Home » Thema-artikelen » Catalonië » Nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici (1/2)

Nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici (1/2)

Het park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici is het enige nationale natuurpark van Catalonië en is gesitueerd in het noordwesten van Catalonië. Voor veel mensen is dit het mooiste natuurgebied van Catalonië. De aanwezigheid van steile bergen, de overvloed aan riviertjes en meertjes en de schitterend gelegen berghutten maken het tot een perfecte bergwandelbestemming. Er zijn dan ook een groot aantal gemarkeerde wandelroutes te vinden binnen de grenzen van het park, waarvan de Carros de Foc de bekendste is.

Het nationaal park

Het nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici bestaat reeds sinds 1955 en beslaat bijna 41.000 hectares, waarvan zo'n 14.000 daadwerkelijk tot het nationale park behoren en de overige 27.000 hectares de directe omgeving van het park. De naam heeft betrekking op de meer dan 200 meanderende riviertjes en meertjes binnen de grenzen van het park en het grote meer (estany in het Catalaans) van Sant Maurici. Het park is zo groot dat het maar liefst vier verschillende Catalaanse gewesten raakt: Alta Ribagorça, Pallars Sobirà, Pallars Jussà en Val d'Aran. De bekendste toegangswegen tot het park begeven zich aan de twee uiterste zijden: via La vall de Boí in het westen en Espot in het oosten. Vanuit beide plaatsen zijn er dan ook taxidiensten om bergwandelaars direct naar het hart van het park te brengen.

Nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici (1/2)

Twee valleien in het westen

In het westen van het park zijn er twee grote valleien te vinden: de bovenloop van de Ribera de Caldes en dat van de Sant Nicolau rivier. In de eerste vallei zijn talrijke meren te vinden, waaronder de Travessani, Negre en des Monges, maar ook de hoogste berg van het park, de Pic de Comaloforno. Deze piek met een hoogte van 3032 meter maakt deel uit van het Besiberri-massief, waaronder ook de Besiberri Sud (3024m) en de Bessiberi Nord (3015m) vallen. Samen vormen zij een enorme aantrekkingskracht op bergwandelaars die graag tot boven de 3000 meter willen komen op hun tochten. De andere vallei, dat van de Sant Nicolau rivier, staat juist vooral bekend om haar schitterende landschap en de vele meanderende wateren die de naam hebben gegeven aan het park.

Gemarkeerde wandelroute: Carros de Foc

De Carros de Foc is waarschijnlijk de bekendste meerdaagse gemarkeerde bergwandelroute van de Pyreneeën. Het verhaal gaat dat in de zomer van 1987 enkele huttenwaarden besloten om een 'rondje' rond het natuurpark te maken, waarbij ze de berghutten die ze passeerden een bezoekje brachten om even op krachten te komen. Sindsdien is deze cirkelroute die maar liefst 9 berghutten aandoet uitgegroeid tot een klassieker onder bergwandelaars. In totaal heeft de route een lengte van 55 kilometer en maak je maar liefst 9200 hoogtemeters. Normaal gesproken doen wandelaars er 5 tot 7 dagen over om de volledige route te volgen, maar er zijn ook trailrunners die het in een enkele dag doen. Als je besluit om de volledige route te lopen, dan is het zinvol om te reserveren. Zo kun je een stempelkaart kopen welke je tevens recht geeft op enkele leuke souvenirs van de route, inclusief een zeer goede kaart.

Gemarkeerde wandelroute: La ruta de la llúdriga

Een korte, maar zeer mooie gemarkeerde wandeling binnen het natuurpark is die van la llúdriga, Catalaans voor otter. Otters zijn er namelijk vaste bewoners van dit gebied en tijdens het lopen van deze wandeling heb je grote kans om deze grappige beestjes in en langs het water te zien spelen. Het is een route die goed bereikbaar is en start bij de parkeerplaats Palanca de la Molina in het westen van het park. De route voert vervolgens via de Sant Nicolau rivier en vallei naar het oosten, langs een schitterende hermitage/kapel naar het Estany de Llebreta. Hier heb je niet alleen een schitterend uitzicht over het typische landschap van het park, maar ook is er een uitzichtpunt naar de Sant Esperit waterval. Hier kun je er voor kiezen om reeds om te keren, maar mooier is het om door te lopen tot aan het Planell d'Aigüestortes: een plateau dat geldt als startpunt voor veel van de wandelroutes van het park. Tevens is er hier een informatiepunt te vinden en het punt waar de taxi's je naartoe brengen vanuit Boí. Terugwandelend volg je dezelfde route in tegenovergestelde richting tot je wederom op de parkeerplaats aankomt.

Gemarkeerde wandelroute: La Ruta de la Marmota

Waar de Ruta de la llúdriga nog redelijk laag blijft, daar gaat deze route juist op zoek naar een andere bewoner van het berglandschap: de marmot. Daarbij overigens ook uitzicht bieden op de hoogste bergen van dit gebied, namelijk die van het Besiberri-massief die ruim 3000 meter hoog zijn. De wandeling begint op een parkeerplaats ten noorden van Vall de Boí, helemaal aan het eind van de weg. Van hieruit voert de route in noordelijke richting langs het grote Pantá de Cavallers, een stuwmuur dat de regio voorziet van elektriciteit. Aan de bergwanden kun je klimmers zien, terwijl je in de omliggende weiden herders tegenkomt die hun vee rustig laten grazen. Na het passeren van een houten brug klimt de route verder tot aan het Estany Negre, dat haar naam dankt aan de donkere kleur van het water. Wil je blijven overnachten, wandel dan verder tot aan de Refugi Joan Ventosa i Calvell, welke zich aan het eind van het bergmeer bevindt. Deze berghut mag rekenen tot de berghut met één van de mooiste uitzichten die je in de Catalaanse Pyreneeën kunt vinden. Een aanrader dus.

Gemarkeerde wandelroute: GR11

Het Grote Route pad 11 (GR11) spreekt bij velen tot de verbeelding: van kust tot kust de gehele Pyreneeën doorsteken. Daarbij voert de GR11 ook door het nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici. Onder andere een deel van de Carros de Foc volgt bijvoorbeeld ook de wit/rood gemarkeerde GR11.

Berghutten in Aigüestortes i Estany de Sant Maurici

Er zijn een redelijk groot aantal berghutten in het nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici, elk met hun eigen kenmerken en diensten. Zo kun je je in sommigen douchen met warm water en is er elektriciteit in overvloed, terwijl in anderen zonnepanelen de noodzakelijke stroom leveren en je genoegen moet nemen met minder luxe. Zeker in de zomer is het zaak om je verblijf in de berghut goed voor te bereiden en te reserveren. Dat voorkomt dat je op het laatste moment alsnog een alternatieve slaapplek moet zoeken. Een goed overzicht van de berghutten in het park kun je vinden op de website van Lleida Toerisme.