt.
Ik heb nog gezwaaid naar de mensen uit Twente, bij wie ik heb gegeten.
Zij gaan naar huis.

 Met veel geluk de goede weg gekozen en snel de stad uit.
In de verte liggen leuke dorpen; volgend jaar ga ik de route meer  langs de dorpen plannen!
Dan doe ik er maar wat langer over.
Onderweg nog kauwgom kunnen kopen;  kauwgom is van levensbelang; als je dorst krijgt, geeft het verlichting en je bespaart water.
Ik dacht dat ik al bij de Franse grens was, maar het is nog een stuk verder.
En…………………vlak voor de grens met Frankrijk nog een heuse fritestent.
Ik heb net wel vier boterhammen met kaas op, maar een frietje gaat er nog wel bij, zonder mayo en daar krijg ik spijt van!!!!!

Het is nu half 2 en de zon begint te schijnen, gelukkig; dan maar warm.
Ik ben nu in Frankrijk.
De grensovergang stelt niet veel voor.

Om 15.00u ben in Orchies, ik heb bij  De McDonalds de flesjes gevuld en naar de wc. geweest.
In Orchies zelf is niets te zien, er is geen mogelijkheid om te overnachten en de pastoor is er niet, dus toch maar doorgelopen naar het geplande dorp: Auchy-lez-Orchies.
Bij de gite is er niemand thuis.
Ik heb aan een meneer gevraagd of ik bij hem in de tuin mag staan, maar hij verwijst me naar het voetbalveld.

Een paar mensen zien me daar mijn tentje opzetten en komen meteen met water en koekjes.
Later krijg ik nog  kleine pruimpjes en een half stokbrood met ham ertussen.
Heerlijk, wat een aardige mensen.

Dit wordt voor het eerst improviseren. Ik zie wel; ik sta achter de kantine vlak naast een huis; er is een afdak en een ton om op te zitten.
Slechter slapen dan tot nu toe kan toch niet.
Ik ga maar vroeg slapen.  Maar van dat slapen komt voorlopig niets, want er komen een man of zes Petanque spelen.
Het is een leuk gezicht en de vrouw van een van de spelers komt met een tas drank; ik krijg ook een flesje Hoegaarden.

Dag 9:  Maandag 17 augustus

Van het voetbalveld van Auchy-lez-Orchies naar Gouy-sous-Bellonne
=25,5 km   Totaal:  223km.

Vannacht heb ik redelijk geslapen;om kwart voor 10 gaan slapen.
Om 1.15u even wakker en toen weer om 5.15u.

De zon is al een beetje gaan schijnen; gelukkig maar, dan kunnen de sokken en de handdoek drogen.
Het is kwart voor 9 en ik heb al 5 km gelopen en ik zit te rusten in een…………., ja hoor , ideaal.
Dan toch weer fout gelopen!!!
Een oudere man brengt me helemaal terug, binnendoor, op de goede weg.
Hij spreekt wat Duits, want hij heeft in de tweede Wereldoorlog in Duitsland gevochten.

Met het Frans gaat het steeds beter; soms praten we er Engels tussendoor.
Ik kom bij drukke wegen en opeens loop ik op de snelweg; dat kan niet goed zijn.
Snel terug naar een dorp op de route en maar even zoeken.
Dan vraag ik weer de weg en een jongeman (25) loopt een flink stuk mee.
Hij moet gaan werken in een megasupermarkt aan de rand van de stad.
Hij spreekt maar een beetje Engels en dan blijft het gesprek toch erg beperkt.

De D-wegen zijn erg druk en fietspaden kennen ze in Frankrijk niet.
Alle mensen die netjes voor mij opzij gaan, groet ik vriendelijk.
De meesten zwaaien terug.
Als je denkt , dat je er bent, moet ik nog 5 km, maar ik heb de tijd, het is pas 15.30u.
Als ik verder loop, zie ik Gouy-sous-Bellonne al liggen; nu maar hopen dat ik iets kan vinden om te slapen.

En ja hoor………………………aan het begin van het dorp staat een groot bord; tegenover de kerk is een Chambre d’ Hotes. Ik krijg weer hoop.

Ik ga kijken en tegenover de kerk is een grote binnenplaats.
Er is een meneer de heg aan het knippen en die stuurt me naar binnen.
De mevrouw heeft een kamer met ontbijt.

Mijn rugzak uitgepakt en alles weggelegd om te drogen; de tent opgezet om te drogen en heerlijk gedoucht.

Dag 10:  dinsdag  18 augustus

Van Gouy-sous-Bellonne  naar Vaulx-Vracourt : 23km. Totaal:  246 km.

Geslapen in mijn paleisje van 21.00u tot 5.00u.
Om half 7 eruit, de zon schijnt al de kamer in als ik de gordijnen opentrek.
Afscheid genomen en op weg; meteen goed= D956.

In Lecluse lekker gerust in het zonnetje, heerlijk.
Ik bof met dit mooie weer.
Het is heel opvallend dat er zowel in België als in Frankrijk zoveel graankorrels naast de weg liggen.
De oogst is eraf, dus dat is allemaal verloren gegaan bij het vervoer of bij het maaien.
Ook zie je heel veel aanduidingen van militaire kerkhoven.

                    In het kastje een registerboek en een visitorsbook.
In het boek staan al de namen van gesneuvelde soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. De graven liggen er prachtig bij.

In een dorpje  staat een man zijn auto te wassen en ik vraag of hij mijn flesjes wil vullen.
Gelukkig haalt hij  wel eerst de borstel van de slang af.
Bedankt , meneer!, ik zal aan je denken.

Aan mensen in de buurt vraag ik of ik in Vaulx – Vracourt kan slapen, maar ze zeggen van niet.  Ook bij hen vul ik mijn flesjes opnieuw.
Mevrouw komt met twee grote literflessen aanzetten, maar dat hoeft niet.
Ik besluit door te lopen naar Bapaume, een groter stadje.

Als ik naar het stadje loop, komen er drie knullen op twee brommers aan.
Een van die knullen steekt opeens zijn arm uit en laat een brul. Toch schrikken.
Ik denk meteen, dat ze misschien terug zullen komen, maar nee.
Ik  word er wel even zenuwachtig van.

Vlak voor Bapaume komen de mensen die me water gegeven hebben mij achterop gereden om te zeggen dat er in Bapaume geen camping is, maar een eind er vandaan wel.
Ik bedank ze hartelijk en zeg dat ik nog moet eten en dat ik gok op Bapaume.
Er is een VVV en ik vraag helaas naar een hotelletje in plaats van naar een kamer.
Ik kom terecht in Hotel –Restaurant Le Gourmet In la Rue de la Gare.
    

Dag 11:  woensdag 19 augustus.

Van Vaulx- Vraucourt  naar Camping Municipal Albert: 25,3 km
Totaal:   271,3 km

Ik houd mijn eigen schema even aan om de juiste kilometers aan te geven.
Om 6.30u al uit bed; douchen, inpakken en een Frans ontbijt genoten.
Ik zit nu in Le Sars op een stenen muur, geen mens op straat te zien.
Het is al  warm en het is pas 9.15u.
Ik ben blij, dat ik gisteren verder gelopen ben, het is nu maar 20 km.
Mijn overhemd ligt op het gras te drogen.
Als ik verder loop, staat naast de muur, waar ik op zat te rusten, een vrouw de ramen te zemen.
Ze spreekt me aan in het Engels.
Ik moet binnen komen en kan krijgen wat ik wil; melk, eieren, maar ik neem vers, koud water en een tomaat.
Ik mag mee de tuin in om hem zelf te plukken.
Wat is het bij ons dan netjes in huis!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Het lopen gaat verder goed.
Ik zwaai weer naar de mensen; het is wel uitkijken geblazen, want er gaan twee auto’s  precies inhalen op de plaats waar ik loop.
Bij elke vrachtwagen die er nu aankomt, ga ik zonder meer van de weg af, de graskant in.

Ik zit nu bij een monument van Australische soldaten, die in de Eerste Wereldoorlog zijn gesneuveld.  Zeer  indrukwekkend al die kerkhoven en allemaal even goed onderhouden.
Een Australiër uit North Queensland komt foto’s maken.
Hij praat met een prachtig accent; echt zo’n Australische landeigenaar.                                                                           

Dan komt er een Belg uit Ieper naar me toe, hij rijdt die Australiërs rond:
La Route de Souvenir.
Vol trots vertelt hij tegen de Australische mensen dat ik te voet naar Spanje loop.

Onderweg zie ik steeds een toren met goud in de verte schitteren.
Het is de toren van Albert, dat zegt een meneer die een Bed en Breakfast heeft en mijn flesjes  weer vult.
Het is nog een kilometer of 5.
Ik loop Albert binnen en zie een friettent. Yes, daar kan ik straks gaan eten!!!!
De camping wordt me gewezen door een meisje van 16, die met haar moeder het hondje uitlaat, Charlie.
We praten met elkaar in het Engels en dat gaat haar goed af.
Het is een leuke, open camping.

Ik kom aan rond 14.00uur en hoor:
“Ga maar ergens staan, de mevrouw komt pas  om 16.00u.”
Een wat ouder Nederlands stel.
Ik zet de tent vlak bij hen in de buurt op.
Ik ga  kleren wassen, even liggen , wat kletsen met de buren, veel water drinken en ik mag even naar Maria bellen met hun mobiel.

  Albert is een rustig stadje.
Ik ga naar de friettent, maar dicht! Chips !!!!!!!!!!!!!!!!!!
In de supermarkt koop ik drie kant en klare boterhammen en twee yoghurtjes en  twee blikken bier, want de buurman vindt alleen Kronenbourg lekker bier.
Om hem te bedanken voor het bellen een biertje meegenomen.
Bij de tent heb ik alles lekker verorberd en het verslag geschreven.
Met Jan en Hilde ( buren) nog gezellig een biertje gedronken, gekletst over van alles en nog wat  en om 21.45u naar bed.
Toch niet zo goed geslapen; het was heel warm en ’s nachts koelt het weer af.

Dag 12:  donderdag 20 augustus

Van Camping Municipal la Velodrome, Albert naar  Camping Municipal te Corbie:  17.6km.  Totaal:  288,9 km.

Om 7.30u op weg.
Door Albert gaat het prima, daarna toch weer fout gelopen en op de D929 terechtgekomen; dat kan wel , maar dat vind ik niet leuk meer.
Tussendoor op de goede weg teruggekomen en nu rust ik bij een Australisch kerkhof en zet ik mijn naam in het visitorsbook.
Heel emotioneel.
Het is veel benauwder dan gisteren en ik zweet me rot. Nu zit ik in een dorp op een muurtje en er komt een man mij een hand geven; hij heeft de schelp gezien. Het is veel leuker van dorp naar dorp.
Maar wel stiller, de dorpen lijken wel uitgestorven.
In een winkeltje een blikje sardines gekocht.

Ik kom in Corbie en ik heb het meteen al gehad; een apart gevoel!
Zo’n speciale camping, niet te vergelijken met gisteren.
Een jongen wijst me een plekje op een veldje naast hem.
Als ik gedoucht heb, mis ik mijn telefoon en 2 portemonnees.
Gestolen? Verloren?
Ik blijf de rest van de avond bij mijn tentje en ga vroeg slapen.

Dag  13:  Vrijdag 21 augustus

Van camping Municipal, Corbie naar Ailly –sur-Noye= 24,8 km.
Totaal:  313,7 km.

Vandaag is schoonmoeder jarig en ik ga ze proberen te bellen.
Het is gisterenavond een lange avond geworden; niet leuk!
Het is allemaal erg emotioneel, omdat ik niet weet wat er is gebeurd . Verloren of gestolen?
Ik besluit om vanaf 18.00u bij mijn tentje te blijven.
Om half 8 komen er drie Belgische meisjes het kampeerterrein op.
Ze zoeken een plek en ik zeg dat ze gerust naast mij mogen staan.
Dat doen ze niet, jammer.
Wel komt er een van de meiden nog een praatje maken en vragen waar ze kunnen eten.
Ik vertel het van mijn portemonnees; ze is er blij mee. Ze zullen goed oppassen.

Tot half 10 heb ik liggen lezen en muziek luisteren, verder niets; je ligt en je zit.
Heel goed geslapen van 22.00u tot 4.00uur. Om 6.15u opgestaan en ingepakt.
Wegwezen hier, het geeft een naar gevoel.
Staande 2 yoghurtjes naar binnen gewerkt en gaan lopen.
Gelukkig meteen goed.

Buiten Corbie ga ik nog wat eten; een stokbroodje en vijf plakjes kaas en water om het weg te krijgen. ( Ik mis mijn Brintapap )
De D523 komt eraan en die duurt 58 minuten. Bon courage!
Dat wordt de I.Pod op en lekker rondkijken.
Het is fris, maar de zon schijnt,geen onweer of regen meer gehad vannacht.
Gelukkig.
Ik loop nu door een tunneltje en er komt een Megane voorbij. Jorina???
Wat zou dat een wonder geweest zijn.   Nee, hij komt niet terug.

                  
               In Cachy, dorpje, heb ik gezellig gekletst met een plantsoenwerker.
Het praten in het Frans valt erg mee.
Maar ik ga wel meer oefenen.
Vandaag heb ik regelmatig het gevoel dat ik Jozef ben, zonder ezel en zonder Maria.
Maar dan komt het: een munttelefoon!!
Ik kan schoonmoeder bellen en haar proficiat wensen.
Ze is heel verrast!!!
De dorpjes zijn bijna allemaal verlaten, de mensen zitten binnen of zijn weg.
Ik zie een man in de tuin , dus gauw drinken en nieuw water vragen.
Het is 10.15u en er zitten er al bijna 10km op.
Het gaat goed; het landschap is heel weids, maar in de verte wordt het bosrijker.

Het loopt fantastisch van dorp naar dorp; geen grote D-wegen meer!!!!!!!

Het is 11.20u en ik rust in een stationwachthuisje van Thery-Gimont; ik ga wat eten.
Onderweg pluk ik wat bramen, ze zijn rijp, maar erg klein.

Als ik in Ailly-sur-Noye aankom en naar de camping vraag, blijkt hij gesloten.
Wat nu?
Naar de VVV. Er is geen camping in de buurt, wel een gites d ‘étapes.
Dat is veel goedkoper dan een Chambre d’Hotes of een hotel.
Er is er een in la Faloise.
Dat is 8 km verder op de route naar Breteuil. Ik laat de mevrouw van de VVV even bellen of er plaats is.
Op dat moment komt er een mevrouw aanlopen.
Ze herkent me als pelgrim en ze is dol enthousiast. Ze heeft zelf de Camino gelopen.
Ze stippelt precies de weg uit naar la Faloise en vindt dat ik bij het VVV-kantoor naar huis kan bellen.
De afspraak met Johnny wordt 10.30u in Breteuil, want ik hoef morgen maar 10 km!!!!!
Ik loop naar la Faloise.
En dat gaat, ondanks de warmte, vrij snel.

Ik kom bij de gite  aan; een grote binnenplaats met allerlei gebouwen en deuren.
Ik bel aan en de mevrouw verwacht me al. Het is 17.15u.
Ik heb een eigen kamer met twee stapelbedden; een
“ eigen “ huiskamer met keuken.
Een gemeenschappelijk douche en wc.
Ik krijg meteen een groot glas  jus d’orange en later zet ik lekker koffie voor mijzelf.
Mijn tentje staat te drogen op het grasveld en ik ga lekker douchen. Heerlijk, wat een luxe.
Om 8.00u is het ontbijt en om 10.30u de afspraak met Johnny.
Ik moet nog ergens mijn schelpje ophangen en iets meenemen uit Breteuil.
Ondanks een lekker bed is het 24.00u geworden en om 4.00u weer wakker.
Het zal de spanning wel zijn; weer naar huis.

Dag 14:  zaterdag 22 augustus

Van Ailly-sur-Noye naar Breteuil: centrum= 14,9 km.

Totaal officieel:  328,6 km

  Nog 10 km………………………………………………………………………………….

Als ik deze foto maak, stromen de tranen over mijn gezicht; ik heb het gehaald!!!!!!!!

In het centrum van Breteuil een foto laten maken als bewijs. De emotie staat op het gezicht te lezen.

Gisterenavond in een folder de Caminovrouw teruggezien. Heel leuk.

Ik probeer een steen mee te nemen uit Breteuil maar dat lukt niet, ik krijg hem niet los. Ik loop een dierenwinkel binnen en leg mijn verhaal uit aan een vader en zoon.
Zij willen mijn schelpje wel bewaren en ik vraag aan hen iets terug om volgend jaar om te ruilen.
Ik krijg een clownsneus mee!!!!!
Vader en zoon vinden het prachtig.

Om 10.45u komt Johnny voorbij gereden; ik fluit………………………daar heeft hij op gerekend, hij heeft zijn ramen open staan.
We rijden samen terug naar huis………………………………………………………..

Zaterdag 22 augustus om 15.15u ben ik weer thuis.

Siem herkent zijn opa niet, dus de baard van veertien dagen is er zo af………

Reacties graag naar:

postbus@fammelissen.demon.nl