Home » Routes en Bestemmingen » Routes » Ardennen

Routes in de Ardennen

De onderstaande routes (en hun omschrijvingen) komen routeboekjes van Uitgeverij Lannoo. Hun serie 'Dicht bij Huis'(Dbh) staat bekend om de vele routes die zijn uitgegeven in routeboeken met een handig formaat.

In de lijst met waypoint-files staat alleen de korte beschrijving van de betreffende routes. Deze routes kwamen uit 'Avontuurlijk wandelen in de Ardennen'. Hoewel deze routes zeer leuk zijn, heeft Lannoo vrij veel klachten gekregen van land-eigenaren en plaatselijke overheden in verband mt de overlast die wandelaars veroorzaakten. Daarom is besloten dit boekje voorlopig niet meer uit te geven en ook de routes niet meer te publiceren. De waypoint-files dienen puur ter ondersteuning voor mensen die het boekje reeds in hun bezit hebben en de routes toch willen lopen.

Waypoint-files

Château-Regnault (10 km): De 'Vier Heemskinderen' zijn geen vier maar eigenlijk zes rotsen op een heuvelkam bij Château-Regnault. De wandelroute loopt langs de rotsen, over een mooi, smal pad. Helemaal over de rotsen lopen is alpinistenwerk. Slechts bij één rots kun je er als wandelaar ook over. De andere rotsen kun je beklimmen, maar je zult naar het pad terug moeten. De rest van de route bestaat uit goede boswegen en bospaden. Het is wel belangrijk de beschrijving goed te lezen en altijd aandachtig te blijven. De route is lang niet altijd eenvoudig, zeker niet tijdens het laatste kwart, een gebied met veel kleine, voormalige steengroeven.
Uit 'Avontuurlijk wandelen in de Ardennen' van Ludo van Lint

Monthermé (6, 10 of 15 km): Via een steile straat kom je bij een pad dat je door een gebied voert waar vroeger steengroeven waren. Dat eindigt op een rots. Van daar volg je enkele kilometers het pad boven aan de Maashelling. Een bekend pad, veel bewandeld en dus vrijwel probleemloos. Er volgen dan smalle en brede bospaden en een flink dalende, 600 m lange brandgang. Tot bij een beekje, dat soms eruitziet als een riviertje. Dat moet je over. Er volgen dan kilometers brede boswegen in twee beekvalleien. Die klim je weer uit via een wat moeilijk te vinden paadje. Het einde daarvan is een eenzaam gehucht vanwaar een erg mooie, kronkelende, dalende bosweg je na ongeveer 3 km weer bij het vertrekpunt brengt. De Maasoever ligt op ongeveer 140 m hoogte, het hoogste punt van de wandeling op 420 m.
Uit 'Avontuurlijk wandelen in de Ardennen' van Ludo van Lint

Blaimont (19 km): Deze route loopt vier keer de valleiwand van de Maas op en af(ingekort drie keer). De Maas stroomt op ongeveer 100 m hoogte, de klim bedraagt telkens 140-150 m. Het hoogste punt van de wandeling ligt op ongeveer 270 m. Op de valleiwand gaat het voor een groot deel om smalle paden, soms heel steil. Eén keer gaat het niet om een pad, maar om een droge beekbedding, voor het overige zijn er ook heel wat kilometers veldwegen en boswegen, een beetje asfalt en oeverwegen langs de Maas.
Uit 'Avontuurlijk wandelen in de Ardennen' van Ludo van Lint

Falmignoul (10 km): De wandeling begint rustig: je kuiert door een landelijk dorp, je wandelt dan dwars door een weiland. Vervolgens kom je in het bos op de valleiwand van de Maas. Die daal je grotendeels af in een meestal droge beekbedding, een miniatuur-ravijn, als je wil. Beneden gekomen volg je de oevers van de Maas, eerst door weilanden, dan langs de verschillende rotsmassieven. Een deel van het pad staat vrijwel altijd onder water. Langs een ordentelijk GR-pad wandel je weer de vallei uit. Dan volgt ongeveer een halve kilometer 'ordinair asfalt', een stuk van de weg Dinant-Beauraing. Die zou je kunnen volgen tot aan het vertrekpunt, maar we suggereren je een aangenamere route door de akkers.
Uit 'Avontuurlijk wandelen in de Ardennen' van Ludo van Lint

Nismes (13 km): Een wandeling met een grote verscheidenheid: naast enkele kilometers asfalt, brede boswegen, smalle bospaden - deels héél steil! - sta je tijdens deze wandeling ook enkele keren boven op de rotsen. Extra aandacht is daar op zijn plaats, zeker als je met kinderen op stap bent. Maar naast rotsen in de hoogte, krijg je tijdens deze wandeling ook te maken met rotsen in de diepte. Dat zijn geen grotten, maar putten met rotsen erin : de Fondry des Chiens. De route loopt door deze putten, en ook daar is extra aandacht nodig. Dat is overigens ook zo als je niet door de Fondry loopt, maar eromheen. Waakzaamheid is, zeker met kinderen, in hoge mate ook nodig op een kort stuk weg langs de rand van een steengroeve. Schoenen en kousen moeten één keer uit, bij het oversteken van de Viroin.
Uit 'Avontuurlijk wandelen in de Ardennen' van Ludo van Lint

Herbeumont (12 km): Dit is de enige wandeling waarbij je 15-20 minuten door een stikdonkere tunnel wandelt. Een zaklamp kan hierbij goede diensten bewijzen. Op twee plaatsen wandel je tot boven op de rotsen. Gevaar is er nooit, hooguit moet je je kinderen even tot de orde roepen. Ook tijdens deze wandeling mogen schoenen en kousen één keer uit. Verder is er een goed begaanbare, voormalige spoorwegbedding en zijn er de gebruikelijke brede boswegen, de smalle bospaden en een stukje asfalt. De hoogteverschillen tijdens deze wandeling zijn zeer beperkt. (Let op: op 1 november 2004 kreeg ik bericht dat de tunnel tijdelijk(?) is afgesloten)
Uit 'Avontuurlijk wandelen in de Ardennen' van Ludo van Lint